У мяне было шмат тых дзён, калі здавалася, што шчасце абсалютна, і нішто не можа азмрочыць яго. Але адзін дзень усё ж вылучаецца сярод астатніх. Нават цяпер, калі прайшоў амаль год, гэтыя эмоцыі не астылі, і я адчуваю сябе па-сапраўднаму шчаслівым.
Здавалася б, нічым гэты дзень не адрозніваўся ад папярэдніх. Толькі мама неяк асабліва ззяла, калі я вярнуўся са школы. Але прызнацца ў чым прычына яе выдатнага настрою яна не збіралася. Нарэшце-то тата прыйшоў з працы. Было прыкметна, што ён таксама нечым задаволены.
А за вячэрай бацькі пачалі размаўляць пра маю мары. Я вельмі хацеў мець фотаапарат. Яшчэ калі мне ад таты дасталася старая камера, мяне не пакідалі ёй ніколі. Столькі радасці было рабіць здымкі. Але апарат паламаўся і папраўцы не падлягаў. Таму, калі бацькі раптам загаварылі пра тое, што было б выдатна, калі б у мяне была магчымасць захаваць славутасці Іспаніі, гэта дапамагло б захаваць надоўга ўражанні ад нашай паездкі, я адразу пра ўсё здагадаўся.
Радасці маёй не было мяжы! Бацькі падарылі мне новы магутны фотаапарат, пра які я не мог нават марыць. Цяпер я зноў магу рабіць смешныя і нечаканыя здымкі, якія весяляць маіх родных і сяброў.
Сачыненне на тэму «Лепшы дзень лета»
Мой лепшы дзень лета быў у пачатку жніўня. Ён прайшоў у мяне цудоўна. Раніца пачалася з таго, што я прачнуўся рана, сам, ніхто мяне не будзіў. Прачнуўся я ў выдатным настроі. Проста так, без усялякіх прычынаў.
Пасля сняданку мой тата з’ехаў па справах. Я яшчэ не ведаў, што ён вырашыў купіць мне ровар, які я даўно хацеў. Але раней на яго не было грошай, а цяпер яны знайшліся. Хатнія згаварыліся не распавядаць мне пра неспадзеўку. Я сядзеў дома. Заняцца на вакацыях было няма чым. Тады я вырашыў арганізаваць што-небудзь цікавае сам. Я стаў тэлефанаваць сябрам і клікаў іх пайсці на рэчку.
Я асабліва не спадзяваўся, але нечакана сабралася натоўп чалавек у восем! Аднаго хлопчыка і дзяўчынку я нават раней не ведаў, мы пазнаёміліся. Я кіраваў паходам і павёў усіх на раку. Наша кампанія выдатна правяла час. Мы купаліся, загаралі, кідалі адзін аднаго ў ваду. Было шмат весялосці, віск.
Калі я вярнуўся дадому, тата ўжо прыехаў і прывёз мне ровар. Вось дык радасці было! Калі мы з маімі сябрамі Калей і Сашам абкаталі яго ў двары, то нарадзілася ідэя паехаць у госці да новых сяброў. Я маю на ўвазе Рому і Аксану, з якімі мы пазнаёміліся па шляху на рэчку. Тады мы паехалі на роварах да іх на вуліцу. Мы сядзелі з Ромай, Аксанай і іх знаёмымі на лавачцы пад дрэвам. Праседзелі да позняга вечара, добра пагутарылі, а потым з’ехалі дадому. І дарэчы, дома мяне зусім не сталі лаяць за тое, што я позна вярнуўся. А яшчэ я пасябраваў з Аксанай, і мы сябруем з ёй і зараз.
Чытайце подібні дзей
Інформація на сайті охороняється Законам України пра авторські права. Копіювання Матеріалів заборонено