Паглядзім на карціну рускага мастака Аркадзя Аляксандравіча пластовых «Першы снег».
Мы бачым на карціне драўляны вясковы дом з ганачкам з двух прыступак. Перад домам злева ад дзвярэй, абгароджаная акуратным невысокім драўляным плотам, расце бярозка. Дарожка, якая ідзе перад домам, ўцякае ўдалячынь, да групы такіх жа вясковых хатак. Удалечыні за домам мы бачым самотна які спяшаецца падарожніка.
На ганку, шырока раскрыўшы вочы і усміхаючыся, стаяць двое вясковых дзетак — дзяўчынка гадоў дзесяці і яе малодшы васьмігадовы братачка. Дзеці добра апранутыя, на іх цёплыя кажушком і валёнкі, на галаве ў хлопчыка гарнастаевых мехам чорная шапка-ушанка, а ў дзяўчынкі — цёплы і пухнаты бэжавы пуховая хустка. Дзеткі зябка хаваюць у кішэні пальтишек змёрзлыя ручкі.
Вачаняты іх гараць радасцю і задавальненнем, яны ўважліва ўглядаюцца ў неба. Што ж яны там убачылі?
З неба ўрачыста падаюць, кружачыся і бліскаючы, выдатныя белыя сняжынкі. Па выразах асоб дзяцей лёгка можна здагадацца, што сняжок ў гэтым годзе першы, так шмат у іх вачах здзіўлення, непадробнай захаплення і радасці.
На карціне відавочна ранняе раніцу і ўчора, калі клаўся спаць, дзеці бачылі толькі брудны, цёмны і маркотны двор. А за ноч усё паспела замесці снегам: і вуліцу, і дома ў глыбіні карціны і самотна якая стаіць ля дома бярозку. Усё пакрыта белым іскрыстым дываном. Перад бярозай ў снезе ходзіць варона, і нават птушка відавочна рада, што нарэшце-то пайшоў снег. Карціна выканана ў халодных бела-блакітных з шэрым танах і толькі адно на ёй цёплае плямка — дзявочых бэжавыя палітончык і хустку.
Якія пачуцці ахопліваюць нас, калі мы глядзім на карціну
Гэтая выдатная, чыстая, светлая карціна выклікае ў гледача толькі станоўчыя эмоцыі і далікатныя пачуцці. Што можа быць больш загадкава, чароўны і больш прыгожага, чым першы снег, гэтыя такія зіхоткія, разьбяныя, халодныя малюсенькія сняжынкі, якія паступова ахутваюць ўсю зямлю дрэвы казачнай белай заслонай.
Мастаку ўдалося так добра перадаць адчуванне цуду і свята, якое ўзнікае ў кожнага чалавека пры поглядзе на які ідзе снег, што шчокі гледачоў пачынае пашчыпваў марозік, здаецца, што вось-вось апусціцца на працягнутую далонь дзівосная ледзяная госця.
Паветра становіцца празрыстым і свежым, хочацца апрануцца цяплей, і глядзець, глядзець на гэта бясконцае кружэнне белых ажурных сняжынак. Здаецца, што яшчэ хвіліна і памчышся з гэтымі дзеткамі, зачаравана стаяць на ганку, звалішся ў беласнежны гурбу, набярэш поўныя далоні снегу і падкінулі далёка ўвысь.
Карціна пластовых Першы снег. 1946 г.
Апісанне карціны пластовых Першы снег
На карціне рускага мастака А.А. Пластовых «Першы снег» намаляваны невялікі фрагмент з вясковага жыцця.
На парозе драўлянага дома двое сялянскіх дзетак. На заднім плане яшчэ некалькі падобных хат, з чаго мы можам зразумець, што дзеянне адбываецца ў вёсцы.
На многіх палотнах пластовых, цэнтральнае месца займаюць людзі. Тут гэта сястра і яе малодшы братачка. Прачнуўшыся раніцай, яны скрозь заінелы шкло ўбачылі снегапад і хуценька апрануўшыся, выбеглі на ганак, каб адчуць сваю датычнасць такой падзеі. Жоўтую цёплую шаль дзяўчынка нават не паспела завязаць, толькі накінула на лёгкае хатняе сукенка. Але на нагах у яе валёнкі, каб не замерзлі ногі. Дзяўчынка, дакладна струна, уся выцягнулася, закінуўшы галаву, яна глядзіць на снег. На твары дзіцячае захапленне ператварэннем навакольнага яе свету.
Яе братачка гадоў шасці апрануты ў цёплы пінжак, на галаве шапка. Ён таксама са здзіўленнем разглядае вуліцу, дахі дамоў. Разам з імі мы адчуваем невытлумачальную радасць, назіраючы які падае з шызаватыя хмаркі нежнейшей пух, які ласкава хавае рэшткі бурай травы і даху. Можа быць, дзеці хацелі пагуляць, але ўбачылі кружлялі, нібы ў павольным танцы, сняжынкі і спыніліся, любуючыся.
Карціна напісана мастаком у першы пасляваенны 1946 год у бязрадаснае час, якое перададзена трохі аднастайнымі фарбамі. Толькі дзеці надаюць палатна жывасць, радуючыся простаму з’яве прыроды. Спалучэнне серабрыстых, шэрых і карычневых адценняў дамоў, дрэў, адзення і бліскучага снегу стварае ў нас асаблівую прыўзняты настрой.
Першы снег — самы пачатак зімы, асаблівы час, калі на апусьцелы ад травы зямлю лёгка кладуцца сняжынкі. Мяркуючы па вялікім гурбах, снегапад ішоў, магчыма, усю ноч. Але зямля не паспела астыць, таму ў некаторых месцах усё яшчэ прагледжваюць цёмныя ўчасткі пасля расталага снегу. На адзін з гурбаў апусцілася варона.
У кветніку, побач з домам, варта бяроза з рэдкімі жоўклымі і згорнутымі ў трубачку лісцем, якія не паспелі абляцець. На яе аголеную галінку за ўсё на хвілінку прысела белабока прыгажуня сарака. Яна гучна цвыркае. Але варона, не звяртае на яе ўвагі і важна выкрочвае па снезе. Побач з бярозай бачны сухі хмызняк, галінкі якога, засыпаныя снегам, пад яго цяжарам ўжо нахіліліся да самай зямлі.
На вясковую вуліцу выбег яшчэ адзін хлапчук, парадавацца снежкі.
Шэра-сизое неба пакрыта цёмнымі хмарамі. Асаблівыя пачуцці выклікае ў душы першыя сняжынкі, якія нясуць з сабой невытлумачальнае ачышчэнне і светлую радасць пасля восеньскай суму. Вядома, гэты снег праляжыць нядоўга. Бачныя незамерзлага бурыя лужыны: снег толькі прыкрыў восеньскую бруд. Але гэта ўжо напярэдадні весялосці і зімовых гульняў для дзяцей.
У сваёй карціне пластей нібы параўноўвае непасрэднасць дзяцей з зіхатлівым першым снегам. Мастак успрымае як цуд і дзяцей, не развучыліся радавацца і захапляцца, і зіхатлівы снег.
У цяперашні час палатно А.А. Пластовых «Першы снег» знаходзіцца ў экспазіцыі Цвярской абласной карціннай галерэі.
Складанне: апісанне карціны пластовых "першы снег"
Апісанне тэмы: Кранальныя пачуцці, якія ўзнікаюць у душы кожнага чалавека — выпадзенне першага снегу. Нават у горадзе ад шуму і мітусні можа адцягнуць раптоўную перамену карціна вуліцы, пакрытай першым снегам. Першы снег заўсёды нясе мімалётную радасць доўгага, у плыні ўсёй восені, чакання зімы. Апісанне першага снегу ў карціне пластовых "першы снег".
Аркадзь пластей — рускі жывапісец, які жыў у савецкі час. Ён нарадзіўся ў вёсцы і больш за ўсё любіў маляваць вёску, вясковае жыццё і сялян. Яму падабаліся яркія, захапляльныя колеру. А вось карціна пластовых «Першы снег» у каляровым выразе даволі аднастайная, цьмяная, яе галоўныя колеры — белы і шэра-карычневы. Але і гэта не робіць карціну сумнай. Наадварот, яна «цёплая», нягледзячы на тое, што адлюстроўвае зіму.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.