Шмат каму знаёма творчасць жывапісца Ісаака Ільіча Левітана. Крытыкі называюць яго самым таленавітым і знакамітым пейзажыст. Дзякуючы пэндзля і фарбаў Левітан мог перадаць на карціне сапраўдную прыгажосць прыроды. Лічыцца, што гэты мастак не толькі перасягнуў ў майстэрстве сваіх паплечнікаў, але і пакінуў ззаду нават сваіх настаўнікаў, у якіх ён браў урокі жывапісу. Кожнае мастацкі твор Левітана — гэта не проста палатно, гэта цэлая займальная гісторыя. Ад карцін Ісаака Ільіча немагчыма адарваць погляд, кожны яго шэдэўр нібы зачароўвае гледачоў. Выключэннем не з’яўляецца і праца мастака, якая была напісана ім у 1880 годзе. Называецца палатно «Восень. Паляўнічы ».

Пры першым знаёмстве з карцінай можа здацца, што нічога асаблівага ў намаляваным пейзажы няма. Левітан адлюстраваў неба, якое зацягнута хмарамі, амаль ужо голыя дрэвы. Яркасці карціне дадае пакуль яшчэ зялёная трава, якая пакрыта якое апала восеньскім лісцем.

Увагу на палатне прыцягвае фігура чалавека, які намаляваны ў цэнтры. Гэта паляўнічы са сваім сабакам. Менавіта гэтыя персанажы на карціне і выклікаюць эмоцыі ў гледачоў. Разглядаючы карціну, можна адразу здагадацца, што восень даўно наступіла. Напэўна, нават паспеў прайсці і першы сняжок. У гэты час да зімы рыхтуюцца ўсе жывёлы ў лесе, яны становяцца больш уразлівей і лепш відаць для паляўнічага. Сабака на карціне катуе ўчуць след нейкага звера. Паляўнічы ў гэты час павольна ідзе за сабакам, на фоне цёмных дрэў яго постаць амаль раствараецца.

Кожную галінку, кожную дэталь Левітан прамалявана на карціне тонка, зусім, дасканала. Захапляцца такім майстэрствам можна бясконца. Але ў мяне асабіста гэтая карціна больш выклікае сум і смутак. Напэўна, гэта з-за шэрых фарбаў, якія выкарыстаў Левітан, а можа, з-за таго, што мне не падабаецца паляванне. Але, у любым выпадку, праца мастака «Восень. Паляўнічы »мне сімпатызуе.

Як напісаць сачыненне па карціне І. Левітана "Восень. паляўнічы"?

Пакіну трохі славесных нарыхтовак, якія дапамогуць пры апісанні карціны.

І.І. Левітан — адзін з самых вядомых і таленавітых рускіх пейзажыстаў, які паказаў грамадству сапраўдную прыгажосць прыроды. Кожнае яго твор — не проста карціна, а цэлая гісторыя.
Левітана называлі паэтам рускай прыроды. Сваімі творамі ён імкнуўся перадаць адзінства чалавека і прыроды, спрабуючы прымірыць дзве процідзейныя боку.
Левітан валодаў унікальным талентам — ён ствараў, так званыя, апавядальныя пейзажы, якімі можна не проста любавацца, але і пераказваць, як сюжэт сумнай меланхалічнай гісторыі.

Агульныя словы пра карціну

Кампазіцыйнае пабудова карціны характарызуецца даволі моцным сціскам перспектывы, дзякуючы чаму праца здабыла глыбіню і прастора.
На карціне ролю чалавека нязначная — на чале выступае прырода.

Шэрае, закрытае змрочнымі хмарамі неба.
Цяжкія хмары зацягнулі ўсё неба, якое сваёй змрочнасцю зліваецца з дрэвамі.

Стаяць цёмныя дрэвы, з якіх цалкам апалі лісце.
Дрэвы амаль голыя, так што можна добра разгледзець іх выгнутыя ствалы і тонкія галінкі.

І толькі яшчэ жоўта-зялёны, прыкрытая апала лісцем трава уносіць у карціну трохі фарбаў.
Тут намаляваная ўжо позняя восень, і на усыпанай жоўтай лістотай зямлі бачныя ледзь прыкметныя ўчасткі першага снегу.
На траве прыкметныя некалькі заснежаных астраўкоў, якія яшчэ не расталі пасля першага снегападу.

Пра паляўнічым і сабаку

Мастак адлюстраваў паляўнічага усё тымі ж змрочным фарбамі, чалавек быццам бы зліваецца з навакольным становішчам — дрэвамі і небам.
Сабака пабег побач гаспадаром, спрабуючы ўзяць след якога-небудзь звера. Паляўнічы павольна і ціха ідзе за чацвераногім сябрам, імкнучыся быць напагатове, калі раптам з’явіцца якая-небудзь здабыча. Чалавек практычна раствараецца ў гушчы лесу, сярод цёмных дрэў.
На сцежцы віднеецца цёмная постаць. Мужчына з паляўнічым стрэльбай насцярожаны і ўважлівы. А вышукваць здабычу яму дапамагае верны сабака — вока не адразу яго распазнае, так як расфарбоўка сабакі зліваецца з цёмнымі лісцем і плямамі снегу.
На палатне на заднім плане мы бачым чалавека ў цёмным адзенні. Ён асцярожна ступае па сцежцы ў маладым восеньскім лесе.

Аб прыметах позняй восені

Па голых дрэвах i выкарыстаных мастаком фарбам, відаць, што восень ужо даўно ўступіла ў свае правы.
На двары стаіць позняя восень, прырода ўжо падрыхтавалася да зімы. То тут, то там віднеюцца астраўкі першага снегу, які паспеў парадаваць зямлю сваёй белізной, але ўжо амаль увесь растаў.

Агульныя ўражанні ад карціны

Восень — час завядання прыроды — выклікае пачуццё смутку і тугі.
Пры разглядзе гэтай карціны прыходзіць пачуццё суму і сумнай безвыходнасці. Змрочныя фарбы, цёмная постаць чалавека, кожны лісточак, галінка, дрэўца — усё наводзіць смутак.

Перад намі перш за ўсё паказана даволі сумная прырода. Усе атмасфера паказвае роспач і смутак. Што яшчэ тут могуць знайсці паляўнічыя? Але гэта мабыць спецыфіка мясцовай палявання, калі тут можна знайсці сабе мэта для палявання.

Відаць, што сабака занятая нейкай справай. Магчыма яна ў пошуках ахвяры, якая з’явілася пасля удалага стрэлу паляўнічага. А можа сабака проста гуляе з мясцовай мышшу.

Восень. Прырода рыхтуецца спаць. Але стары паляўнічы і сабака ў чаканні.

Якога б зайчыка ім падстрэліць, якую б вавёрку з стрэльбай на спатканне.

Але няма нікога, цэлы лес апусцеў. Зайчаняткі пахаваліся ў вавёрчыных норках.

І ўсё б добра, толькі хочацца ёсць не толькі сабаку з паляўнічым, але і ваўку.