складанне міласэрнасць

Хто не шкодзіць і не пакрыўдзіць,

І злом не дзякуе за зло:

Сыны сыноў сваіх ўбачыць

І ў жыцці ўсякае дабро.

Я жыву ў новым мікрараёне Масквы. Каля пад’езду нашай шматпавярхоўкі варта лаўка, і кожны раз, сыходзячы і прыходзячы са школы, я бачыла якая сядзела на ёй бабульку. Яна заўсёды чамусьці была адна. Мама мне пра яе расказала, што калісьці яна была актрысай у тэатры, мела шмат грошай і прыхільнікаў і нават была Героем Сацыялістычнай Працы, але ўсё гэта засталося ззаду, і вось зараз яна старая і самотная. Ад мамы пра яе я таксама даведалася, што бабулькі з нашага пад’езда яе недалюбліваюць і не кантактуюць з ёй, таму што лічаць нейкай асаблівай, накшталт арыстакраткі. Ім здаецца, што яна глядзіць на іх з вышыні й г.д. Хлапчукі нашага двара гэтую бабульку таксама не любяць. Аднойчы адбыўся такі выпадак. Бабулька не магла пражыць на сваю маленькую пенсію і збірала ў двары бутэлькі. Кампанія дваровых хлопцаў праходзіла міма, і адзін хлопец па мянушцы Раскольнікаў, таму што прозвішча ў яго была Сакольнікаў, падняў пустую бутэльку і хацеў было сунуць яе ў сетку бабульцы, але хлопцы засмяяліся і нехта гучна сказаў: «Гістарычны момант! Наш Раскольнікаў крадзецца да старой, абмацваючы ледзяной рукой сякеру пад пахай, азіраючыся — наперадзе ў яго што? — усё: слава, любоў, свабода. Але адзінае перашкода — старая! «Наш Раскольнікаў разгубіўся, збянтэжыўся і замер на месцы, паўкроку не дайшоўшы да бабулькі. Яна таксама з цікаўнасцю глядзела на таго, хто гаворыць. Хлопец працягваў: «Смялей, Раскольнікаў! Злачынства — не. Пляваць на пакаранне! Забі старую! На ёй чырвоны плашч, і ў яе лысая галава. Яна збірае ў нашым двары бутэлькі з-пад віна, пакінутыя анёламі для вышэйшай мэты, а яна іх здае ў прыёмныя пункты і ўсё зводзіць дарэмна сваёй бескарыснай жыццём. А яшчэ яна разбівае бутэлькі, якія не прымаюць на пунктах, аб асфальт, і ў выніку ўсё сабачкі ў нашым двары — з перавязанымі лапамі. Яна ненавідзіць нашых сабачак! Я першы бескарысліва паказаў табе яе. Вось яна перад табой. У яе чырвоны плашч і лысая галава! «

Я ў жаху глядзела, што адбудзецца далей. А адбылося вось што: апошнія словы дваровага прамоўцы вывелі Раскольнікава з шокавага стану. Ён крыва ўсміхнуўся і адшпурнуў бутэльку ў бок. Бабулька сама падышла і падняла бутэльку. Потым яна без усякага зла і нават з полуулыбкой на высахлую твары ціха сказала, звяртаючыся да кампаніі хлопцаў: «Ну што вы, хіба можна каго-небудзь забіваць за чырвоны плашч і непрыгожую старасць?» Павярнулася і ціха пайшла да сваёй лаве. Хлопцы засмяяліся і пайшлі сваім шляхам. А я прыйшла дадому, у засмучаных пачуццях патэлефанавала сяброўцы і ўсё ёй распавяла пра гэты непрыемны выпадак. Сяброўка мяне супакоіла, сказаўшы, што хлопцы рыхтуюцца здаваць іспыты ў ВНУ і адпрацоўваюць веданне тэм для твораў. І яшчэ яна дадала, што наконт бітага шкла ў двары заўвагу хлопцы зрабілі дакладнае. Яе сабака таксама нядаўна парэзала сабе лапу.

Шчыра кажучы, мяне саму таксама стала раздражняць гэтая бабулька. Сядзіць, глядзіць, як назіральнік нейкі ў нашага пад’езда. Нейкім чынам наш настаўнік даведаўся пра выпадак з Раскольнікавым і бабуляй. Ён завёў размову аб міласэрнасці, прывёў шмат прыкладаў і параіў хлопцам папрасіць прабачэння перад няшчаснай жанчынай, а замест таго, каб ёрнічаць, лепш падарыць ёй скрынку цукерак, для яе гэта будзе вялікая маральная падтрымка. Хлопцы пагадзіліся. Пасля заняткаў я пайшла разам з імі, каб паглядзець на гэты акт міласэрнасці. Цукеркі павінен быў уручыць бабульцы той маладзён, які падбухторваў Раскольнікава. Калі мы падышлі да пад’езда, то ўбачылі, што на лаве побач з нашай бабуляй сядзіць і размаўляе нейкая маладая і прыгожая жанчына.

Мы спыніліся наводдаль, а наш выканаўца місіі міласэрнасці адмыслова ж, з выцягнутай наперад рукой з каробкай цукерак падышоў да сядзяць. Бабулька ўся засвяцілася, заўсміхалася і нават рукамі пляснула — мабыць, здагадалася, у чым справа. Яна ўжо і руку працягнула насустрач скрынцы. Але тут адбылося жудаснае: хлопец раптам голасна заявіў: «Прыгажосць выратуе свет!» — і сунуў скрынку цукерак малады красуні. Тая, какетліва усміхаючыся, спакойна прыняла падарунак і сказала: «З вас, малады чалавек, будзе толк. «Я так знервавалася, што нават пабаялася на бабульку зірнуць, каб не расплакацца, і ня пайшла дадому, каб не праходзіць міма яе. Хлопцы неяк вяла рагатнуў, і нехта сказаў: «Ну, ты круты, сапраўдны Дастаеўскі!»

