У любога чалавека ёсць шмат адданых сяброў, з якімі заўсёды весела і цікава. З імі мы праводзім вялікую колькасць свайго вольнага часу, дзелімся сакрэтамі, абмяркоўваем розныя выпадкі з жыцця і прачытаныя кнігі. У мяне ёсць адна такая верная сяброўка Вераніка. У яе вельмі прыгожыя карыя вочы, доўгая каса і наогул яна, у адрозненне ад мяне, якая то вельмі рухомая і спрытная. З яе вясёлым характарам яна заўсёды з’яўляецца завадатарам у любой кампаніі.
Мы сябруем вельмі даўно, яшчэ з тых часоў, калі пачалі хадзіць у дзіцячы сад. Наша сяброўства, мне так здаецца да гэтага часу такая моцная, таму што ў нас вельмі шмат агульных інтарэсаў: нашы бацькі сябруюць, мы вучымся ў адным класе з самага пачатку нашай вучобы ў школе, у нас падобныя густы ў выбары адзення, нават кветкі, і тыя нам падабаюцца аднолькавыя. Я вельмі люблю сваю сяброўку, мне з ёй ніколі не сумна. Яна заўсёды сама прыходзіць на дапамогу, пра гэта нават прасіць не трэба, я імкнуся шмат у чым ёй пераймаць. У яе, напэўна, больш моцны характар. У маёй Веранікі выдатнае пачуццё гумару, яна ніколі не злуецца. Яна і вучыцца лепш, чым я. Мне не складана спытаць у яе, калі я чаго-небудзь не разумею па школьнай праграме. Я дакладна ведаю, што яна не будзе з мяне смяяцца, а проста растлумачыць. Вось гэта сапраўдная дружба. Бо узаемадапамога гэта вельмі важная якасць, якім павінны валодаць сапраўдныя сябры. Вераніка ставіцца да катэгорыі такіх людзей, каму можна даверыцца і ведаць дакладна, што яна нікому нічога не раскажа.
Яна не саромеецца прызнаваць свае памылкі, хоць іх у яе вельмі мала. Сама можа пасмяяцца над сабой, але ні над кім-небудзь іншым. Мы разам з ёй рыхтавалі у класным КВЗ цэлы нумар і ўсім ён вельмі спадабаўся. Нядаўна ў Веранікі быў дзень яе нараджэння. Я вельмі доўга разважала над тым, каб ёй падарыць. Я ў сваёй бабулі навучылася плесці з пацерак розныя цацанкі, у тым ліку і ўпрыгажэнні. Параіўшыся з бабуляй, мы вырашылі, што падарунак, выраблены сваімі рукамі, будзе прыемным сюрпрызам і добрым падарункам. Так я і зрабіла. Калі я прыйшлі да Веранікі каб яе павіншаваць, то паднесла ёй у прыгожай скрыначцы бранзалет, які сама спляла з рознакаляровага пацерак. Я дакладна ведаю, што ён ёй спадабаўся, гэта было бачна па яе зіхатлівай усмешцы. Яна адразу надзела падарунак на запясце і потым так увесь вечар яго і не здымала, пастаянна разглядала і любавалася ім. Цяпер я вучу Вераніку бісерапляценні. Калі яна чаго-то захоча, то абавязкова даб’ецца. А я вельмі рада, што магу ёй у гэтым дапамагчы, бо мы самыя лепшыя сяброўкі. Я вельмі шаную нашай сяброўствам з Веранікай.
Складанне 0231. (A). Мая лепшая сяброўка Карына
Міхайлава Марыя. Школа №2, шаха, Шахцінскі раён, Карагандзінскай вобласць, Казахстан
Складанне на англійскай мове з перакладам. намінацыя Мой свет
My best friend Karina
I have a friend. Her name is Karina. She is 13 years old.I am with her for 7 years. Karina is very beautiful girl. She has a long dark hair and brown eyes. She is of middle height.
Her family consist of 4 members. There is her mother Victoria, her father Rafis, her sister Ksusha and she in her family. Ksusha studies in the University. Her mother works in a nursery school. Her father is a miner. Karina has got a cat. Its name is Varvara. Varvara is black but its paws are white. When I visit Karina, Varvara meets me too.
Karina is my best friend because she always understands me andhelps me. We do homework and play games together. She can draw and paint very good because she studies painting and drawing at the art school in Shakhan. Karina is going to be a designer when she finishes school. She helps me create posters. We make them together. I think a friend is someone who always gives you help when you need. A friend in need is a friend indeed. I can trust and always rely on Karina. we share things together. She cares for me and I care for her. Such must be the best friends! Karina is kind, lively, polite and relaible. I love me friend!
У мяне ёсць сяброўка. Яе клічуць Карына. Ёй 13 гадоў. Я сябрую з ёй ужо 7 гадоў. Карына вельмі прыгожая дзяўчынка. У яе доўгія цёмныя валасы і карыя вочы. Яна сярэдняга росту.
Яе сям’я складаецца з 4 чалавек. У яе сям’і ёсць яе мама Вікторыя, яе тата Рафіс, яе сястра Ксюша і яна сама.Ксюша вучыцца ва універсітэце. Яе мама працуе ў дзіцячым садзе. Яе тата -шахтер. У Карыны ёсць кошка.Ее клічуць Варвара. Варвара чорная, але лапы ў яе белыя. Калі я наведваю Карыну, Варвара таксама сустракае мяне.
Карына — мая лепшая сяброўка, таму што яна заўсёды разумее мяне і дапамагае мне. Мы разам робім хатнія заданні і гуляем у гульні. Карына ўмее вельмі добра маляваць алоўкам і фарбамі, таму што вучыцца ў школе мастацтваў у Шахане.Карина збіраецца стаць дызайнерам, калі скончыць школу. Яна дапамагае мне рабіць постары. Мы робім іх разам. Я думаю, што сябар — гэта той, хто прапануе сваю дапамогу, калі табе трэба. Сябар пазнаецца ў бядзе. Я магу давяраць Карыне і заўсёды пакласціся на яе. Мы дзелімся рэчамі. Яна клапоціцца пра мяне, а я клапачуся пра яе. Такімі павінны быць лепшыя сябры! Карына — добрая, вясёлая, ветлівая і надзейная. Я люблю сваю сяброўку.