Я люблю вясну, таму што ў гэты час становіцца неяк весялей на душы. Я сяджу на ўроку і радуюся сонцу, якое свеціць ярка і цёпла. Калі я іду са школы, мне сустракаюцца ўсмешлівыя людзі — напэўна яны таксама рады вясне.
Мне здаецца, што здарыцца нешта новае і незвычайнае.
Больш за ўсё мне падабаецца назіраць як мяняецца прырода. Паэты часта ў вершах апісваюць гэты час. З першых дзён сакавіка вакол пачынаюць адбывацца дзіўныя рэчы: здаецца, што нехта ўключыў вялікую лямпу. Снег растае незаўважна — днём ён яшчэ ляжаў каля пад’езду, а раніцай яго ўжо няма. Толькі ў парку пад дрэвамі ён растае даўжэй. Варта некалькі дзён пагрэць сонейка, як расліны пачынаюць ажываць. На шэрых непрывабных дрэвах з’яўляюцца ныркі, а газоны пакрываюцца ультра яркай зялёнай траўкай.
Па небе плывуць аблокі. Калі легчы на зямлю і назіраць за імі, то можна выдатна павесяліцца. Спачатку конікі ўсякія прывіды, потым горы высокія, можна нават свой партрэт ўбачыць.
З пачаткам вясны разумееш, што птушкі сапраўды спяваюць. Здаецца, што нават вераб’і цвыркаюць не як звычайна, а весела і з пералівамі.
Але самы любімы вясновы месяц — май. Не толькі таму, што заканчваюцца заняткі ў школе. Я люблю свята 9 траўня: на вуліцах шмат людзей, дарослых і дзяцей, гуляе музыка, а ўвечары салют прыгожы і яркі настолькі, што дух захоплівае. Ветэраны ходзяць у ваеннай форме з ордэнамі на грудзях. Яны такія старэнькія.
На ваенны парад збіраецца напэўна ўвесь горад. Мяне зайздрасць і гонар распірае, калі па плошчы крочаць роўныя шэрагі салдат, едзе ваенная тэхніка.
У апошнія гады ў траўні ўжо стаіць спёка, таму сядзець у класе ўсё цяжэй і цяжэй. Пасля заняткаў мы з сябрамі ідзем у парк. Там ужо на ўсю моц растуць кветачкі, трава густая і мяккая, а дрэвы напрамкі зялёнымі лісточкамі. Пахі стаяць такія, што галава кругам ідзе.
Калі доўга сядзець пад сонцам, то можна нават загарэць.
За горадам прырода ўжо жыве поўным жыццём. На рацэ сядзяць рыбакі, на дачах корпаюцца людзі, стукаюць малаткі — будоўля ў разгары.
(Карціна С. Н. Сяргеева "радасць вясны")
У гарачыя дні ўсё казуркі выпаўзаюць са сваіх зацішных мястэчкаў. Некаторых з іх я нават не ведаю. Матылі, божыя кароўкі, мурашы, пчолы — усё кудысьці спяшаюцца. І калі раптам пачынаецца дождж — цёплы, праліўны, становіцца зразумела, што яны як барометры — адчувалі змены ў надвор’і і спяшаліся паспець па сваіх справах.
Пасля дажджу — ізноў цуды. Насенне, пасаджаныя на градцы, ўзыходзяць за пару дзён. Вуліцы адмыліся, дома пасвяжэла і ў паветры прыемная свежасць.
Вясна прыйшла — рыхтуйся да прыгожых пераменаў.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Ser-Esenin.ru
У дапамогу школьніку і студэнту!
Сачыненне на тэму: Што я люблю рабіць і чаму?
Больш за ўсё на свеце я люблю гуляць з сябрамі. Граем мы ў самыя розныя гульні. У двары гэта хованкі і футбол. У хованкі мне пры вится тое, што любы можа стаць пераможцам, але часцей за выйграем мы з Пецькам. Пецька — гэта мой сусед знізу. Мы знаходзім самыя зацішныя куткі ў нашым двары. Чаму падабаецца футбол? Ён развівае сілу, спрыт і цягавітасць. Я хачу быць падобным на Ранальда. Дома я гуляю ў кампутарныя гульні. Пералічваць іх бескарысна, таму што іх шмат. Але любімыя мае гульні — квэсты. Гэта такія прыгоды з загадкамі, галаваломкамі і таямніцамі. Такія гульні таксама мяне развіваюць. Я лепш, напрыклад, спраўляюся з задачамі. (2 ваирант) Я люблю дапамагаць маме. Гэта, вядома, несучасна. Мае сяброўкі любяць танцаваць і балбатаць па тэлефоне. А мне падабаецца разам з мамай гаспадарыць на кухні і дапамагаць ёй ва ўборцы. Я так люблю сваю мамачку, што не магу бачыць яе стомлены твар! Таму я заўсёды побач з мамай. Мы печём па выхадных пірагі. Па пятніцах у нас у доме генеральная ўборка. Мы з мамай вычышчаць пыласосам ўсе куткі, дываны і мэблю, а потым маім падлогі. Пасля ўборкі так прыемна пахне чысцінёй і свежасцю! А як задаволены тата, калі прыходзіць з працы ў чыстую кватэру!
творчасць
сачыненні
Пры перадруку матэрыялаў сайта спасылка на сайт ser-esenin.ru абавязковая. Усе матэрыялы з’яўляюцца ўласнасцю іх аўтараў.
С.А. Ясенін: Жыццё маё, ці ты прыснілася мне.