«Паэт зусім іншай эпохі» — так казаў пра Лермантаве Бялінскі, параўноўваючы яго з Пушкіным.
Ужо ў ранніх вершах Лермантава гучаць галоўныя матывы яго творчасці: адчуванне свайго абранніцтва, выракае паэта на незразумеласць навакольных і адзінота. У раннім творчасці Лермантава тэма адзіноты раскрываецца ў традыцыях рамантызму. Пазней у вершы «Стансы» з’яўляецца новае асэнсаванне гэтай тэмы:
Я б не ўмеў ўжыцца з адным,
Ні з кім у Айчыне ня развітаюся —
Ніхто пра мне не пашкадуе.
Тэма адзіноты набывае ў Лермантава своеасаблівы адценне — выгнання, странничества. Свет адхіляе героя, але і герой сыходзіць ад свету; ні дом, ні айчына не даюць яму заспакаення:
Хвалюся паўсюль, як свабодай.
У Лермантаўска творчасці аб’ядноўваюцца тэмы адзіноты і свабоды.
У вершы «Жаданне» лірычны герой просіць спачатку як быццам толькі часовай свабоды:
Як на чужую мне долю,
Паглядзець бліжэй мне.
Няма ні песень на славу ветлівай.
Слязу і сдерну з твару я забрала!
Перыяд «ліхалецця» 40-х гадоў XIX стагоддзя, асаблівасці асобы самога паэта, наклалі адбітак на змест і настрой лірыкі Лермантава, у якой, па словах В. Г. Бялінскага, «. няма пушкінскага разгулу на балі жыцця «.
13384 чалавека прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
Рэкамендуем эксклюзіўныя работы па гэтай тэме, якія запампоўваюцца па прынцыпе «Адно складанне ў адну школу»:
Тэма адзіноты ў лірыцы М. Ю. Лермантава
«Адзінокім я — няма радасьці» (матыў адзіноты ў лірыцы Лермантава).
/ Складанні / Лермантаў М.Ю. / Рознае / Тэма адзіноты ў лірыцы М. Ю. Лермантава
Глядзіце таксама па розных творах Лермантава:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Складанне «Тэма адзіноты ў творчасці Лермантава»
Міхаіл Юр’евіч Лермантаў — самы яскравы прадстаўнік рамантызму ў рускай літаратуры. Лірычны герой амаль усіх яго вершаў да рысачкі паўтарае рамантычнага героя: незразуметы блізкімі і сябрамі, ня прымаючы штодзённасць жыцця, пошласць акружэння, бунтуе і самотны.
Адзінота наскрозь пранізала не толькі яго паэзію і прозу, але і біяграфію.
Адзінота ў жыцці Лермантава
Страціўшы маці, пазбаўлены зносін з бацькам, ён не вынес з дзяцінства светлых успамінаў. З-за частых хвароб ён шмат часу праводзіў дома, сам-насам з самім сабой. Герой яго юнацкай аповесці «абвыкаў перамагаць пакуты цела, захапляючыся грёзами душы». У вобразе хлопчыка паўстае перад намі сам Лермантаў.
Далей — пансіён і Школа юнкераў, першыя непадзеленага закаханасці, знаёмства з творчасцю Шэкспіра і Байрана, з якім часта параўноўваў сябе юны паэт.
Так склаўся лёс Лермантава, што яму не прыйшлося сустрэць ні спадарожніцу жыцця, ні па-сапраўднаму блізкіх сяброў. Апала, спасылка, ранняя трагічная смерць — усё склалася так, каб лёс самога паэта стала ў адзін шэраг з лёсамі герояў яго твораў.
Матыў адзіноты ў паэзіі Лермантава
У творах паэта мы пастаянна сустракаем крытыку свецкага грамадства, свету «прыстойнасць сцягнутых масак». Ён бязлітасны да пакалення сваіх аднагодкаў, да самога сябе ў тым ліку. Нядзіўна, што якая шукае душа і дапытлівы розум адпрэчваюць духоўную беднасць навакольных, кар’ерызм і крывадушнасць. Але Лермантаўска адзінота — не заўсёды следства гэтых расчараванняў. Часам здаецца, што яго лірычны герой самотны, таму што сам абраў такую долю.
Зусім яшчэ юным ён напісаў незабыўнае верш «Ветразь», у нейкім сэнсе сваё жыццёвае крэда. Сярод блакітнага мора і залатых промняў сонца, дзе цяжка жадаць чагосьці лепшага, парус ўсё ж адзінокі і «просіць буры».
Тая ж антытэза ў радках:
У нябёсах ўрачыста і цудоўна!
Спіць зямля ў ззянне блакітным …
Што ж мне так балюча і так цяжка?
Чакаю ль чаго? Шкадую пра чым? »
Лермантаў стаў літаральна спеваком адзіноты. «У хвіліну душэўнай нягоды» мы звяртаемся менавіта да творчасці Лермантава.
Партрэт Лермантаўска самотнага бунтара целен. Пакуты крышталёва чыстыя, таму што спароджаныя шуканнямі лепшага свету. Чаму нават сярод спакойнай і выдатнай прыроды кідаецца яго душа? Магчыма, таму, што герой не прымае сябе самога? Бо ад сябе нікуды не падзецца. Таму мы і любуемся гэтай вечнай трывогай і смуткам — яна падахвочвае нас больш уважліва прыгледзецца не толькі ў навакольны свет, але і ў саміх сябе.
Складанне »Лермантаў» складанне «Тэма адзіноты ў творчасці Лермантава»