«Недалетак» — камедыя Дзяніса Іванавіча Фонзивина, якую без перабольшання можна лічыць шэдэўрам ранняй рускай драматургіі.
Усе пяць дзеянняў творы праходзяць у вёсцы Прастакова, дзе вядуць прымітыўную дваранскую жыццё спадар прасцяк, яго жонка і сын Митрофанушка. У вобразе гэтай сям’і, аўтар хацеў перадаць усе негатыўныя рысы і заганы тагачаснага дваранства.
Адзін з галоўных герояў, Мітрафан, адрозніваецца адсутнасцю нораваў, грубым паводзінамі і адсталымі поглядамі на адукацыю. У яго няма ніякіх жыццёвых мэтаў, акрамя таго, каб паесьць і павесяліцца.
У карціне закранута тэма адносіны паміж памешчыкамі і прыгоннымі. Простыя людзі, такія як Трышка, дзеўка Палашка, часта церпяць прыніжэньне і абразы з боку Прастакова.
Малады прасцякоў не саромеецца прымяняць фізічную сілу ў адносінах да сваіх прыгонным.
Спадарыня Прастакова заахвочвае дзеянні сына і нярэдка сама б’е прыгонных.
Сямейныя адносіны Прастакова
Асобнай увагі варта аналіз адносін паміж членамі сям’і Прастакова. Спадарыня Прастакова, абсалютна цёмная, бестактоўнасць і жорсткая асоба. Яна звяртаецца груба не толькі з прыгоннымі, а і сваімі блізкімі. Адсутнасцю манер таксама адрозніваецца брат Прастакова, Тарас Скотинин.
Прастакова любіць сляпой мацярынскай любоўю свайго сына, пастаянна праяўляе паблажлівасць да яго і нават захапляецца адкрытымі маральнымі заганамі Митрофанушки і грубіянствам ў адносінах да ўсіх, у тым ліку і самой Прастакова.
Спадар прасцяк асуджае выхаванне роднага сына, але страх перад жонкай прымушае яго апраўдваць ўсе яе ўчынкі.
На прыкладзе сям’і Прастакова, Фонзивин з дапамогай камедыйнага жанру спрабуе асудзіць жорсткіх, самаўлюбёны, часам нават бесчалавечных памешчыкаў, якія хочуць узяць верх над людзьмі з высакароднага грамадства, такіх як Стародум, чыноўнік Праўдзін і адважны малады афіцэр Мілон. Імёны і прозвішчы персанажаў выбраны не выпадкова, і дапаўняюць рысы іх характараў. Фінал камедыі адлюстроўвае, да якіх наступстваў можа прывесці прага да ўлады, грошай і ганарыстасць.
Смешнае і сумнае ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Камедыя Д. І. Фонвизина «Недалетак» — твор 18 стагоддзя. У ім героі выразна дзеляцца на дзве групы: станоўчыя і адмоўныя. Тут спалучаецца і змешваецца смешнае і сумнае, камічнае і трагічнае. У адмоўных персанажаў яркія тыя рысы, якія аўтар асуджае: невуцтва, грубасць, подласць, хамства, непрыстойнасць. Станоўчыя героі асуджаюць гэтыя заганы, выказваючы думкі самога пісьменніка.
Да адмоўных персанажаў «Недалетак» ставяцца спадарыня Прастакова, Тарас Скотинин і Мітрафан прасцяка.
Прастакова — дваранка, маці Митрофанушки і сястра Тараса Скотинина. Яе прозвішча паказвае на неадукаванасць і невуцтва гераіні, а таксама на тое, што ў канцы п’есы яна трапляе няёмкае становішча.
Гэтая гераіня — жорсткая крепостница. Яна лічыць цалкам нармальным валодаць чалавечымі душамі, здзекавацца над падуладнымі ёй людзьмі. Чаго варта зварот гэтай гераіні са старой няняй Еремеевной, адданай Прастакова ўсёй душой.
Матушка недалетка вельмі неадукаванасці. Яна не ведае самых простых рэчаў. Але, горш за тое, Прастакова лічыць, што адукацыя зусім не трэба, бо ў жыцці дапамагае прасунуцца зусім іншае: грошы, сувязі. Як тут не ўспомніць жыццёвыя прынцыпы Фамусова і ўсяго Маскоўскага таварыства з камедыі А. С. Грыбаедава «Гора ад розуму».
