Першы снег — зіма пачалася.
Аднойчы — гэта можа здарыцца ў пачатку зімы або ў канцы восені — ты прачынаешся і адчуваеш, што быццам бы здарылася нешта незвычайнае. Нават проста зірнуўшы на акно, разумееш, сёння на вуліцы святлей, чым звычайна. А ўжо вызірнуўшы ў акно, здзівішся і ўзрадуешся: выпаў першы зімовы снег! Першы снег — значыць пачатак зімы. Хоць снег яшчэ можа растаць, паветра пацяплець, усё роўна снег — гэта знак таго, што зіма прыйшла.
Для дзяцей першы зімовы снег — сапраўдная раскоша. Адразу ж усё выбягаюць на вуліцу і пачынаюць будаваць снегавікоў, гуляць у снежкі, катацца на санках і лыжах. Галоўнае, добра апрануцца, узяць пальчаткі або рукавіцы, каб снег не марозіў рукі. І вось ужо можна ляпіць снежкі, будаваць снеговую вежу.
Усе радуюцца першаму снегу, акрамя кіроўцаў гарадскога транспарту: ім у гэты дзень працаваць нялёгка.
Першы снегапад — самы прыгожы. Снег пяшчотны, чысты, ляжыць на зямлі, як белы пух. Усё ім накрыта: і дарогі, і лужка, і апалае восенню лістота.
(Карціна Тутунова «Зіма прыйшла. Дзяцінства»)
А вось жывёлам і птушкам не так-то лёгка цяпер здабываць сваё пражытак з-пад снегу. Людзі стараюцца дапамагаць ім — падкормліваюць, то ёсць пакідаюць корм там, куды прыходзяць звяры. А для птушак робяць кармушкі. Зрабі і ты маленькую кармушку для птушак, дапамажы ім зімаваць.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Сачыненне на тэму «Першы снег»
Сёння раніцай я прачнуўся, выглянуў, як звычайна ў акно, і вельмі зьдзівіўся. Яшчэ ўчора на ходніках ляжала пожухшая лістота, карціна была шэрай, маркотнай. Зараз жа ўсё было непазнавальным, чыстым і белым, бо выпаў першы снег. Надвор’е было ціхая, ціхае. На небе я заўважыў шэрыя хмары, з якіх працягвалі падаць буйныя шматкі снегу. Яны не раставалі, дакранаючыся да зямлі, бо на вуліцы было ўжо досыць халодна. Снег падаў на дамы, на тратуары, на мінакоў. Мне не цярпелася выбегчы на вуліцу і бліжэй убачыць усю гэтую прыгажосць, бо вядома, што ўсе сняжынкі непадобныя, яны моцна адрозніваюцца адна ад іншай. Праз некаторы час хмары рассеяліся, вызірнула яркае сонца. Карціна стала яшчэ больш зачаравальнай. Сонечныя прамяні падалі на чысты, які выпаў снег. Сняжынкі іскрыліся і пераліваліся ўсімі колерамі вясёлкі. Дрэвы ў імгненне вока апынуліся белымі, пухнатымі. Адразу ўспамінаюцца карціны мастакоў, на якіх яны адлюстроўваюць усю гэтую прыродную прыгажосць і непаўторнасць. З некаторых галінак снег вялікімі абярэмкамі падаў уніз, бо яго выпала так шмат. Паветра было чыстым, свежым, марозным.
Наш двор змяніўся да непазнавальнасці. Па ім ужо на ўсю моц бегалі дзеткі, кідаючыся першымі снежкамі, бо яны чакалі гэтага амаль цэлы год. Снег быў мяккі, паветраны, так і хацелася акунуцца ў яго. Адразу паўстала адчуванне свята. Усё літаральна апынуліся ў прадчуванні навагодніх святаў, маючых адбыцца доўгіх канікул. Настрой быў проста выдатным. Хацелася радавацца, весяліцца, падкідваць снег уверх і любавацца, як ён іскрыцца ад сонечных прамянёў, ззяючы і пераліваючыся.
Хутчэй за ўсё, гэты снег растане праз некалькі дзён ці нават гадзін. Але ўражанне пра першы снежным покрыве надоўга застанецца ў маёй памяці. Менавіта за гэтыя незабыўныя ўражанні я і люблю зіму.