Маю сям’ю з поўнай упэўненасцю можна назваць «карэнны жыхаркай» Алма-Аты: некалькі пакаленняў маіх сваякоў нараджаліся і жылі ў гэтым горадзе. Таму натуральна, што гісторыя нашай сям’і цесным чынам звязана з гісторыяй майго роднага горада.
Дакладна і пэўна я магу распавядаць аб гэтай сувязі, толькі пачынаючы з пакалення маіх бабуль і дзядуль. Ведаю, што ў дзяцінстве, падчас Вялікай Айчыннай вайны, мая бабуля была перавезена сюды, у Алма-Ату. Менавіта тут знаходзіўся адзін з буйных тылавых цэнтраў — у гэты горад перабазаваць многія важнейшыя прадпрыемствы з усяго Савецкага Саюза. Акрамя таго, сюды сцякаліся сотні тысяч людзей з усёй краіны. Так у Алма-Ату трапіла мая бабуля. Яе мама, мая прабабуля, працавала тут на тытунёвым камбінаце, а прадзед працаваў вадзіцелем на вагонарамонтным заводзе.
Я думаю, менавіта з гэтага часу, — з эпохі Вялікай Айчыннай вайны, — наша сям’я набыла алма-атынскай карані. Мая бабуля ўжо лічыць сябе практычна карэнны жыхаркай горада. Тут яна вучылася ў тэхнікуме, а потым усё жыццё працавала ў Рэспубліканскай публічнай бібліятэцы імя А. С. Пушкіна. Тут яна пазнаёмілася з маім дзядулем, выйшла за яго замуж. Тут у яе нарадзіліся дзеці, у тым ліку, і мой тата.
Многія славутасці Алма-Аты, а таксама ціхія вулачкі і панадворкі трывала ўвайшлі ў гісторыю нашай сям’і, з імі ў нас звязана шмат успамінаў. Так, тата часта распавядае, як ён, заляцаючыся за маёй мамай, запрашаў яе на каток «Медео», які можна назваць гонарам нашага горада. Менавіта там зараджалася іх любоў і мая самая блізкая сям’я.
Акрамя таго, мае бацькі і мы — іх дзеці (а нас у сям’і трое) — любім прагулкі ў раёне Палаца Рэспублікі, дзе размяшчаецца найпрыгожы фантан. Па-мойму, гэта адно з лепшых месцаў нашага горада. Шпацырам па іх мы не адзін раз «адзначалі» нашы сямейныя святы або проста любаваліся гэтым маляўнічым месцам у выходныя дні.
Мая мама і сястра вельмі любяць свята фантанаў, які праводзіцца ў Алма-Аце рэгулярна. Гэта вельмі прыгожае відовішча, на якое спецыяльна прыязджаюць паглядзець не толькі жыхары і госці нашага горада, але і людзі з іншых гарадоў. Так, на свята фантанаў не раз прыязджалі нашы сваякі, якія жывуць у розных гарадах Казахстана.
Варта сказаць, што мой тата займаецца бізнэсам, і яго прадпрымальніцкая дзейнасць таксама самым цесным чынам звязана з маім родным гарадам. Таму і з эканамічнага пункту гледжання наша сям’я і Алма-Ата цесна звязаныя.
Вядома, калі задумацца, то сувязь людзей і месцы, дзе яны жывуць, з’яўляецца моцнай у вышэйшай ступені. Так, усе мы вучымся ў алмаатинских школах, потым будзем атрымліваць тут вышэйшую адукацыю, потым — працаваць на карысць гэтага горада.
У наша жыццё — у самыя важныя яе моманты — найцяснейшым чынам ўплятаецца горад, становячыся яшчэ адным членам сям’і, яшчэ адным родным істотай. Гісторыя маёй сям’і і гісторыя Алма-Аты непарыўнай, сплецены, злучаныя назаўсёды.
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 8 клас / Гісторыя сям’і ў гісторыі майго горада
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Сачыненне на тэму мая сям’я
Шукайце сінонімы на sinonim.org, каб сачыненне не супадала з тым, што ў інтэрнэце. Націсніце 2 разы на любое слова ў тэксце.