Прастакова грубіянская, невуцкім, непрыстойна. Але галоўная рыса ў характары Прастакова — вар’яцкая, нейкая жывёльная любоў да сына. Яна лічыць, што ўсё, што выгадна для Мітрафана, добра, што нявыгадна, то дрэнна. Пры гэтым спосаб, якім дасягаецца выгада, не мае значэння. Гэтая гераіня можа ўчапляецца ў шыю свайму брату і т. Д. Можна сказаць, што яе маральныя і маральныя паняцці цалкам скажоныя, іх папросту няма. П.А. Вяземскі так пісаў пра Прастакова: «Сумесь нахабства і нізасці, баязлівасці і злосці, гнюснага нялюдскі да ўсіх і пяшчоты, роўна гнюснай, да сына, пры ўсім тым невуцтва, з якога … мінаюць усе гэтыя ўласцівасці …»
Мне здаецца, Д.І. Фонвизин бачыць дзве прычыны «ліхадушнасьці» гераіні. Першая прычына — невуцтва Прастакова, ня акультуранага выхаваннем. Другая — указ Кацярыны II «Аб вольнасці дваран», які невуцкія дваране зразумелі як поўную ўладу над сваімі прыгоннымі людзьмі.
У канцы п’есы Прастакова павалена. Яна губляе ўсё: улада над прыгоннымі, маёнтак, сына. Яе параза — гэта параза ўсёй ранейшай сістэмы выхавання, усяго ладу жыцця дваран 18 стагоддзя.
Брат Прастакова, Тарас Скотинин, пад стаць сваёй сястры. Гэта вельмі невуцкі і дурны чалавек. Адзіны цікавасць яго жыцця — свінні, развядзеннем якіх ён займаўся. Дзеля грошай Скотинин хацеў ажаніцца на Соф’і, пляменніцы Стародума. Таму ён супернічаў са сваім пляменнікам Мітрафанам і ўвесь час лаяўся са спадарыняй Прастакова: «Ці дойдзе справа да ломкі, пагніла, так затрашчыць».
Па-мойму, гэты герой з’яўляецца «годным» прадстаўніком сваёй сям’і: ён маральна і маральна дэградаваў, ператварыўся ў жывёлу, пра што кажа яго прозвішча. Прычына такога падзення Скотинина — у невуцтве, адсутнасці правільнага выхавання. «Не будзь той Скотинин, той чаму-небудзь вучыцца захоча», — заяўляе ён.
Сын спадарыні Прастакова, Митрофанушка, — галоўны ў сваім сямействе. Яму спрабуюць даць добрую адукацыю, бо ў новы час без яго нікуды. Але Недалетак не адчувае ніякага жадання вучыцца. Ён да такой ступені «цёмны» чалавек, што становіцца і смешна і горка, калі чытаеш яго «экзаменацыйныя» адказы настаўнікам.
Мітрафан грубы і жорсткі. Ён ні ў што не ставіць свайго бацькі, здзекуецца над настаўнікамі і прыгоннымі. Карыстаецца тым, што маці ў ім душы не чуе, і круціць ёю, як хоча.
Я лічу, што Мітрафан спыніўся ў сваім развіцці. Соф’я, выхаванка спадарыні Прастакова, так кажа пра яго: «Ён хоць і 16-ці гадоў, а дасягнуў ужо да апошняй ступені сваёй дасканаласці і Далі ня пойдзе».
У недалеткам спалучаюцца рысы тырана і раба. Калі план спадарыні Прастакова жаніць сына на Соф’і не атрымоўваецца, Мітрафан паводзіць сябе як раб. Ён зняважана просіць прабачэння і пакорліва прымае ад Стародума «свой прысуд» — ісці служыць. «Па мне, куды загадаюць», — кажа ён, панурыўшы галаву. Мне здаецца, рабскае выхаванне прышчэплена герою і яго прыгоннай нянькай Еремеевной, і ўсім светам Прастакова-Скотининых, у якіх зусім извращены паняцці пра гонар.
