Сачыненне на тэму жыццё Уладзіміра Дуброўскага

Напісаны ў 1832 годзе, раман А.С. Пушкіна «Дуброўскі» раскрывае нам жыццё рускага дваранства пачатку 19 стагоддзя. У аснове твора ляжыць ўзаемаадносіны дзвюх сем’яў — Дуброўскі і Троекуровых.

Галоўны герой твора — Уладзімір Андрэевіч Дуброўскi. Гэта малады чалавек, сын гаспадара маёнтка Кистеневка. Малады чалавек выхоўваўся ў кадэцкім корпусе і на момант пачатку аповесці служыў у гвардзейскім палку ў Пецярбургу. Уладзіміра можна назваць распешчаным юнакоў, бацька ні ў чым яму не адмаўляў, забяспечваў, як мог, усімі магчымымі сродкамі. Малады чалавек не прывык сабе ні ў чым адмаўляць, ён вёў разгульны лад жыцця, гулякам і марыў пра багатую нявесце. Яго жыццё цякла лёгка і весела, пакуль не прыйшла вестка пра дрэннае самаадчуванне яго бацькі і жаласным стане ўсяго маёнтка, якое вось-вось пяройдзе ў рукі суседу. Трэба аддаць належнае Уладзіміру, не гледзячы на ​​тое, што спачатку ён нагадвае простага валацугу, Гуляка, на самай справе гэта апынуўся добры, спагадлівы чалавек. Ён імгненна выязджае ў родную Кистеневку.

Аказалася, што Андрэй Гаўрылавіч, бацька Ўладзіміра, захварэў ад перажыванняў. Ён пасварыўся са сваім суседам Кірылы Пятровічам Троекуровым. Прычына сваркі вельмі дурная. Абодва прыяцеля любілі паляваць. Але Андрэй Пятровіч не мог сабе дазволіць утрымліваць настолькі выдатнай псярні, якая была ў яго суседа. І неяк Дуброўскі зайздросна прамовіў: «… псярня цудоўная, наўрад людзям вашым жыццё такое ж, як вашым сабакам». На гэтую фразу пакрыўдзіўся псароў Троекурова. Ён адказаў, што ёсць дваране, якія могуць пазайздросціць житью сабак яго гаспадара. З-за гэтага паўстала сур’ёзная сварка. Пасля яе пачаўся судовы разгляд. І менавіта з-за гэтай судовай цяжбы Андрэй Гаўрылавіч сур’ёзна захварэў.

Калі Уладзімір прыехаў у Кистеневку, ён убачыў, што яго бацьку становіцца ўсё горш і горш. Пасля адной з сустрэч з Кірылы Пятровічам Дуброўскі старэйшы не вытрымлівае, з ім здараецца ўдар і ён памірае.

Пасля гэтага моманту Уладзімір пачынае лічыць Троекурова сваім кроўным ворагам. А Кірылу Пятровіча не спыніла смерць яго суседа (а калісьці і прыяцеля), і ён працягвае судовую цяжбу. Да таго ж Троекуров дрэнна ставіцца да сына Дуброўскага старэйшага. У выніку Кистеневку з усімі людзьмі аддаюць у валоданьне Троекурову.

Дуброўскі праводзіць апошні вечар у некалі сваім маёнтку. Ён вельмі сумны. Яму сумна і самотна ад смерці аднаго з бацькоў, ад страты радавога маёнтка. Аўтар часта кажа пра тое, што маладому Дуброўскага бракавала хатняга цяпла, утульнасці. У апошні вечар дома ён стаў перабіраць бацькавы паперы. Так у яго рукі трапілі лісты яго памерлай маці. Уладзімір зачытваецца імі, ён быццам акунаецца ў тую атмасферу пяшчоты і цяпла, якой яму так не хапала многія гады. Ён настолькі захапляецца гэтымі лістамі, сваімі адчуваннямі, што забывае пра ўсё на свеце.

Уладзіміру становіцца невыносная думка, што дом яго продкаў можа дастацца яго ворагу. Ён прымае рашэнне спаліць хату, каб Троекурову нічога не дасталося. Уладзімір чалавек не злы, таму ён не жадае ахвяр. Ён хоча пакінуць усе дзверы адкрытымі, каб у людзей была магчымасць уцячы з палаючага будынка. Але прыгоннай Архіп парушае волю пана, і агні згараюць загадным.

У выніку, Дуброўскі забірае верных прыгонных сялян і сыходзіць з імі ў лес. Важна заўважыць, што ў маладога чалавека бацькоўскае стаўленне да сваіх людзей, ён адчувае сваю адказнасць за іх.