1. Ідэальная сям’я — сачыненне
Кожны чалавек любіць і шануе свой дом і сваю сям’ю. Бо хата лічыцца уласнай крэпасцю, дзе можна схавацца ад любых жыццёвых нягод, а людзі, якія ў ім жывуць, якія заўсёды зразумеюць і падтрымаюць у цяжкую хвіліну — гэта і ёсць сям’я. І роля яе для кожнага з нас велізарная. Бо з сям’ёй звязаны ўсе першыя адчуванні і ўяўленні чалавека, калі ён толькі пачынае ўсведамляць навакольны свет. А пасля менавіта ў сям’і фармуюцца такія чалавечыя паняцці як любоў і клопат. Нездарма сям’ю называюць ячэйкай грамадства, малой радзімай. У ёй фармуецца чалавечая асоба, адбываецца выхаванне індывіда. Таму звычайна ад таго, якая ў чалавека была сям’я, залежыць і тое, якім ён стаў. Для мяне мая сям’я — гэта самае важнае ў жыцці.
Сям’я для кожнага — гэта тыя самыя любімыя і родныя людзі, якія былі зь ім з самага дзяцінства. І галоўная роля ў стварэнні сямейнага ачага належыць, вядома, маці. Жанчына можа быць бліскучым спецыялістам у любой вобласці, аднак, самая галоўная яе роля ў грамадстве, то, з чым не зможа справіцца ні адзін мужчына — гэта стварэнне сям’і. Жанчына са старажытных часоў была захавальніцай хатняга ачага. На яе ўскладалася ўся праца па хаце. Акрамя таго, яна павінна была стварыць такую хатнюю абстаноўку, каб астатнія члены сям’і адчувалі цяпло і ўтульнасць дома, адчувалі сябе сям’ёй — адзіным цэлым. Гэта вельмі цяжкая і адказная праца, але жанчына заўсёды спраўлялася з ёй. Зараз зусім іншыя часы. Жанчына занятая на працы, а для дома застаецца ўсё менш часу. Аднак яна і цяпер, як і шмат гадоў таму, беражэ дом, стварае, падтрымлівае і ўмацоўвае сям’ю. Мама — самы блізкі мне чалавек. Я лічу, што кіраўнік нашай сям’і — гэта, усё ж такі, мама.
Вядома, каб сям’я была добрай і дружнай, адных сіл маці недастаткова. Усе члены сям’і павінны прыкладаць намаганні для стварэння сямейнага клімату. Бо сям’я — гэта, перш за ўсё, калектыў.
Сямейныя традыцыі вельмі важныя для таго, каб кожны чалавек у сям’і адчуваў сябе яе членам, меў з астатнімі сваякамі нешта агульнае. І, вядома, у кожнай сям’і існуюць свае даты, якія памятныя ўсім, свае сямейныя святы. Наша сям’я з нецярпеннем чакае іх наступу, таму што яны прыносяць ўсім нам радасць. Але не толькі гэтым добрыя сямейныя традыцыі. Праводзячы вечар з бацькамі, дзеці таксама адчуваюць сябе паўнавартаснымі членамі сям’і, і гэта нас вельмі аб’ядноўвае.
Важна, каб у любой сям’і было давер і паразуменне, любоў і клопат адзін пра аднаго. Сям’я тым і добрая, што тут чалавек заўсёды застаецца сабой, і ні пры якіх абставінах яго ня разлюбіў, заўсёды зразумеюць і падтрымаюць. Сям’я — гэта найважнейшая апора для любога чалавека, якая павінна заставацца з ім заўсёды.
2. Мая сям’я — складанне для 1, 2, 3 класаў
Не магу сказаць, што наша сям’я чымсьці моцна адрозніваецца ад іншых сем’яў нашай краіны. Няма ў ёй нічога незвычайнага і выбітнага. Аднак для мяне яна самая лепшая.
Я вельмі люблю свайго бацькі. Па працы яму часта даводзіцца ездзіць у працяглыя камандзіроўкі, таму дома ён бывае рэдка. Аднак калі ён прыязджае, у нашай сям’і заўсёды бывае сьвята. З бацькам мне заўсёды весела і цікава. Ён шмат ведае і ўмее, заўсёды знаходзіць карысную і цікавую працу, у якой я таксама магу яму дапамагчы.
Маму я люблю ані не менш таты. Для мяне мама — самы дарагі і блізкі чалавек. Яна заўсёды падтрымае і дапаможа, дасць слушную параду. Мая мама ўмее многае. Яна вельмі добра рыхтуе, умее шыць і вязаць. У нашым доме заўсёды чыста і ўтульна, і ў гэтым заслуга нашай мамы. Я люблю размаўляць з ёй, і з кожнай гутаркі даведаюся шмат новага і цікавага для сябе.
