Апісанне тэмы: Апісанне прыроды лясы, летніх дзён, ляснога возера.
Бачылі карціну Васняцова «Аленушка»? Там сумная дзяўчына сядзіць на беразе возера, а ў цёмнай вадзе адлюстроўваюцца ствалы высокіх дрэў, навакольных возера? Гэтую карціну я ведаю з дзяцінства. Яна вісіць у мяне на сцяне, таму што мяне завуць Аленушка. А вось такога возера я ніколі не бачыла, не даводзілася. Бо я жыву ў горадзе. Але адзін раз, улетку, тата вырашыў наведаць сваю цётку ў Пскоўскай вобласці і ўзяў мяне з сабой. Мы прабылі там тыдзень. Адзін раз мы вырашылі паехаць на возера ў лесе.
Лес быў вельмі прыгожы, прамяні сонца прабіваліся скрозь лісце. Гэта быў змяшаны лес, там раслі і іглічныя дрэвы, і лісцяныя. Да возера мы выйшлі нечакана: сцяжынка зрабіла паварот і перад намі адкрылася возера. Яно было вялікае, круглае, як быццам хтосьці вычарціць яго форму ў выглядзе круга, а вада была такой жа цёмнай, як на той карціне. Сонца было трохі ўтоена верхавінамі дрэў. Не было нават маленькага ветерочка і таму вада была роўная-роўная, яна блішчала як люстэрка і ў ёй адлюстроўваліся неба і ўсе дрэвы, якія атачалі возера. На сярэдзіне возера плавалі вялізныя лісце і кветкі. Гэта былі гарлачыка.
Мне здавалася, што Васняцоў стаяў менавіта ў гэтага возера, калі прыдумляў сваю карціну. Тата прапанаваў пакупацца, але мне было трошкі страшна заходзіць у гэтую цёмную ваду. Як быццам гэта возера з казкі і ў яго ёсць нейкія таямніцы і загадкі. Але потым я і мае стрыечныя браты ўсё-ткі вырашылі паплаваць. Вада аказалася такой цёплай, прыемнай. Мы паплылі да гарлачыкамі і паспрабавалі іх сарваць, але яны вельмі шчыльна трымаліся сваімі доўгімі сцебламі і мы іх пакінулі ў спакоі.
Калі мы накупаюся, то вырашылі абыйсці возера вакол, там была сцяжынка. Мы спакойна ішлі і размаўлялі і раптам нешта з шумам і плёскатам выскачыла ў нас з подног і стаў падаць у ваду. Аказваецца, гэта качынае сямейства размясцілася ў траўцы на беразе, а пабачыўшы нас кінулася ратавацца ў ваду. Там была мама-качка і пяць маленькіх качанят. Яны ж не ведалі, што мы не прычынiлi зла.
Так я ўбачыла цяперашні казачнае возера.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Лясное возера
Я вельмі люблю лета. Звычайна на летнія канікулы мы ўсёй сям’ёй едзем на дачу. У вёсцы я цалкам вольная: магу шпацыраваць колькі хачу, хадзіць купацца на рэчку ці гуляць з сябрамі ў лесе. Больш за ўсё мне падабаецца адпраўляцца на пошукі прыгод і вывучаць наваколлі. Аднойчы ў сваіх пошуках я набрыла на вялікую зарослае гарлачыкамі возера ў лесе.
Дрэвы нізка схіліліся над вадой, карані іх зачапіліся за бераг, а вада ў возеры цёмная-цёмная. Нават у самы гарачы дзень ад возера вее халадком, таму ў гарачыя дні я люблю выкупацца ў ледзяной вадзе. Возера стала маёй таямніцай. Я часта хаджу туды адна, бяру з сабой кнігу і чытаю яе седзячы на беразе.
Каля возера хтосьці пабудаваў будан і там можна заставацца з начлегам, але бацькі не дазваляюць. Я распавяла аб возеры сваім сябрам, і мы сталі часцей наведваць гэта таямнічае месца. Мы зрабілі плыт і на ім каталіся па возеры. У хмурныя дні, калі дзьме халодны вецер, вельмі прыемна сядзець на беразе, вакол вогнішча, ёсць печаную бульбу і слухаць апавяданні-жахі або гісторыі пра вадзяных і дамавікоў.
4796 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 6 клас / Лясное возера
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.