Творчы беспарадак, раскіданыя рэчы, складзеныя як патрапіла кнігі, вечная перамена месцаў прадметаў — гэта ўсё дакладна не пра мой пакой. Мая пакой — гэта цэлае дзяржава, з сваімі парадкамі, законамі, чысцінёй і вычварнасцю, але пры гэтым у яе ёсць свой непаўторны густ і ўтульнасць. Адно з самых галоўных вартасцяў майго пакоя — святло, вялізнае акно спрыяе таму, што нават у самыя пахмурныя дні яна ўсё роўна застаецца светлай.
Першае, што кідаецца ў вочы пры ўваходзе ў мой пакой — гэта вялікая ложак. З-за ўдалага яе размяшчэння, усе хто на яе кладуцца адразу засынаюць, і пры гэтым спяць добра і моцна, па гэтым маю ложак любіць ўся сям’я.
Адразу каля ложка стаіць мой працоўны стол. Калі параўноўваць мой пакой з горадам, то мой стол — гэта мэрыя, тут прымаюцца ўсе самыя складаныя рашэнні. Тут так жа варта прадмет, без якога цяжка ўявіць маё жыццё — гэта кампутар.
Над сталом важаць масіўныя паліцы на якіх захоўваюцца мае кнігі. Вялікія і маленькія, тонкія і тоўстыя, новыя і старыя, падораныя і купленыя. Кнігі ў маім пакоі — гэта асаблівы прадмет, да якога я стаўлюся з трымценьнем. Пушкін, Блок, Лермантаў, Ясенін, Булгакаў, Шаўчэнка, Шэкспір - і гэта толькі частка маёй бібліятэкі. Уся мая сям’я любіць чытаць і я не выключэнне, таму кніг у мяне ў пакоі шмат. Усе хто прыходзяць у мой пакой адразу звяртаюць увагу на маю бібліятэку, а я ёй вельмі ганаруся.
Другая катэгорыя рэчаў, што адразу кідаецца ў вочы ў маім пакоі — гэта цацкі. Ганаровае месца займае мая цацачная сабака, яна стаіць на тумбачцы каля ложка. Вялікі і мяккі сабака заўсёды ахоўвае мой сон. Гэтая цацка лічыцца асабліва дарагі, таму што мне яе падарылі бацькі, калі я пайшла ў школу.
На трумо стаяць мае лялькі, яны зараз ужо не прызначаны для гульні, таму што я ўжо дарослая, але як дэкор глядзяцца выдатна, ды і схаваць іх шкада, бо яны нагадваюць мне пра дзяцінства. Самая галоўная з іх — гэта Аня, мая любімая лялька. У яе доўгія чорныя валасы, велізарныя цёмныя вочы і прыгожае белае сукенка. Усе гэтыя лялькі, сабакі і астатнія цацкі ў маім пакоі, здраджваюць ёй трохі казачнасці і спакою.
Я люблю свой пакой і для мяне яна заўсёды застанецца тым месцам, дзе вельмі спакойна, утульна і камфортна.
Сачыненне на тэму «Мая пакой» 6 клас
Твой свет, той, у якім ты жывеш, мае вялікае значэнне. Навакольныя прадметы, знаёмыя з дзяцінства, дапамагаюць у працы і вучобе, у адпачынку і паслабленні. Калі твой дом задавальняе цябе, і пачуццё камфорту і выгоды не пакідае, значыць, свет, створаны табой, уладкаваны правільна.
Што знаходзіцца ў маім пакоі?
Мая пакой хоць і не вялікая, але даволі ўтульная. Яна мае адно акно, і так як мы жывем на першым паверсе, святла не заўсёды хапае. Кампенсуюць недахоп святла белыя шпалеры ў дробную крапінку і вялікая люстра з трыма плафонамі. На маім пісьмовым стале ёсць настольная лямпа, якую я ўключаю ўвечары, калі раблю ўрокі або гуляю ў кампутарныя гульні.
У адным пакоі са мной жыве мой малодшы брат. Спім мы на двух’яруснай ложкі — ён ўнізе, а я уверсе. Месца ў пакоі нам хапае. Пісьмовы стол у нас вялікі, таксама адзін на дваіх. У кожнага ёсць свае скрыні для захоўвання падручнікаў, сшыткаў і канцтавараў. Я імкнуся падтрымліваць парадак на стале. Усе дробязі заўсёды акуратна расстаўлены, пылу няма.
Насупраць стала знаходзіцца вялікі шафа для бялізны і тумба з люстэркам. У шафе парадак наводзіць мама. Патрэбныя рэчы заўсёды лёгка знайсці. У тумбе ляжаць мае любімыя кнігі і дыскі, пластылін, фарбы, гуаш і ўсё, што трэба для малявання. У вольны час я люблю ляпіць і маляваць фарбамі ці алоўкамі. Часам выконваю заданні з мастацкай школы.
Для школьнай формы ў куце каля акна прадугледжана адмысловае месца. Я і брат вешаем на гаплікі плечыкі з сарочкамі і штанамі. Гэта вельмі зручна, бо не даводзіцца кожны раз шукаць свае рэчы ў шафе.
Што я хачу змяніць у сваім пакоі?
Мая пакой мяне задавальняе, але сёе-тое я б памяняў ў ёй. Па-першае, я хацеў бы мець спартыўны куток, напрыклад, шведскую сценку. У вольны час я б мог павісець на турніку або палазіць па лесвічцы, каб зняць напружанне, назапашанае за дзень. Брат таксама не супраць гэтага.
Яшчэ я хачу мець у сябе ў пакоі тэлевізар. Хоць кампутар часам можа замяніць яго, але ўсё-ткі некаторыя праграмы хочацца паглядзець на вялікім экране. Мабыць, гэта ўсё мае жаданні. Спадзяюся, што калі-небудзь яны ўвасобяцца ў жыццё.