Я думаю, праз вобраз Мітрафана Фонвизин паказвае дэградацыю рускага дваранства: з пакалення ў пакаленне яго невуцтва павялічваецца, людзі паступова ператвараюцца ў звяроў. Нездарма Скотинин называе Мітрафана «чушка праклятая».
Такім чынам, у камедыі Фонвизина «Недалетак» ёсць як рысы камедыі, так і рысы трагедыі. Праз смешнае драматург паказвае нам заганы дваранскага грамадства 18 стагоддзя, усю іх страшную і разбуральную сілу, згубна ўплывае на развіццё грамадства ў цэлым і асобных асоб у прыватнасці.
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Фонвизин Д.І. / Недалетак / Смешное і сумнае ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Глядзі таксама па твору «Недалетак»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Сачыненні па творы «Недалетак» (Фонвизин Д.І.):
Аналіз твора Д.І. Фонвизина «Недалетак».
nbsp Дваране асвечаныя і невуцкія ў п’есе Д. Фонвизина «Недалетак»
nbsp Дваране асвечаныя і неасвечаныя ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Дабро і зло ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
nbsp Дабро і зло ў камедыі Фонвизина «Недалетак»
Жыццёва важныя пытанні ў п’есе «Недорсль»
Ідэі рускага асветы ў камедыі «Недалетак»
Ідэі рускага асветы ў камедыі «Недалетак»
Ідэі рускага асветы ў камедыі Д. Фонвизина «Недалетак»
Малюнак дваранства ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Малюнак дробнамаянтковага дваранства ў рускай літаратуры 19 ст.
Які я прадставіў сабе Прастакова?
Вобраз другарадных герояў у камедыі Фонвизина «Недалетак»
nbsp Вобраз спадарыні Прастакова ў камедыі Д.И.Фонвизина «Недалетак»
Вобраз Мирофанушки ў камедыі «Недалетак»
Вобраз Митрофанушки ў камедыі Дзяніса Іванавіча Фонвизина «Недалетак»
Вобраз Тараса Скотинина ў камедыі Д.И.Фонвизина «Недалетак»
Вобразы несмяротнай камедыі «Недалетак»
Вобразы адмоўных герояў у камедыі Фонвизина «Недалетак»
Пабудова і мастацкі стыль камедыі «Недалетак»
Пабудова і мастацкі стыль камедыі «Недалетак»
Чаму камедыю Фонвизина «Недалетак»,-выкрыццё прыгоннае права, называюць камедыяй выхавання?
nbsp Праблема выхавання ў камедыі Д. І. Фонвизина «Недалетак»
nbsp Праблема выхавання ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Праблема выхавання і адукацыі ў камедыі «Недалетак»
Праблема выхавання і адукацыі ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Праблемы выхавання ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Праблемы адукацыі і выхавання ў камедыі Фонвизина «Недалетак».
Праблемы, адлюстраваныя ў камедыі Фонвизина «Недалетак»
Маўленчыя характарыстыкі ў камедыі «Недалетак»
Сатырычная скіраванасць камедыі «Недалетак»
Сатырычная скіраванасць камедыі Д. І. Фонвизина «Недалетак»
Свінні, якія валодаюць людзьмі (Па камедыі Д. І. Фонвизина «Недалетак»)
nbsp Смешное і сумнае ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
nbsp Смешное і сумнае ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
Смешнае і трагічнае ў камедыі Д. І, Фонвизина «Недалетак»
Сэнс назвы камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак».
nbsp Сэнс назвы камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
nbsp Сэнс назвы камедыі Фонвизина «Недалетак»
nbsp Сэнс назвы камедыі Фонвизина «Недалетак»
Сын, годны сваёй маці (Па камедыі Д. І. Фонвизина «Недалетак»)
nbsp Тэма выхавання ў камедыі Фонвизина «Недалетак»
Тэма выхавання і адукацыі ў п’есе «Недалетак»
Фонвизин — аўтар камедыі «Недалетак»
Характарыстыка спадарыні Прастакова (па камедыі Д.І. Фонвизина)
Чаму навучыла мяне камедыя Д.І. Фонвизина «Недалетак»?
Што высмейвае Д.І. Фонвизин ў выхаванні Митрофанушки?
«Вось ліхадушнасьці плады годныя!» (Па камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»)
Глядзі таксама па твору «Недалетак»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.