У мяне ёсць малодшы брат. Ён непаслухмяны, гарэзлівы, але ўсё роўна я яго вельмі люблю. Ён вельмі любіць гуляць са мной.
Наша бабуля — паважаны чалавек. Яна ветэран вайны і працы. У яе ёсць шмат узнагарод за самаадданую працу ў гады Вялікай Айчыннай Вайны. Цікава слухаць бабулю, калі яна распавядае аб ваенных гадах. Наша бабуля вельмі добрая і ніколі не злуецца.
У нашым доме ёсць і жывёлы. У нас жывуць дзве коткі і папугайчыкаў. Яны таксама адчуваюць сябе тут утульна і ведаюць, што іх тут любяць. Наша сям’я вельмі дружная, вось чаму яна для мяне самая лепшая.
3. Сачыненне — 5, 6 клас
Сям’я — гэта людзі, бліжэй якіх ужо нікога не знайсці. Вось чаму для мяне сям’я так важная, чаму я так ёю шаную.
Мая сям’я невялікая. У мяне ёсць мама, тата і старэйшы брат. Маму я вельмі люблю. Дзе б я ні была, што б са мной не здарылася, я заўсёды разлічваю на яе падтрымку і дапамогу. Яна заўсёды ўдзяляе нам з братам шмат ўвагу, заўсёды выслухае, параіць. З ёй можна казаць пра ўсё, а гэта вельмі важна. Добра, калі ёсць такі чалавек, ад якога не трэба нічога ўтойваць. Мама працуе на заводзе інжынерам. Яна добры і разумны спецыяліст, на працы яе шануюць.
Мой тата працуе ў будаўніцтве. Ён — кіраўнік буйнога будаўніча-мантажнага падраздзялення. Гэта вельмі сур’ёзная праца, якая патрабуе ведаў, каласальнага вопыту і ўменні працаваць з падначаленымі. Аднак у сям’і ён не падобны на вялікага начальніка. Ён вельмі добры і ніколі не падвышае голас. З ім заўсёды бывае цікава. Ён вельмі шмат чытае і заўсёды можа расказаць што-небудзь цікавае. Праца — не адзіны цікавасць у яго жыцці. Яшчэ ён займаецца спортам і цікавіцца гісторыяй. Мы з братам падоўгу гутарым з бацькам. З гэтых гутарак заўсёды пазнаеш нешта новае і карыснае для сябе.
Мой брат вырашыў стаць лекарам. Ён прыняў гэтае рашэнне ўжо даўно і ўсё робіць для таго, каб яго мара здзейснілася. Брат не захацеў ісці па слядах бацькоў і выбіраць інжынерную спецыяльнасць. Кар’ера лекара прыцягвае яго значна больш. Цяпер ён актыўна займаецца біялёгіяй і хіміяй, самастойна вывучае дадатковы матэрыял, каб паступіць у медыцынскае навучальная ўстанова. Вядома, як складана туды паступіць, і наогул, якая гэта цяжкая праца — быць лекарам. Аднак мой брат ўпэўнены ў сваім выбары, а я здзіўленая яго мэтанакіраванасцю і жадаю яму поспехаў.
Ёсць у нас і яшчэ адзін жыхар. Гэта наш кацяня. Ён у нас з’явіўся нядаўна, але ніхто з нас ужо не ўяўляе нашу сям’ю без гэтага чароўнага і мілага істоты. Некаторыя скажуць, што жывёла не можа ставіцца да сям’і, аднак я з гэтым гатовая паспрачацца. Нашага кацяняці ўсе лічаць паўнавартасным чальцом сям’і.
Наша сям’я вельмі дружная. І яна шмат значыць для мяне. Я хачу, каб яна заставалася такой заўсёды, а сама раблю ўсё, каб іншыя адчувалі маю падтрымку і ўклад ва ўмацаванне нашай сям’і.
Каб дадаць старонку ў закладкі, націсніце Ctrl + D.
Калі старонка дапамагла, захавайце яе і падзяліцеся спасылкай з сябрамі:
Група з кучай карыснай інфармацыі (падпішыцеся, калі трэба будзе ЕГЭ або ОГЭ):