Карамзін апісвае ў «Беднай Лізе» звычайную па тых часах гісторыю няшчаснага кахання легкадумнага пана і дзяўчаты-сялянкі.
Гэта была добрая працавітая жанчына, але пасля смерці мужа яна аддалася гору, падкасіла яе здароўе. Удава забылася, што ёсць дачка, дзеля якой трэба жыць, працаваць і берагчы сваё здароўе. Забылася, што ёй дадзена жыццё, якую трэба любіць, цаніць і атрымліваць асалоду ад кожным днём.
Такім чынам, у дачкі з 15 гадоў перад вачыма быў прыклад безадказнасці і пэўнага эгаізму.
Так і жыла бедная Ліза ў атмасферы гора і слёз. Ёй прыйшлося ўзяць на сябе клопату пра маці, пра дом, пачаць зарабляць на жыццё сабе і маці:
«… адна Ліза … працавала дзень і ноч — ткaлa палотны, вязaлa панчохі, вясною рвaлa кветкі, a летам брaлa ягады — і продaвaлa іх у Маскве».
І вось, у адзін цудоўны дзень, сустрэла яна жыццярадаснага прыгажуна Эраста. Легкадумнага, эгаістычнага валацугу, які звыкся да забаў; звыкся атрымліваць ад жыцця ўсё, чаго яму хацелася. Хоць пры гэтым юнак быў добры. У Эраста на той момант была новая дурнота: ад нуды вырашыў ён «пакінуць на час вялікі свет». І тут сустрэў юнак Лізу: прыгожую, чыстую, наіўную і даверлівую сялянку. Як тут не закахацца!
Вядома ж і Ліза палюбіла з першага погляду. Палюбіла глыбока, па-сапраўднаму. Толькі пра адно і думаць магла. Знікла для яе ўсё ў жыцці, акрамя Эраста. Як гэта часта здараецца, каханне асляпіла і забрала розум.
З часам аддала Ліза Эраста сваю нявіннасць. І як варта было чакаць, малады пан стаў губляць цікавасць да дзяўчыны:
«Ліза не была ўжо для Эраста сім анёлам беззаганнасьці, які перш запаляюцца яго ўяўленне і захапляў душу».
Потым паехаў малады пан на вайну, дзе праматаў і прайграў стан. І каб выправіць сваё фінансавае становішча заручыць з багатай удавой.
Для Лізы гэта быў удар: Эраст падмануў і аддаў яе. Лепшае, што прыйшло ёй у галаву, — самагубства.
Так, становішча дзяўчыны было незайздроснае (расчараванне, страта, зваяваў нявіннасць), але пры гэтым у Лізы былі маці, жыццё і здароўе, навакольны свет, яна магла прыносіць карысць людзям сваёй працай. А звесці рахункі з жыццём — гэта самае лёгкае і безадказнае, што можна было зрабіць у яе сітуацыі.
Ліза была дзяўчынай добрай, чыстай, сумленнай, дакладнай і працавітай, але слабавольнай, безадказнай і эгаістычнай. А жыццё дадзена чалавеку не для таго, каб ён з-за усялякіх «Эраста» забіваў сябе. І подзвіг не ў самагубстве, а ў тым, каб знайсці ў сабе сілы жыць далей і радавацца кожнай хвіліне.
Складанне »Карамзін» складанне — разважанне на тэму: «Бедная Ліза» Н. Карамзін.
Аповесць Н.М. Карамзіна «Бедная Ліза»
Літаратурнае кірунак сентыменталізм прыйшло ў Расію з Францыі ў канцы 18 стагоддзя, звярталася ў асноўным да праблем чалавечай душы.
У аповесці Карамзіна «Бедная Ліза» распавядаецца пра каханне маладога двараніна
Эраста і сялянкі Лізы. Ліза жыве разам з маці ў наваколлях Масквы. Дзяўчына прадае кветкі і тут знаёміцца з Эраста. Эраст — гэта чалавек- «з ладным розумам і добрым сэрцам, добрым ад прыроды, але слабым і ветраным». Яго любоў да Лізе аказалася не трывалай. Эраст прайграецца ў карты. Імкнучыся паправіць справы, ён збіраецца жаніцца на багатай удаве, таму пакідае Лізу. Узрушаны здрадай Эраста, Ліза ў адчаі кідаецца ў сажалку і тоне. Гэты трагічны канец шмат у чым наканаваны саслоўным няроўнасцю герояў. Эраст — дваранін. Ліза — сялянка. Іх шлюб немагчымы. Але ўменне кахаць і быць шчаслівай не заўсёды супадаюць. У аповесці аўтар шануе ня шляхетнасць і багацце, а душэўныя якасці, здольнасць да глыбокага пачуццю.
Карамзін быў вялікім гуманістам, чалавекам з тонкай душой. Ён адмаўляў прыгоннае права, не прызнаючы за людзьмі ўлады распараджацца жыццём іншых людзей. Хоць гераіня аповесці не прыгонная дзяўчына, а вольная сялянка, тым не менш, саслоўная сцяна паміж ёй і яе каханым ня пераадольныя. Нават каханне Лізы не змагла разбурыць гэтага бар’ера.
Чытаючы аповесць, я цалкам на баку Лізы, перажываю захапленне любові і смуткую з нагоды гібелі дзяўчыны. Звярнуўшыся да высокай тэме непадзеленай любові, Карамзін разумеў і адчуваў, што драму чалавечых пачуццяў ня магчыма растлумачыць толькі сацыяльнымі прычынамі. Вобраз Эраста у гэтым сэнсе вельмі цікавы, характар яго супярэчлівы; валодае пяшчотнай паэтычна натурай, прыгожы, за што Ліза і палюбіла яго. У той жа час Эраст эгаістычны, слабасці, здольны на падман; з халоднай жорсткасцю ён выводзіць Лізу са сваёй хаты, але, даведаўшыся пра яе смерці, ён не мог суцешыцца і не лічыў сваім забойцам. Аўтар падкрэслівае, што ніякае станавае перавагу не вызваляе чалавека ад адказнасці за свае ўчынкі.
38014 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Карамзін Н.М. / Рознае / Аповесць Н.М. Карамзіна «Бедная Ліза»
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.