Прайшоўшыся па вуліцы і супакоіўшыся, я вярнулася да пад’езда. Бабулькі на лаве, на маё шчасце, не было. Я нават з палёгкай уздыхнула, проскакивая міма гэтай лавы ў пад’езд. Раніцай, ідучы ў школу, я таксама ня ўбачыла бабульку. Не было яе і ўвечары, і на наступны дзень. І наогул, я яе больш ніколі не бачыла. Кажуць, што яна памерла. Прыехаў нейкі далёкі сваяк і павёз труну з памерлай на грузавіку. Вось так скончылася жыццё гэтай бабулькі — непрыкметна і сумна. Я распавяла пра гэта ў школе тым хлопцам. Яны моўчкі слухалі і моўчкі разышліся. Гаварыць не было пра што. Але я шмат пасля думала пра тое, што ўсё ж адбылося. А адбылося страшнае: ўсіх нас, удзельнікаў гэтай гісторыі, цяпер усё жыццё будзе мучыць сумленне, што мы так паступілі. Страшна і таму, што ўсё, аказваецца, у нашым свеце можна лёгка паставіць з ног на галаву: пісьменнік Дастаеўскі, які нават слязе дзіцяці надаваў вялікае значэнне, стаў у гэтай гісторыі прыладай зла; маладая прыгожая жанчына, якая ўзяла цукеркі і хвалу хама, наўрад ці выратуе які-небудзь свет сваёй прыгажосцю, таму што дурная і вялікага пра сябе думкі, а хлопец, здзекуецца над няшчаснай старасцю, напэўна асуджаны на няшчасце жыць з такімі людзьмі, як ён сам, таму што іншыя з ім жыць не змогуць.

Такім чынам, я лічу, што міласэрнасць мае для чалавека ў жыцці два значэння: першае — акультурваць душу тваю і якое дапамагае іншым людзям пераадолець адзіноту і холад жыцця, і другое — якое паскарае працэс разбурэння асобы, якая пазбаўленая міласэрнасці. Я жадаю ўсім людзям сустракацца з міласэрнасцю ў першым, высакароднай варыянце.

45048 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 11 клас / Міласэрнасць (эсэ)

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Складанне аб міласэрнасці ЕГЭ 2016

Слова «міласэрнасць» складаецца з двух частак — ласка і сэрца, гэта значыць зрабіць ласку сэрцу. Як проста гучыць і як парою цяжка бывае гэта зрабіць. Асабліва цяпер і асабліва моладзі. Не, не ўсім, але шматлікім.

Бо наколькі лягчэй прайсці, чым ўнікаць у праблемы або непрыемнасці чужога чалавека. А бо вельмі часта бывае, што трэба проста слова добрае сказаць ці выслухаць чалавека. Здавалася б дробязь, але часам гэта ратуе ад самагубства або іншага неабдуманага ўчынку. І больш за ўсё, на маю думку, у гэтай дапамогі маюць патрэбу старэйшае пакаленне і падлеткі.

Старыя, таму што цяпер, яны па праўдзе кажучы не патрэбныя нікому — ні сям’і, ні дзяржаве. І ўспамінаюць пра іх, альбо перад Днём Перамогі альбо перад выбарамі даюць падарункі (падачкі), атрымліваюць голасу і ўсё.

Але старэйшым людзям патрэбна ўвага, маленькае але штодня, трэба зносіны, трэба спачуванне. Не абавязкова грошы даваць ці падарункі (хоць гэта таксама не перашкодзіць), а проста даць зразумець чалавеку што ён таксама значны, важны і яго мудрасць-гэта жыццёвы вопыт, які заўсёды спатрэбіцца. Бо яшчэ вялікі Леў Талстой казаў, што «міласэрнасць заключаецца не столькі ў рэчавы дапамогі, колькі ў духоўнай падтрымцы блізкага. Духоўная ж падтрымка перш за ўсё не ў асуджэнні блізкага, а ў пашане яго чалавечай годнасьці «.

Падлеткам, я так лічу, таксама трэба разуменне і падтрымка. Яны яшчэ не сфармаваліся як асоба, ўнутры кіпяць гарманальныя перабудовы і што з імі будзе далей — незразумела. Вельмі важна пра гэта памятаць бацькам і настаўнікам, бо нягледзячы на ​​ўсю «крутасць» і незалежнасць, унутры яны вельмі ранімыя і ўразлівыя. І яшчэ хочацца сказаць што міласэрнасці, неасуджана, разуменню і спагады які трэба вучыць з дзяцінства і вучыць асабістым прыкладам.

Бо калі тата ўвесь час саступае месца ў транспарце, дапамагае суседцы данесці сумкі, дзіця не застанецца ў баку. Ён у будучыні не пройдзе міма чужога гора і заўсёды будзе імкнуцца дапамагчы, няхай гэта будзе пажылы чалавек ці траўміраванае жывёла.

У жыцці здараецца ўсякае і кожны можа трапіць у цяжкае становішча. Галоўнае не папракаць і судзіць, а паспрабаваць зразумець і сказаць падбадзёрвайце слова — вось гэта і будзе міласэрнасць, разуменне і спачуванне таму, хто сэрцу мілы.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector