Бывае, проснёшься зімовай раніцай, падыдзеш да акна, а там усё белым-бела. Буйныя шматкі снегу пакрываюць кожны кавалачак зямлі, кожную галінку дрэва. У гэты момант хочацца радавацца і весяліцца, бегчы на вуліцу, ляпіць снежкі і гуляць з сябрамі.
На карціне «Першы снег» мастаку А.А. Пластовых атрымалася перадаць ўрачыстасць дадзенага падзеі. Дзяўчынка з хлопчыкам выбеглі на ганак з хаты, каб ўдосталь атрымаць асалоду ад прыгажосцю зімовага пейзажу. Дзеці прачнуліся зусім нядаўна і, убачыўшы снег за акном, паспяшаліся выбегчы на вуліцу. Хлопчыку гадоў шасці, дзяўчынка ледзь старэй. Можа гэта брат і сястра, якія прывыклі ўвесь час праводзіць разам. Збіраліся прыхапкам: гэта бачна па іх вопратцы. Дзяўчынка хутка заскочыла ў галёшы, а замест шапкі накінула яркі жоўты хустку. Аднак, мяркуючы па выразе яе твару, ёй зусім не халодна. Хлопчык накінуў бацькаву ватоўку і паспяшаўся далучыцца да сваёй сястры.
Яны спяшаліся выбегчы як мага хутчэй на вуліцу, каб пачаць гарэзаваць ў снезе з суседскімі дзеткамі. На заднім плане карціны віднеюцца вясковыя хаты ў снезе. Каля ганка размясціўся невялікі кветнік, у якім расце прыгажуня-бяроза і пару іншых кусцікаў. Побач не спяшаючыся ходзіць варона, яе лапкі раз-пораз правальваюцца ў гурбы.
Мастак выкарыстаў мінімум кветак пры напісанні дадзенай карціны. Шэрыя і карычневыя тоны запоўнілі вялікую яе частку. Толькі ярка жоўты хустку ўносіць элемент цяпла. Дзяўчынка ў ім глядзіць наверх, у неабсяжнае неба, адкуль, як па чараўніцтве, з’яўляюцца новыя сняжынкі. Яны ляцяць і ляцяць, абсыпаючы тоўстым снежным покрывам ўсё вакол. Карціна падахвочвае да разважанняў аб шчырай радасці, пра сапраўдныя каштоўнасцях у жыцці. Міжволі пачынаеш верыць у цуд і ў светлы, беласнежнае будучыню.
Складанне »Карціна» складанне па карціне А.А. Пластовых «Першы снег»
Карціна пластовых Першы снег. 1946 г.
Апісанне карціны пластовых Першы снег
На карціне рускага мастака А.А. Пластовых «Першы снег» намаляваны невялікі фрагмент з вясковага жыцця.
На парозе драўлянага дома двое сялянскіх дзетак. На заднім плане яшчэ некалькі падобных хат, з чаго мы можам зразумець, што дзеянне адбываецца ў вёсцы.
На многіх палотнах пластовых, цэнтральнае месца займаюць людзі. Тут гэта сястра і яе малодшы братачка. Прачнуўшыся раніцай, яны скрозь заінелы шкло ўбачылі снегапад і хуценька апрануўшыся, выбеглі на ганак, каб адчуць сваю датычнасць такой падзеі. Жоўтую цёплую шаль дзяўчынка нават не паспела завязаць, толькі накінула на лёгкае хатняе сукенка. Але на нагах у яе валёнкі, каб не замерзлі ногі. Дзяўчынка, дакладна струна, уся выцягнулася, закінуўшы галаву, яна глядзіць на снег. На твары дзіцячае захапленне ператварэннем навакольнага яе свету.
Яе братачка гадоў шасці апрануты ў цёплы пінжак, на галаве шапка. Ён таксама са здзіўленнем разглядае вуліцу, дахі дамоў. Разам з імі мы адчуваем невытлумачальную радасць, назіраючы які падае з шызаватыя хмаркі нежнейшей пух, які ласкава хавае рэшткі бурай травы і даху. Можа быць, дзеці хацелі пагуляць, але ўбачылі кружлялі, нібы ў павольным танцы, сняжынкі і спыніліся, любуючыся.
Карціна напісана мастаком у першы пасляваенны 1946 год у бязрадаснае час, якое перададзена трохі аднастайнымі фарбамі. Толькі дзеці надаюць палатна жывасць, радуючыся простаму з’яве прыроды. Спалучэнне серабрыстых, шэрых і карычневых адценняў дамоў, дрэў, адзення і бліскучага снегу стварае ў нас асаблівую прыўзняты настрой.
Першы снег — самы пачатак зімы, асаблівы час, калі на апусьцелы ад травы зямлю лёгка кладуцца сняжынкі. Мяркуючы па вялікім гурбах, снегапад ішоў, магчыма, усю ноч. Але зямля не паспела астыць, таму ў некаторых месцах усё яшчэ прагледжваюць цёмныя ўчасткі пасля расталага снегу. На адзін з гурбаў апусцілася варона.
У кветніку, побач з домам, варта бяроза з рэдкімі жоўклымі і згорнутымі ў трубачку лісцем, якія не паспелі абляцець. На яе аголеную галінку за ўсё на хвілінку прысела белабока прыгажуня сарака. Яна гучна цвыркае. Але варона, не звяртае на яе ўвагі і важна выкрочвае па снезе. Побач з бярозай бачны сухі хмызняк, галінкі якога, засыпаныя снегам, пад яго цяжарам ўжо нахіліліся да самай зямлі.
На вясковую вуліцу выбег яшчэ адзін хлапчук, парадавацца снежкі.
Шэра-сизое неба пакрыта цёмнымі хмарамі. Асаблівыя пачуцці выклікае ў душы першыя сняжынкі, якія нясуць з сабой невытлумачальнае ачышчэнне і светлую радасць пасля восеньскай суму. Вядома, гэты снег праляжыць нядоўга. Бачныя незамерзлага бурыя лужыны: снег толькі прыкрыў восеньскую бруд. Але гэта ўжо напярэдадні весялосці і зімовых гульняў для дзяцей.
У сваёй карціне пластей нібы параўноўвае непасрэднасць дзяцей з зіхатлівым першым снегам. Мастак успрымае як цуд і дзяцей, не развучыліся радавацца і захапляцца, і зіхатлівы снег.
У цяперашні час палатно А.А. Пластовых «Першы снег» знаходзіцца ў экспазіцыі Цвярской абласной карціннай галерэі.