Складанне разважанне светапогляд духоўнага багацця

Гаворка — гэта адно з найважнейшых сродкаў зносін. Па тым, як чалавек размаўляе, адразу складваецца ўражанне пра яго. Гаворка чалавека — гэта нібы візітная картка, дзякуючы ёй мы лёгка разумеем, хто перад намі — дзіця або дарослы, чалавек з вышэйшай адукацыяй або беспрацоўны валацуга, ветлівы або грубы. І калі чалавек гаворыць з памылкамі, ставіць няправільныя націскі, выкарыстоўвае недарэчныя словы і словы-паразіты, то мы ўжо не лічым яго прыемным і культурным.

Што такое культура прамовы? Гэта і захавання літаратурных норм мовы, ужыванне вызначаных інтанацый. Акрамя таго, культура прамовы цесна звязана з культурай зносін. Трэба ўмець зразумець і тое, што сказаць, і тое, як сказаць і калі. Часцей за ўсё за культурай маўлення сочыць той, хто атрымаў адпаведную адукацыю і выхаванне, гэта значыць той, каго прывучылі быць пачцівым пры зносінах з іншымі, а таксама навучылі правілах мовы, павазе да яго прыгажосці і багаццю.

І хоць усе мы вучым у школе рускую мову (ці любы іншы), далёка не ўсе выкарыстоўваюць гэтыя веды ў паўсядзённым жыцці. У побыце мы карыстаемся гутарковай стылем і думаем, што нам не трэба сачыць за тым, што мы гаворым. Таму што тут ніхто не паставіць нам «двойку». Але ці варта засмечваць сваю прамову нецэнзурнымі выразамі, жаргонам, вульгарнымі словамі? Што прыгожага ў непісьменнасці? Хіба гэта робіць зносіны больш прыемным? Мне здаецца, наадварот, гэтым мы толькі зневажаем і суразмоўцы, і саміх сябе. Да таго ж, такая гаворка не заўсёды дарэчная і не ўсім будзе зразумелая.

Гаворка — гэта адлюстраванне думак чалавека, яго светапогляду, з аднаго боку, а з другога — гэта паказчык яго стаўленне да іншых. Уменне чалавека выкарыстоўваць багацця мовы для таго, каб выказаць свае думкі, характарызуе яго як адукаванага, развітога, духоўна багатага. Хтосьці скажа, што для яго гэта не мае значэння — як казаць. Таму што ў жыцці ёсць праблемы значна больш істотныя. Але зносіны — гэта адна з асноўных патрэбаў чалавека, а зрабіць яго прыемным, хоць бы з дапамогай культурнай гаворкі — гэта даступна кожнаму.

Чытайце подібні дзей

Інформація на сайті охороняється Законам України пра авторські права. Копіювання Матеріалів заборонено

Чалавек як духоўная істота

На тэму духоўнага свету чалавека можна разважаць бясконца, так як гэтая тэма застаецца вывучанай даволі павярхоўна. У чым заключаецца духоўнасць, а ў чым — бездухоўнасць? Чаму адзін чалавек лічыцца духоўна развітым, а другі — не?

Чалавека як духоўнае істота і духоўны свет

Чым сталей становіцца чалавек, тым часцей задумваецца пра сваё самаразвіцці і пра ўзровень усвядомленасці ў сваім жыцці. Чым больш вопыту і уражанняў атрымлівае свядомасць чалавека, тым шырэй і ярчэй становіцца яго духоўным свет.

Даць канкрэтнае вызначэнне паняццю «духоўны свет» практычна немагчыма. Духоўны свет азначае яго ўнутраную духоўную жыццё, якая ўключае ў сябе пачуцці, веды, веру і высокія мэты чалавека.

Можна апісаць духоўнае жыццё людзей, як багацце дасягненьняў розуму і пачуццяў, якія аб’яднаны ў духоўныя каштоўнасці і вядуць да стварэння новых і больш высокіх каштоўнасцяў.

Калі казаць пра чалавека, які духоўна развіты, то пра яго можна сказаць, што ён імкнецца да вышыні намераў і ідэалаў, і адпаведна свайму духоўнаму развіццю і паступае. Таму што пра духоўнасці нельга казаць толькі ў свядомым ключы, духоўнасць таксама азначае і практыку.

А чалавек, які слаба развіты духоўна, не можа ацаніць прыгажосць навакольнага свету, і яго ўнутраная жыццё бедная і бясколерная.

Такім чынам, духоўнасць азначае вышэйшы ўзровень развіцця чалавека і самарэгуляцыі сталай асобы. Ён кіруецца вышэйшымі духоўнымі каштоўнасцямі, а не сваімі асабістымі патрэбамі і жаданнямі.

Светапоглядам называюць сукупнасць поглядаў чалавека на свет, навакольны яго. Ад іншых элементаў духоўнага свету чалавека светапогляд адрозніваецца тым, што яно ўяўляе сабой погляд на цэлы свет, а не толькі на нейкую яго частка.

У светапоглядзе заключаецца стаўленне чалавека да ўсяго навакольнага, светапогляд адлюстроўвае тыя пачуцці, якія свет дае чалавеку. Таму светапогляд можна назваць цэласным прадстаўленнем чалавека пра грамадзтва, чалавеку, прыродзе і тое, у якія маральныя каштоўнасці і ідэалы гэтыя ўяўленні фармуюцца.

Кожнаму гістарычнаму перыяду ўласціва вызначана светапогляд, як і кожнаму асобнаму чалавеку — таксама. Бо кожнай эпосе былі ўласцівы пэўныя праблемы і даступныя толькі некаторыя веды, але і агульнае светапогляд людзей адказвала гэтых параметрах.

Але незалежна ад грамадства або віду дзяржавы, у якім жыве чалавек, яго светапогляд — гэта індывідуальна. Але людзі могуць быць з падобнымі светапогляду, бо ёсць фактары, якія обстоятельственно аб’ядноўваюць людзей і іх ўяўленні аб жыцці становяцца падобнымі.

Каштоўнасныя арыенціры чалавека

Калі казаць аб духоўнасці чалавека і пра яго духоўным свеце, то варта звярнуць увагу і на каштоўнасныя арыенціры чалавека. Гэта як раз тое, што з’яўляецца найбольш дарагім і нават святым для пэўнага чалавека. Каштоўнасныя арыенціры адлюстроўваюць адносіны чалавека да падзей, з’явамі і фактах, да ўсёй рэчаіснасці.

Таму каштоўнасныя арыенціры зусім розныя для розных таварыстваў, нацый і краін. Пры дапамозе каштоўнасных арыенціраў фармуюцца жыццёвыя прыярытэты і мэты дзейнасці. Вылучаюць такія віды каштоўнасцяў, як маральныя, палітычныя, рэлігійныя, прафесійныя і мастацкія.

Патрэбна дапамога ў вучобе?

Усе непрыстойныя каментары будуць выдаляцца.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector