Мастак і час
Творчасць мастачкі Таццяны Рыгораўны Назаранка змянялася разам з краінай, у якой было так шмат пераходных момантаў. Пачынаючы сваю творчую кар’еру як мастак, які працаваў у стылі сацрэалізму, Назаранка паступова адыходзіць ад гэтай тэмы, у яе творчасці з’яўляюцца народныя матывы.
Напамін пра Унебаўшэсця Езуса
Карціна «Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой» вылучаецца з усіх карцін, напісаных мастачкай. Гэта ўспамін пра светлую царкоўным свяце Ушэсця. Цэнтральнае месца на карціне займае маскоўская царква Узнясення. Ранняя вясна, пустынная вуліца, царква, якая стаіць на скрыжаванні дарог, а вакол яе нейкае бязладнае нагрувашчванне гарадскіх пабудоў. Царква выразна вылучаецца з гэтага хаатычнага нагрувашчвання будынкаў, у гэтым заключаны нейкі сімвалізм. Да царквы прылягае нізенькая званіца з пазалочаным купалам. Крыж над царквой амаль зліваецца з небам. А неба рэпаецца, з-пад цяжкіх зімовых аблокаў ўжо бачныя краёчкі чыстага бірузовага вясновага неба.
Шчаслівы, хто верыць, цеплыня яму на свеце!
Верхняя частка карціны моцна кантрастуе з ніжняй. Чырвоны колер царквы прымушае гледача сфакусаваць сваю ўвагу на гэтым будынку, а так жа апускае гледача ў атмасферу ціхай смутку. Светла-пастэльныя колеру дамоў вакол царквы толькі ўзмацняюць гэты эфект. У ніжняй ж часткі карціны выкарыстаны белыя, чорныя і карычневыя адценні. На дарозе ўжо няма снегу, цёмныя голыя дрэвы застылі на карціне ў чаканні капяжу і будучага цяпла.
Нявера ў чалавеку — ёсць няшчасце, ёсць хвароба фатальная.
Чырвоная царква сімвалізуе веру, якая патроху разгараецца ў сэрцах людзей, нягледзячы на ўсе бытавыя праблемы і клопаты.
Складанне па карціне Т.Г. Назаранка «Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой»
Перада мной карціна-адкрыццё. Дэталі, ракурс, фарбы — усё гэта падказкі, якія дапамагаюць зразумець творчы задума мастачкі Таццяны Рыгораўны Назаранкі і яе душэўны стан.
Адмовіцца ад усяго зямнога
Панылы пейзаж, дрэвы без лістоты, бруднае палатно дарогі і … пяшчотна-ружовы храм. Ён, адпавядаючы сваёй назве, літаральна ўзносіцца над зямлёй. Нават гарадскія шматпавярхоўкі побач з царквой здаюцца ніжэй, чым яны ёсць на самай справе. Яе купал ўпіраецца ў верхні край палатна і зліваецца з небам, азораным нерэальным, чароўным святлом. У гэтым і ёсць сапраўднае прызначэнне храмаў — даць магчымасць чалавеку адмовіцца ад усяго зямнога і наблізіцца да Бога, адчуць нябесную чысціню і лёгкасць у душы.
«Прымусіць людзей спыніцца і задумацца, заклікаць іх да спагады — вось галоўная мэта ўсёй маёй працы». Т.Г. Назаранка
Час не ўладна над вечным
Яшчэ адзін мастацкі прыём, які выкарыстоўвае аўтар карціны, — незвычайны ракурс: купалы знаходзяцца на ўзроўні вачэй гледача. Царква не душыць мяне сваёй веліччу, а наадварот, узносіць. І з гэтай вышыні адкрываецца сапраўдная каштоўнасць рэчаў: час не ўладна над вечным.
Храм, намаляваны на карціне, быў пабудаваны яшчэ ў XVII стагоддзі, паміж 1629 і 1634 гадамі.
Прайшлі гады, змяніўся архітэктурнае аблічча горада, але ўсе дарогі па-ранейшаму вядуць да храма. Дзякуючы каляровым акцэнтам, якія выкарыстала мастачка, ён арганічна глядзіцца на фоне сучасных будынкаў. Гэтая царква — душа вуліцы Неждановой, а душа не старэе ніколі …
Складанне »Царква Ушэсця — Назаранка» складанне па карціне Т.Г. Назаранка «Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой»