Вада — аснова ўсяго, яна дае жыццё ўсім арганізмам на нашай планеце. Гэта яе галоўная вартасць, і ў гэтым заключаецца яе прыгажосць. Без каштоўнасцяў можна спакойна пражыць ўсё жыццё, без прадуктаў харчавання пратрымацца некалькі тыдняў, а без вады жыццё будзе абмежаваная максімум тыднем. Няма больш каштоўнага рэчывы, чым вада. І ў той жа час больш «умного9raquo ;.
Прыгажосць вады — у яе здольнасці рэагаваць на музыку, настрой, добрыя і злыя словы. Вядома, што крышталі гэтага рэчыва нібы ўбіраюць у сябе энергетыку і ствараюць самыя разнастайныя формы. Неаднаразова навукоўцы праводзілі досведы над вадой. Адзін з іх заключаўся ў тым, што прамаўляліся словы «дзякуй, любоў, удзячнасць, анёл» на розных мовах. І кожны раз ўтвараліся неверагодна прыгожыя формы крышталяў. Затым прамаўляліся словы «дурань, заб’ю, д’ябал», але ў выніку нічога прыгожага не назіралася. Крышталі атрымліваліся незразумелымі і размытымі. У вады нібы ёсць душа, якая рэагуе на ўсё, што адбываецца вакол.
Вада вар’яцка прыгожая ў промнях сонца. Якія прыгожыя ручаі, рэкі, вадаспады! Прыгажосць там, дзе ёсць вада. Нават адна кропелька, нават маленькая расінка пераліваецца сотняй кветак. Памятаю, як у дзяцінстве я заўсёды радавалася снезе, бо калі выходзіла сонца, здавалася, быццам усё вакол абсыпана дыяментамі. Кожная зіма ператваралася для мяне ў казку. А хто з нас не радаваўся Сняжынка, разглядаючы іх на сваёй Варежка? Тысячы варыянтаў, і няма двух аднолькавых, кожная добрая па-свойму. Ці гэта не цуд? Не менш за нас радуюць і ўзоры на вокнах зімой, і загадкавы туман па раніцах. Вада выдатная ў любым стане, і ў гэтым яе асаблівасць.
Для мяне вада — жывая істота. Яна лепш любога люстэрка. Што аддаеш, то і атрымліваеш. Нездарма бо нашы продкі верылі ў яе сілу. Жывая вада існуе. Гэта тая, якой мы паказваем свае добрыя пачуцці, і якая потым перадае гэта дабро іншым людзям. Вось яшчэ адна грань яе прыгажосці.
Вада можа быць цёплай ці халоднай, прэснай або салёнай, цвёрдай, вадкай або газападобнай. Але яна дзіўная ў любым стане. Беражыце ваду, яна — наша жыццё.
Складанне Вада прыгажосць ўсёй прыроды 7 клас
Вада — як шмат у гэтым, здавалася б, простым і кароткім слове. Хто мы без вады? Без вады не можа існаваць ні што жывое на зямлі. Вада патрэбна людзям, жывёлам, птушкам і раслінам для здаволення смагі і для падтрымання жыцця.
На нашай цудоўнай, разнастайнай, велізарнай планеце працякае сотні хуткіх рэк, распасціраецца мноства азёр, дзіўных мораў і найглыбокіх акіянаў. Я нават трохі зайздрошчу птушкам і лётчыкам, якія могуць штодня любавацца ўсёй прыгажосцю нашай любімай зямлі, назіраць з вышыні птушынага палёту.
Прызнацца шчыра, я даўно мару жыць ля мора, а лепш — у акіяна. Як выдатна, напэўна, кожны дзень прачынацца, адчуваючы свежы марскі вецер, або акунацца ў акіянскія хвалі ў цёплы летні вечар. Глядзець на ваду можна бясконца доўга. А які пераменлівы, свавольны характар у гэтай стыхіі: то яна спакойная, рахманая і гладкая, то бушуе і плёскаецца велізарнымі хвалямі.
У маёй дарагой мамы вочы колеру мора, яны, гэтак жа, як і мора, могуць мяняцца ў залежнасці ад надвор’я і настрою. Я магу бясконца любавацца і апісваць гэты неверагодны, глыбокі колер. Цяпер — гэта нябесна-блакітны адценне з алмазным бляскам, крыху пазней — насычаны сіні з крышталёва адлюстраваннем, а заўтра — гэта цёмны, хто гневаецца і бушуючы колер, колер ночы.
Аднойчы ўбачыўшы мора, мне хочацца вяртацца туды зноў і зноў. Адчуваць яго неверагодную велічнасць і любавацца гэтымі вабнымі, бязмежнымі прасторамі і гарызонтамі. Няма нічога выдатней, чым адлюстраванне пунсовага ці залатога сонца на спакойнай вадзе. Вада ў тыя гадзіны і хвіліны пераліваецца ўсімі магчымымі кветкамі вясёлкі, гарыць і палае яркімі фарбамі неба і сонца.
Я цвёрда веру, што ў бедующем людзі не загубяць ўсю апантаную прыгажосць вады на нашай планеце, захаваюць кожную кроплю і навучацца, нарэшце-то, шанаваць і паважаць такія дары матухны-прыроды.
Вада прыгажосць ўсёй прыроды
Некалькі цікавых твораў
Чаму навучыў гэты аповяд менавіта мяне. Аповяд Каўказскі палонны заснаваны на рэальным выпадку, які адбыўся з палкоўнікам Ф.Ф.Торнау. Афіцэр падчас вайны трапіў у палон, пра што напісаў часопіс Рускі веснік.
Аповесць Валянціна Распуціна Жыві і памятай прыкоўвае да сябе асаблівую ўвагу. У гэтай аповесці паказана важнасць чалавечага выбару. Асаблівую важнасць выбар назіраецца ў складаныя для ўсяго народа часы
Працягнеце наступны аповяд: Вы не ведаеце нашага Сцёпу? Хвастун ён страшны. — Я ўчора за паўгадзіны ўсе дровы переколол, — сказаў Сцёпа аднойчы. — Калі ты навучыўся? — пытаем мы.
Світ постійно змінюється, у кращу чы гіршу бок, але разам з ім постійно змінюється І людина. Скурныя покоління людзей відрізняється від попереднього дуже багатьма ознаками. За раз найпоширеніша думка, шчо покоління змінюються кожні 25 років
Добры дзень, дарагая бабуля! Я вельмі па табе сумую і вельмі цябе люблю. Як жа даўно я цябе не бачыла! Як у цябе справы? У мяне ўсё супер! У нас у школе ёсць атрад ЮИД.