Складанне мой родны край

Горад, вуліца, дом, сцяжынка, знаёмая да болю, — вось яна мая маленькая радзіма. Ёй усяго 80. Многа гэта ці мала? Не ведаю. А мне всего14. Я ў параўнанні з ёй — зусім дзіця. Чалавек багаты сваімі каранямі. Я хачу быць багатай і шчодрай, хачу ведаць свае карані, хачу ганарыцца сваёй зямлёй, сваім народам і навучыць сваіх дзяцей любіць і берагчы яе.

Прырода, радзіма, народ, крыніца — словы аднаго кораня. Як сказаў Паўстоўскі, зямля нараджае. Усё, што ад зямлі. І мы таксама. Зямля і чалавек непадзельныя. Дык чаму ж мы, сённяшнія, аглухлі і аслеплі? Паветра мы заўважаем тады, калі яго пачынае не хапаць. Мы прывыклі, што свет зялёны. Ходзім, мнем, топчамся, завальваем плітамі і каменем. Падумаеш! Травы шмат. На ўсіх хопіць. Не, гэта мы збяднелі. У сябе скралі.

Мяне абураюць чалавечая жорсткасць, абыякавасць. Многія наіўна лічаць: на наш век хопіць. А нашым дзецям, унукам што пакінем?

Адзін за адным знікаюць на зямлі цэлыя віды жывёл, птушак, раслін. Сапсаваныя рэкі, азёры, мора. Мы падобныя на дзікуноў. А калі б зямля ўмела гаварыць? Хочацца крыкнуць: «Чалавек, спыніся! Абарані сваю маці! »Як тут не ўспомніць нашых продкаў, якія, прыпадаючы да зямлі, прасілі дапамогі, абароны, сілы, мудрасці. І зямля вылечвала раны і жывой, і мёртвай вадой. Прыпадзем да зямлі і мы, папросім прабачэння.

Счарсцвелай, агрубелі, перасталі слухаць музыку вясновай капяжу, цурчала пад лёдам ручаёк, радавацца сонцу, надыходзячаму дню. А можа, мы і прыйшлі ў гэты цудоўны свет, каб радавацца і здзіўляцца. Здзівішся распусцілася кветкі, песне жаўрука ў небе, сіні аблокаў — і напоўніцца чалавечая душа дабрынёй і прыгажосцю. Цяпер ты багаты. Бяжы, дзеліся хутчэй сваімі скарбамі з іншымі і памятай: гэта зямля цябе трымае ў сваіх далонях, песціць і гадуе, як клапатлівая маці.

Мне запомніліся словы: «… выхавай ў сабе жаль да зламаныя дрэвы, да дзікай, кінутай сабаку, качцы, якая замярзае ў палонцы гарадскога вадаёма. Боль «меншага брата» прымі як сваю ».

Мая радзіма — «камора сонца». Яна багатая і лясамі, і паўнаводнымі рэкамі, і чыстымі азёрамі, і люстранымі крыніцамі. Крынічная край — так часта называюць маю радзіму паэты …

17074 чалавека прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 9 клас / Мой родны край

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Складанне па рускай мове на тэму Мой любімы край чытаць бясплатна

Заўсёды лёгка пісаць пра тое месца, якое ты любіш, таму што гэта прыемна. Можна апісаць любімыя месцы, запамінальныя падзеі, якія там адбыліся. Можна зноўку узгадаць і перажыць усё, што давала табе задавальненне, і было каштоўна для цябе. Любімы край для кожнага, хутчэй за ўсё, гэта тое месца, дзе чалавек нарадзіўся і вырас, дзе гуляў з дзяцінства, дзе хадзіў у школу, дзе сустрэў першых сяброў і першае каханне. Гэта тое месца, дзе ўсё, часцей за ўсё, адбываецца ўпершыню. Вядома, могуць здарацца выключэнні. Але часцей за ўсё родны край з’яўляецца самым любімым.

Можна нават сказаць, што каханы край не выбіраюць, таму што ты не можаш выбраць, дзе менавіта нарадзіцца. Як не можаш выбраць, любіць ці не любіць свой край. Хутчэй за ўсё, ты будзе яго любіць, таму што гэтая любоў табе перадасца ад тваіх продкаў, бабуль, дзядуль, мам і тат.

Мой любімы край заўсёды пакідае толькі цёплыя ўспаміны, і ўспамінаюцца часцей за ўсё толькі прыемныя моманты. Хутчэй за ўсё, гэта ўласцівасць памяці, але прычына не толькі ў гэтым. Пакуль мы маленькія і жывем з бацькамі, у нас не часта ўзнікаюць сур’ёзныя праблемы. І, нават, калі яна ўзнікаюць, то з іх рашэннем нам дапамагаюць справіцца таксама бацькі. Напэўна, таму, з родным і любімым краем звязана столькі выдатных успамінаў, і ўсё дрэннае, што здарылася, засланяюць чымсьці больш светлым.

Калі ў чалавека ёсць яго любімы край, значыць, ён мае месца, куды заўсёды можа прыйсці і адчуць сябе як дома, адчуць сябе вельмі камфортна, на сваім месцы. Гэта пачуццё вельмі важна, яно дае ўпэўненасць у сабе, у заўтрашнім дні, яно ўсяляе ўпэўненасць шмат у чым. Напэўна, менавіта таму людзі, якія губляюць свой дом, пераязджаюць е па сваёй волі ў іншае месца, адчуваюць сябе такімі страчанымі.

Мой любімы край — гэта мой родны край, месца, дзе я нарадзіўся і дзе вырас. Мне гэта месца вельмі дорага яшчэ і таму, што там выраслі мае бацькі, там мая гісторыя. Хай гэтая гісторыя яшчэ і не вельмі працяглая, але гэта гісторыя маёй сям’і, і яна нарадзілася і працягваецца ў маім любімым краі. Гэта для мяне вельмі важна, і ўсё ў маім краі мае для мяне каштоўнасьць, бо ўсё гэта частка мяне.

Калі я думаю пра сваю любімым і родны край, я хачу зрабіць яго лепш, хачу прышчапіць такую ​​ж любоў усім, хто называе яго сваёй радзімай. Мне б хацелася, каб кожны жыхар майго краю ўсведамляў, што гэты край — гэта наша маленькая радзіма, і, калі мы пра яго не паклапоцімся, то пра яго не паклапоціцца ніхто. Гэта вельмі важна, таму што край сам па сабе існаваць не можа, яму патрэбна наша падтрымка і ўвага. Акрамя нас, гэтага яму даць гэтага ніхто больш не можа.

Сачыненне на тэму «Мой родны край»

Родны край — гэта краіна дзе ты нарадзілася, вырасла і пражыла сваё жыццё. З ім павязаныя самыя цёплыя ўспаміны, вясёлыя гісторыі, радасныя падзеі. Радней і прыгажэй месца проста няма ва ўсім свеце. Мой родны край самы выдатны, любімы і прыгожы. Я заўсёды хачу жыць у ім. І хоць жыццё зусім непрадказальная і незразумела, куды мяне можа занесці, але родныя мясціны застануцца ў памяці навечна.

Больш за ўсё ў маім родным краі мне падабаецца прыгажосць прыроды. Яе пераменнасць і непрадказальнасць. Вельмі люблю восенню глядзець на дождж, і як яго кроплі б’юцца ў акно. Яшчэ падабаецца гуляць у парку па зямлі, высцеленых восеньскімі жоўтым лісцем, якія пераліваюцца золатам на сонцы. Ці як не любіць пах і красаванне вясны. Першыя цёплыя прамяні сонейка, спевы птушак, красаванне дрэў. А як грэе душу цяпло летняга дня або, з якім нецярпеннем мы чакаем першы снег і навагоднія святы. Ўпрыгожванне дома, прыбраная елка, песні, весялосць і радасць.

Менавіта за такія простыя, здавалася б, дробязі я вельмі люблю сваю краіну і родны край. Яго традыцыі і абрады, святы і падзеі, важныя дні, усё гэта ўжо часцінка мяне і кожнага, хто тут нарадзіўся. Родны край — гэта незаменнае месца ў жыцці кожнага чалавека.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector