Адказы на папулярныя пытанні, школьныя сачыненні
Сачыненне на тэму «Недалетак»
«Недалетак» — гэта вядомая камедыя Дзяніса Іванавіча Фонвизина, шэдэўр ранняй рускай драматургіі, які ўваходзіць у нашу школьную праграму.
Усе дзеянні творы праходзяць у вёсцы Прастакова, дзе вядзецца прымітыўная дваранская жыццё спадара Прастакова, яго жонкі і сына Митрофанушки. Вобраз гэтай сям’і перадае чытачам усе негатыўныя рысы і заганы тагачаснага дваранства.
Мітрафан — адзін з галоўных герояў камедыі — адрозніваецца адсутнасцю нораваў, грубым паводзінамі і празмерна адсталымі поглядамі на адукацыю. У яго адсутнічаюць якія-небудзь жыццёвыя мэты, усё, што яму трэба — паесці і павесяліцца.
У карціне мы назіраем ўзаемаадносіны паміж памешчыкамі і прыгоннымі. Простым людзям, такім як Трышка, дзеўка Палашка, прыходзіцца цярпець знявагі і абразы з боку Прастакова. Малады прасцяк ўжывае фізічную сілу ў адносінах да сваіх прыгонным. Спадарыня Прастакова сама дазваляе сабе біць прыгонных, таму заахвочвае дзеянні сына.
Што тычыцца сямейных адносін сям’і Прастакова, то ў іх усё таксама зусім няпроста. Спадарыня Прастакова адрозніваецца сваёй невуцкіх, бестактоўнасць і жорсткасцю. Яна прывыкла звяртацца груба не толькі з прыгоннымі, але і са сваімі блізкімі. Брат Прастакова, Тарас Скотинин, таксама адрозніваецца адсутнасцю манер.
Прастакова, вар’яцка кахаючая свайго сына, увесь час праяўляе паблажлівасць да яго і нават захапляецца адкрытымі маральнымі заганамі Митрофанушки і яго відавочнай грубіянствам ў адносінах да ўсіх, яе не асоба бянтэжыць і грубасць у адносінах да яе самой. Спадар прасцякоў не прызнае падобнае выхаванне роднага сына, але страх перад жонкай прымушае яго апраўдваць ўсе яе ўчынкі.
На прыкладзе сям’і Прастакова Фонвизин, выкарыстоўваючы камедыйны жанр, спрабуе асудзіць жорсткіх, самаўлюбёны, бесчалавечных памешчыкаў, якія бесцырымонна спрабуюць узяць верх над людзьмі з высакароднага грамадства, такіх як Стародум, чыноўнік Праўдзін і адважны малады афіцэр Мілон. Варта адзначыць, што імёны і прозвішчы персанажаў твора абраныя зусім не выпадкова, яны дапаўняюць рысы іх характараў. У фінале камедыі мы бачым, якімі наступствамі можа скончыцца прага да ўлады, грошай і ганарыстасць.
Разам з артыкулам «Сачыненне на тэму« Недалетак »чытаюць:
Як напісаць сачыненне па творы Фонвизина «Недалетак»
Дзяніс Фонвизин — адзін з найталенавітых драматургаў Расіі, які жыў у эпоху Кацярыны II. Яго бытавая камедыя «Недалетак» папулярная да гэтага часу. Тэатры, у якіх ставіцца п’еса, заўсёды поўныя гледачоў. Твор вывучаецца ў школе, дзеці пішуць сачыненне па літаратуры. «Недалетак» вядомы камічнымі персанажамі, прататыпамі якіх паслужылі дваране, якія жылі ў Екацярынінскім эпоху.
Творчасць Д. Фонвизина
Д. Фонвизин — драматург, пісьменнік, публіцыст і перакладчык — нарадзіўся ў 1745 годзе. Камедыя «Недоросль9raquo; стала яркім творам, дзякуючы якому ён набыў літаратурную славу пасля смерці. Аднак яно зусім не адзінае яго тварэнне.
Д. Фонвизин напісаў «Развага аб зьнішчыць у Расіі форме дзяржаўнага кіравання», дзе звяртаўся да праблемы рускага дваранства. «Верхушка9raquo; грамадства, якая прагне ўлады і грошай, знаходзілася пад абаронай імператрыцы. Калі Кацярыне стала вядома ўтрыманне дадзенага сачынення, яна загадала адхіліць пісьменніка ад службы і накласці забарону на друк яго твораў.
Д. Фонвизин займаўся перакладамі, адна з знакамітых прац — «Тацит9raquo ;. Яе Кацярына таксама забараніла публікаваць.
Пазбавіўшыся правоў на друк сваіх твораў, Д. Фонвизин захварэў, яго літаратурная дзейнасць прыпынілася, калі не лічыць разважанняў аб еўрапейскай жыцця ў лістах з-за мяжы і «развагі пра абавязковых дзяржаўных законах». Калі пісаць сачыненне на тэму «Недалетак як прадстаўнік дваранскага саслоўя», то галоўную ідэю можна выказаць адным прапановай: Фонвизин хацеў адмены прыгоннага права.
Кароткі змест камедыі «Недоросль9raquo;
У творы распавядаецца пра хлопчыка Мітрафанаў, які павінен пайсці ў войска. Але яго маці, спадарыня Прастакова, выхавала яго як «мамчынага сыночка» і не хацела адпускаць ад сябе. У доме Прастакова таксама пражывае дзяўчына Соф’я, якую ўзялі на выхаванне. Брат Прастакова, Скотинин, хоча ажаніцца на ёй, каб атрымаць яе вёску і разводзіць свіней. Соф’я жа любіць Мілон.
Неўзабаве Соф’і прыходзіць ліст, у якім гаворыцца пра яе спадчыне. Цяпер Прастакова хоча выдаць яе замуж за Митрофанушку, бо Соф’я — багатая нявеста. Вобраз Прастакова, жанчыны аўтарытарнай, неадукаванай і скандальнай, можна шырока раскрыць, калі пісаць сачыненне па літаратуры. Недалетак, якім з’яўляецца Мітрафан, пастаянна займаецца з настаўнікамі і хаміць сваёй няні Еремеевне. Да дарослага жыцця ён не гатовы.
У рэшце рэшт у дом прыязджае дзядзька Соф’і, Стародум, які забірае яе з сабой ад Прастакова. Соф’я выходзіць замуж за Мілон.
Персанажы камедыі «Недоросль9raquo;
Дзіўныя вобразы камедыі Фонвизина «Недоросль9raquo ;. Драматург выкарыстоўвае размаўлялыя прозвішчы. Так, Стародум азначае чалавека з састарэлымі, былымі калісьці актуальнымі поглядамі на свет. Праўдзін — персанаж, які змагаецца за праўду. Імя Мітрафан у перакладзе значыць «падобны на маці». Прастакова — простая, недалёкая жанчына. Скотинин — чалавек, які мае стаўленне да быдла (дадзены персанаж любіць свіней). У складанне на тэму «Недоросль9raquo; абавязкова варта ўключыць і лад Соф’і — сумленнай, цнатлівай дзяўчыны, якая трапіла ў рукі прагных невукаў.
У камедыі «Недалетак» ёсць таксама персанажы, якія гуляюць у творы другарадную ролю. Гэта няня Митрофанушки Еремеевна, якой Прастакова нават не плаціць жалаванне, таму як лічыць, што Еремеевна абавязаная сямейства тым, што жыве і есць за іх кошт.
Варта звярнуць увагу на думкі Стародума. Ён разважае пра тое, як было раней, кажучы, што раней чын давалі не за тое, што чалавек — дваранін, а за яго заслугі перад дзяржавай, і гэта было сапраўды справядліва.
Праблематыка камедыі «Недоросль9raquo;
Каб напісаць сачыненне па творы Фонвизина «Недоросль9raquo ;, трэба ведаць, якія думкі хацеў данесці аўтар да чытача. Перш за ўсё, гэта праблема нізкага ўзроўню маральнасці дваранства. Прагнасць, подласць, эгаізм — вось заганы, якія раскладаюць дваранскае саслоўе. Грамадства ж, замест таго каб пакараць гэтых людзей за іх самадурства, надзяляе іх уладай.
Другая праблема тычыцца выхавання. Школьная праграма па вывучэнні гэтай п’есы, а затым і складанне па твору Фонвизина «Недалетак» не абыходзіцца без асвятлення дадзенай праблемы. Митрофанушка — гэта распешчаны, ні да чаго не прыстасаваны юнак, які аднойчы стане мужчынам. Аднак Прастакова па-ранейшаму лічыць яго маленькім хлопчыкам, якому шкодныя вучоба і фізічная праца. Варта адзначыць, што яго настаўніка — Кутейкин і Цыферкин — таксама неадукаваныя людзі, але не ўмела нават чытаць Прастакова пра гэта не ведае.
Складанне па твору Фонвизина «Недоросль9raquo; на тэму «Вобраз Мітрафана»
Мітрафан, распешчаны сын спадарыні Прастакова, па ўзросту павінен адправіцца ў войска. Аднак яго маці, якая залішне яго апекуе, у войска яго не пускае. Сам Мітрафан гэтаму рады: ён шчаслівы ганяць галубоў, спаць да абеду і есці. Вучыцца ён не хоча. Менавіта гэтаму персанажу належыць знакамітая крылатая фраза: «Не хачу вучыцца, хачу ажаніцца».
Мітрафан вельмі гультаяваты і таму практычна ненавучаных: ён не ведае нават элементарных асноў арыфметыкі. Да Прастакова ён ставіцца грэбліва, часам яна яго раздражняе сваёй апекай. У канцы камедыі, калі Прастакова ўсе пакідаюць, яна кідаецца да каханага сыну за падтрымкай, на што чуе благое: «Так адчапіся ты.»
Не варта забываць, што ў Мітрафана ёсць яшчэ бацька, які ва ўсім слухаецца жонку і не мае асабістага меркавання. Да выхаванню сына ён не мае практычна ніякага дачынення, хоць мужчынская рука Мітрафанаў б не перашкодзіла.
Мітрафан, распешчаны дваранскі сын, мае завышаную самаацэнку. Да самастойнага жыцця ён не прыстасаваны. У доме яго ўсё слухаюцца, патураюць яго прыхамацяў, аднак чытач бачыць, што ні да чаго добрага гэта не прывядзе.
Такіх людзей, як Митрофанушка прасцяк, у XVIII стагоддзі было шмат. Магчыма, яго вобраз ўтрыраванай, але гэта зроблена для таго, каб заганы падрастаючага пакалення дваранства былі прыкметныя на фоне падзей, якія адбываюцца падзей, кідаліся ў вочы. Вобраз Митрофанушки стаў намінальным, цяпер так называюць лянівых людзей.
«Митрофанушки» — гэта праблема не аднаго сямейства, гэта праблема Расеі ў цэлым.
Складанне па твору Фонвизина «Недалетак» можна пісаць не толькі па вобразу гэтага героя — можна ахарактарызаваць кожнага. Усе яны па-свойму ўнікальныя.