Не знойдучы абароны ў закона, Дуброўскі становіцца жорсткім, але высакародным разбойнікам. Цікава тое, што ён ні разу не нападаў на маёнтак свайго ворага Троекурова. Потым высвятляецца, што ўжо ў той час ён быў закаханы ў яго дачка Машу.

Не гледзячы на ​​тое, што Дуброўскі жыў па жорсткім правілах сілы, ён усё ж такі застаўся менавіта «высакародным» разбойнікам. Можна нават сказаць, што яго маральнае аблічча быў нашмат вышэй, чым у тых ахоўнікаў закона, якія дазволілі здарыцца такой несправядлівасці, як перадача імёнаў у чужое валоданне.

Уладзімір паказвае вялікую адвагу, калі пад выглядам настаўніка пранікае ў дом Троекурова. У гэты момант і адбываецца вядомы эпізод з «мядзведжай пакоем». Дуброўскі здолеў хутка зарыентавацца ў небяспечнай сітуацыі і застрэліў дзікага звера. Гэтым ён выклікаў павагу нават у самога Троекурова.

Сумна тое, што Дуброўскі не знайшоў шчасця ў асабістым жыцці. Ён адчувае да Машы Троекуровой высокія, светлыя, моцныя чувстьва, таму прызнаецца, хто ён на самай справе. Уладзімір пакідае дзяўчыне права выбару. Але яго не пакідае яе бацька. Нягледзячы на ​​тое, што пачуцці маладых людзей ці ўзаемныя, Машу сілком выдаюць замуж за іншага. Адразу пасля шлюбу Уладзімір спрабуе выратаваць каханую, спыняючы карэту з маладымі і жадаючы забіць князя. Але Маша адмаўляецца ад такой свабоды, бо яна ўжо дала клятву ў царкве. Уладзімір цяжка перажывае гэту сітуацыю, але адпускае князя, не прычыніўшы яму ні найменшага шкоды.

У канцы твора мы не ведаем, як дакладна склаўся лёс Дуброўскага. Вядома толькі тое, што зразумеўшы непазбежнасць свайго становішча, ён адпускае ўсіх верных яму людзей, жадаючы тым перамяніць сваё жыццё, а сам знікае.

Гісторыя жыцця Уладзіміра Дуброўскага багатая падзеямі, але нельга сказаць, што яна шчаслівая. Не знойдучы водгуку ў правасуддзя, ён вырашае чыніць самасуд. Стаўшы разбойнікам, ён пазбавіў сябе магчымасці быць побач з каханай дзяўчынай. Сумна, што твор А.С. Пушкіна паказвае не адзінкавы, выключны выпадак з жыцця дваранства, а досыць тыповую сітуацыю тых часоў.

0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Пушкін А.С. / Дуброўскі / Гісторыя жыцця Уладзіміра Дуброўскага (паводле аповесці Пушкіна «Дуброўскі»)

Глядзі таксама па твору «Дуброўскі»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Сачыненне на тэму жыццё Уладзіміра Дуброўскага

LITERATURUS: Свет рускай літаратуры

Аналіз твораў. Характарыстыка герояў. Матэрыялы для твораў

Гісторыя жыцця Уладзіміра Дуброўскага ў рамане «Дуброўскі» Пушкіна: лёс героя, выхаванне

Мастак Д. Шмаринов

Гісторыя жыцця Уладзіміра Дуброўскага ў рамане «Дуброўскі» Пушкіна: лёс героя

1. Дзяцінства і выхаванне

Мне вельмі спадабалася гэтая артыкул спосибо разрабочикам гэтага сайта

Дзякуй вялікі за ваш каментар!

Дзякуй вялікі распрацоўнікам гэтага сайта! Вельмі дапамагла гэтая артыкул у сачыненні. Задаволеная.

Дзякуй вялікі, вы дапамогу дзецям, заваленым ўрокамі.

Дзякуй вам вялікі.

Патрэбнае! Па літаратуры задавалі. Афигенно! Добры сайт, цукерка проста!<3 А то заўтра па літаратуры будзе куча пытанняў па гэтым тэксце. А я ў 6 класе вучуся. Жееесть жудасная. Па інгліш заўтра пераказ ((

Крута, дзякуй велізарнае, мне трэба было складанне пісаць вы мне вельмі дапамаглі

мне вельмі дапамагла гэты артыкул. Вялікі дзякуй.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector