Пераадолеўшы ўсе эвалюцыйныя змены, мова стала такім, якім мы яго ўспрымаем зараз, якім карыстаемся ў сучасным свеце, каб перадаваць інфармацыю. Варта толькі задумацца, каб было, калі чалавек не мог рэалізаваць сваё права — валодаць роднай мовай. Напэўна, многія з тых дасягненняў і адкрыццяў, што мы маем на сённяшні дзень, былі б проста не дасканалыя і не адкрыты.
Наша родная мова — гэта часцінка народа, які акружае нас, гэта часцінка сям’і, дзе нараджаецца і расце чалавек, гэта часцінка, перш за ўсё, кожнага з нас. Гэта мая родная мова — гэта рускі, і я гэтым вельмі ганаруся. Менавіта на гэтым, родным для мяне мове, кажа самы вялікі і моцны народ свету. Вядома ж, ён адрозніваецца ад тых моваў, якія атачаюць нас у іншых краінах. Так, напрыклад, націск у ім рухомы, але затое, колькі слоў сабрана ў маім роднай мове!
Ды і цяжка не кахаць тую мову, які быў засвоена намі з малаком маці, і на якім казалі такія рускія пісьменнікі, як Пушкін, Лермантаў, Чэхаў, Дастаеўскі і многія іншыя. Гучны, багаты, меладычны і прыгожы, родная мова прымушае слухаць яго і захапляцца. Бо для ўсяго, што існуе ў гэтым свеце, у родным маёй мове знаходзяцца словы, якія трапна адзначаюць і падкрэсліваюць вартасці прадмета або з’явы.
У апошні час руская мова стаў мяняць свой склад, з’явілася вельмі шмат запазычаных слоў, слэнг. Але я спадзяюся, што нават гэта не перашкодзіць мойму роднай мовы і далей быць такім яркім і маляўнічым. Нам, носьбітам гэтай мовы. Застаецца толькі толькі паклапаціцца аб тым, каб захаваць яго і ўзбагаціць новымі словамі і выразамі.
Родная мова
Родная мова … Ён такі непаўторны, меладычны і пявучы, так як увабраў у сябе гул дуброў і лугоў, палёў і лясоў, духмяны, п’янлівы пах роднай зямлі. У народзе няма большага скарбы, чым яго мову. Бо менавіта мова — гэта характар народа, яго памяць, гісторыя і духоўнае магутнасьць. У ім адлюстроўваюцца звычаі, традыцыі, побыт народа, яго розум і вопыт, прыгажосць і сіла душы, ён яго, народа, колер і завязь. Яшчэ ў дзяцінстве родная мова дапамагае нам пазнаваць свет, адкрываць для сябе вялікі і чароўны свет жыцця. Без мовы не можа існаваць і развівацца грамадства, бо ён дапамагае людзям абменьвацца думкамі, выказваць свае пачуцці, дасягаць ўзаемаразумення, ствараць духоўныя каштоўнасці.
Слова вельмі шмат азначае ў жыцці. Як вядома, яно можа ўплываць на лёс, яно ўмомант змяняе размяшчэнне духу, робіць чалавека шчаслівым або разгубленым. Прыкра, калі чуеш, як часам, людзі скажаюць нашу мову такімі словамі, якіх не знойдзеш ні ў адным з слоўнікаў. Ці то грэбуючы, ці то не ведаючы мовы.
Той, хто грэбліва ставіцца да роднай мовы, да роднага народа, не заслугоўвае ўвагі і павагі. І гэта балюча нам, тым, хто любіць родную Украіну, родная мова. Мова служыць нам заўсёды. Шчырымі словамі мы звяралі ў дружбе, словамі пяшчотнымі адкрываем сэрца любімаму чалавеку, словамі вострымі і цвёрдымі, «быццам сталь», даем адпор ворагу. Нельга хадзіць па роднай зямлі, не зачароўваючы роднай мовай, ня ведаючы і ня вывучаючы яе.
Ўкраінская мова — гэта квяцістых, духмяны, неўвядальны кветка, які вечна квітнее, асільваючы час, кідаючы квяцістых стужку з мінулага ў будучыню. Яна выткаць і чырвонай калінай, і сінім барвинком, і вішнёвым колерам і духмянай Рутай-мятай. Ўкраінская мова — гэта неацэннае духоўнае багацце, з якім народ жыве, перадаючы з пакалення ў пакаленне мудрасць, славу, культуру і традыцыі. Наша ўкраінскае слова, хоць і памірала з голаду, і гаравала, пераследвалася і забаранялася, але выстаяла і адрадзілася і працягвае хваляваць сэрцы многіх. Нашай мовы патрэбен менавіта цяпер агонь любові і духоўная моц.
Калінавым, Салаўіны называюць ўкраінскія паэты нашу мову. Кожны паэт па-свойму, але разам з тым шчыра, з сыноў прыхільнасць ўзьвялічвае родную мову. Адна ўкраінская прымаўка кажа: «ласкавае слова і гадзюк зачароўваюць». Давайце шанаваць родную мову, паважаць і развіваць, клапаціцца пра яго чысціні і прыгажосці, старацца казаць адзін аднаму толькі добрыя словы, тады і свет вакол стане лепш, дабрэйшым.
Сачыненне на тэму «Родная мова» — адзіны для кожнага чалавека
Павучальнае складанне на тэму «Родная мова» распавядае чытачу аб карысці чытання і вывучэння граматыкі з ранніх гадоў. Маленькі чалавечак, як правіла, усе схоплівае на лёце, засвойваючы новую інфармацыю досыць лёгка і хутка. Школьнік, які ўмее прымяняць розныя маўленчыя абароты ў размове з апанентам, заўсёды цікавы грамадству адукаваных людзей.
На вялізнай планеце Зямля пражывае незлічонае мноства народаў. Краіны свету напоўнены людзьмі розных нацыянальнасцяў, культур і моў. Кожны чалавек даражыць сваімі каранямі і пачытае гісторыю роднай зямлі.
Асаблівай гонарам нацыі з’яўляецца родная мова. Таму ў школах Расіі вялікая ўвага надаецца вывучэнню менавіта рускай гаворкі. Першыя запісы з «Буквар» адкрываюць перад намі дзіўна багаты і, напоўнены яркімі фарбамі, свет роднай мовы.
Мы пачынаем чытаць, адкрываем для сябе літаратуру і захапляемся прыгожай і пісьменнай прамовай герояў любімых кніг. Узнікае жаданне самім авалодаць выдатным мастацтвам красамоўства, каб ўмела выказваць свае думкі патрэбнымі словамі.
Імкненне да вывучэння роднай мовы развівае наша ўяўленне і творчае мысленне. Мы пачынаем фантазіяваць, пераўвасабляцца ў розных персанажаў, гуляць сцэнкі са спектакляў або, нават, цэлыя прадстаўлення на школьнай сцэне.
Веданне роднай мовы робіць нас культурнымі і адукаванымі людзьмі. Цяжка асвоіць якую-небудзь навуку або атрымаць кваліфікаваную прафесію, калі не ўмець пісьменна размаўляць. Каб тлумачыцца зразумела і годна, трэба па-сапраўднаму кахаць роднае слова, ведаць яго значэнне і правільна ўжываць у сітуацыі, якая склалася.
Сёння жыццё людзей вельмі змянілася і дыктуе новыя правілы. Адным з іх з’яўляецца веданне замежных моў. Не кожнаму з нас лёгка даецца вывучэнне англійскай, нямецкай або французскай. Але, калі ў школьныя гады мы з усёй сур’ёзнасцю ставіліся да роднай мовы, то абавязкова асвоім і замежны.
Мэтанакіраванасць, цярпенне і працу заўсёды дораць багатыя плады ведаў тым, хто верыць ва ўласныя сілы, пераадольваючы любыя цяжкасці.