Літаратурнае кірунак сентыменталізм прыйшло ў Расію з Францыі ў канцы 18 стагоддзя, звярталася ў асноўным да праблем чалавечай душы.
У аповесці Карамзіна «Бедная Ліза» распавядаецца пра каханне маладога двараніна
Эраста і сялянкі Лізы. Ліза жыве разам з маці ў наваколлях Масквы. Дзяўчына прадае кветкі і тут знаёміцца з Эраста. Эраст — гэта чалавек- «з ладным розумам і добрым сэрцам, добрым ад прыроды, але слабым і ветраным». Яго любоў да Лізе аказалася не трывалай. Эраст прайграецца ў карты. Імкнучыся паправіць справы, ён збіраецца жаніцца на багатай удаве, таму пакідае Лізу. Узрушаны здрадай Эраста, Ліза ў адчаі кідаецца ў сажалку і тоне. Гэты трагічны канец шмат у чым наканаваны саслоўным няроўнасцю герояў. Эраст — дваранін. Ліза — сялянка. Іх шлюб немагчымы. Але ўменне кахаць і быць шчаслівай не заўсёды супадаюць. У аповесці аўтар шануе ня шляхетнасць і багацце, а душэўныя якасці, здольнасць да глыбокага пачуццю.
Карамзін быў вялікім гуманістам, чалавекам з тонкай душой. Ён адмаўляў прыгоннае права, не прызнаючы за людзьмі ўлады распараджацца жыццём іншых людзей. Хоць гераіня аповесці не прыгонная дзяўчына, а вольная сялянка, тым не менш, саслоўная сцяна паміж ёй і яе каханым ня пераадольныя. Нават каханне Лізы не змагла разбурыць гэтага бар’ера.
Чытаючы аповесць, я цалкам на баку Лізы, перажываю захапленне любові і смуткую з нагоды гібелі дзяўчыны. Звярнуўшыся да высокай тэме непадзеленай любові, Карамзін разумеў і адчуваў, што драму чалавечых пачуццяў ня магчыма растлумачыць толькі сацыяльнымі прычынамі. Вобраз Эраста у гэтым сэнсе вельмі цікавы, характар яго супярэчлівы; валодае пяшчотнай паэтычна натурай, прыгожы, за што Ліза і палюбіла яго. У той жа час Эраст эгаістычны, слабасці, здольны на падман; з халоднай жорсткасцю ён выводзіць Лізу са сваёй хаты, але, даведаўшыся пра яе смерці, ён не мог суцешыцца і не лічыў сваім забойцам. Аўтар падкрэслівае, што ніякае станавае перавагу не вызваляе чалавека ад адказнасці за свае ўчынкі.
38014 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Карамзін Н.М. / Рознае / Аповесць Н.М. Карамзіна «Бедная Ліза»
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Аповесць Н.М.Карамзина «Бедная Ліза» вачыма сучаснага чытача
Аповесць Н.М. Карамзіна «Бедная Ліза» была напісана ў 1792 годзе. Гэты твор шмат у чым стала вяхой у рускай літаратуры. Яно з’явілася ўзорам рускай сентименталистской прозы.
Вядома, што пачынальнікам і распрацоўшчыкам сентыменталізм быў менавіта Н.М. Карамзін. У аснове гэтага кірунку ляжала ўвагу да чалавечых пачуццяў, да свету чалавечай душы па-за залежнасці ад саслоўяў і рангаў.
Сентименталистская літаратура вельмі шмат зрабіла і для развіцця беларускай літаратурнай мовы. Яна прыўнесла ў яго цэлы пласт новай лексікі, дала ўзор для іншай мовы — вытанчанага, вытанчанага, «салоннага».
Дадзены твор прысвечана раскрыццю душы, свету пачуццяў простай дзяўчыны з народу. Сама назва — «Бедная Ліза» — паказвае, што галоўнай гераіняй з’яўляецца менавіта сялянка Ліза, і аўтара, перш за ўсё, цікавіць яе духоўная трагедыя.
Вывеўшы на першы план сваю Лізу, Карамзін сцвярджаў гуманістычную ідэю. Ён быў перакананы ў тым, што ўсе людзі роўныя, што ўсе яны, незалежна ад саслоўяў і багацця, адчуваюць аднолькавыя пачуцці, хочуць кахаць, пакутуюць ад здрады, плачуць і радуюцца аднолькавым рэчам. І пачуцці сялянкі раўнацэнныя па значнасці пачуццям арыстакрата, а, можа быць, і больш высакародныя, чыстыя, ўзвышаныя.
У аснове твора ляжыць гісторыя кахання беднай дзяўчыны Лізы да маладога двараніну Эраста. Ліза апісваецца ў ідэальных танах. Гэта прыгожая працавітая дзяўчына, якая была вымушаная пайсці працаваць, таму што памёр яе бацька. На руках у Лізы засталася хворая маці. Кахаючая дачка не магла дазволіць ёй працаваць. Таму Ліза ходзіць у горад прадаваць кветкі. Менавіта там яна знаёміцца з Эраста.
Гэты малады валацуга вёў разгульны лад жыцця. Ён насыціўся свецкімі прыгажунямі, раманы з імі былі для героя не ў навіну. У Лізе Эраст ўбачыў свежасць, цудоўную чысціню і наіўнасць — тое, чаго не было ў жанчын вышэйшага свету. Эраст хутка захапіўся дзяўчынай, пазнаёміўся з яе маці.
Маці Лізы быццам адчувала нешта нядобрае і папярэджвала дачка пра небяспекі, хаваюцца ў горадзе. Але было позна. Ліза закахалася ў Эраста з усёй сілай сваёй нявіннай душы. Класавыя забабоны і страхі адступілі перад яе любоўю. Усю сябе яна аддала Эраста: «Калі ты, — казала Ліза Эраста, — калі ты скажаш мне:« Люблю цябе, сябар мой! », Калі прыціснеш мяне да свайго сэрца і зірнеш на мяне замілавана на свае вочы, ах! тады бывае мне так добра, так добра, што я сябе забываю, забываю ўсё, акрамя Эраста ».
Але што ж гэты «высакародны шчасліўчык»? Якія былі яго пачуцці ў адносінах да Лізе? Аўтар піша, што Эраст упіваўся іх адносінамі, пакуль яны былі духоўнымі, амаль сяброўскімі. Бачачы ў вачах дзяўчыны бязмерную любоў, герой высіўся ў сваіх вачах, цешыў сваё самалюбства. «Я буду жыць з Лизою, як брат з сястрою, ня ўжыву ў зло любові яе і буду заўсёды шчаслівы!» — думаў Эраст.
Але як толькі адносіны паміж ім і Лізай сталі цялеснымі, то малады чалавек астудзеў да дзяўчыны. Навізна знікла, прапаў інтарэс, і з’явілася руціна, нуда, штодзённасць. Эраст пачаў аддаляцца ад сваёй каханай і, нарэшце, абвясціў ёй, што адпраўляецца на вайну. Гору і страхам Лізы не было мяжы, але што яна магла зрабіць? Эраст абяцаў памятаць сваю любую.
Для Лізы наступілі цяжкія часы. Усе вакол ёй здалося маркотным, сумным, цяжкаю. Але ў адно імгненне сэрца дзяўчыны было канчаткова разбіта. Яна даведалася, што яе Эраст ажэніцца на іншы. У войску гэты лавелас праматала і зараз знайшоў сабе багатую ўдаву. Аб Лізе ён і думаць забыўся.
Вядома, дзяўчына не магла перанесці такі ўдар. Што ёй заставалася? Толькі звесці рахункі з жыццём, бо яе сэрца было разбіта, а гонар палаяўся. Ліза кідаецца з ваду.
Фінал аповесці становіцца яшчэ больш сумным ад таго, што памірае і маці Лізы, даведаўшыся пра гібель дачкі. Ды і лёс Эраста склалася няшчасны. Ён не мог дараваць сабе гібелі Лізы да канца свайго жыцця.
Цікава, што ў аповесці ёсць яшчэ адно дзеючая асоба — гэта аўтар. Ён актыўна ўдзельнічае ў апавяданні, усёй душой спачувае Лізе, як дарослы таварыш, дакарае Эраста.
Менавіта вобраз аўтара ўносіць вялікі лірызм і дае ўзоры «салоннага» мовы: «Ён пацалаваў яе, пацалаваў з такім імпэтам, што ўся сусвет здалася ёй у агні палкаю!», «Яны абдымаліся — але цнатлівая, сарамлівая Цинтия не хаваліся ад іх за воблака : чыстыя і беззаганнымі былі іх абдымкі »,« Яна кінулася ў яго абдымкі — і ў гэты гадзіну належала загінуць беззаганнасьці! »
Аповесць «Бедная Ліза» з’явілася першым узорам сентименталистской прозы ў Расіі. Яно, акрамя мастацкіх вартасцяў (мова, стыль, спроба перадачы псіхалагічнага стану герояў), абвяшчае каштоўную ідэю. Па Карамзіну, усе людзі роўныя, у аднолькавай ступені вартыя павагі. Больш таго, прастачыны могуць быць больш высакароднае дваран.
Менавіта Карамзін паказаў, што галоўным героем твора славеснасці можа быць просты чалавек, свет яго пачуццяў, жыццё яго сэрца.
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Карамзін Н.М. / Бедная Ліза / Аповесць Н.М.Карамзина «Бедная Ліза» вачыма сучаснага чытача
Глядзі таксама па твору «Бедная Ліза»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.