Вада — аснова ўсяго, яна дае жыццё ўсім арганізмам на нашай планеце. Гэта яе галоўная вартасць, і ў гэтым заключаецца яе прыгажосць. Без каштоўнасцяў можна спакойна пражыць ўсё жыццё, без прадуктаў харчавання пратрымацца некалькі тыдняў, а без вады жыццё будзе абмежаваная максімум тыднем. Няма больш каштоўнага рэчывы, чым вада. І ў той жа час больш «умного9raquo ;.
Прыгажосць вады — у яе здольнасці рэагаваць на музыку, настрой, добрыя і злыя словы. Вядома, што крышталі гэтага рэчыва нібы ўбіраюць у сябе энергетыку і ствараюць самыя разнастайныя формы. Неаднаразова навукоўцы праводзілі досведы над вадой. Адзін з іх заключаўся ў тым, што прамаўляліся словы «дзякуй, любоў, удзячнасць, анёл» на розных мовах. І кожны раз ўтвараліся неверагодна прыгожыя формы крышталяў. Затым прамаўляліся словы «дурань, заб’ю, д’ябал», але ў выніку нічога прыгожага не назіралася. Крышталі атрымліваліся незразумелымі і размытымі. У вады нібы ёсць душа, якая рэагуе на ўсё, што адбываецца вакол.
Вада вар’яцка прыгожая ў промнях сонца. Якія прыгожыя ручаі, рэкі, вадаспады! Прыгажосць там, дзе ёсць вада. Нават адна кропелька, нават маленькая расінка пераліваецца сотняй кветак. Памятаю, як у дзяцінстве я заўсёды радавалася снезе, бо калі выходзіла сонца, здавалася, быццам усё вакол абсыпана дыяментамі. Кожная зіма ператваралася для мяне ў казку. А хто з нас не радаваўся Сняжынка, разглядаючы іх на сваёй Варежка? Тысячы варыянтаў, і няма двух аднолькавых, кожная добрая па-свойму. Ці гэта не цуд? Не менш за нас радуюць і ўзоры на вокнах зімой, і загадкавы туман па раніцах. Вада выдатная ў любым стане, і ў гэтым яе асаблівасць.
Для мяне вада — жывая істота. Яна лепш любога люстэрка. Што аддаеш, то і атрымліваеш. Нездарма бо нашы продкі верылі ў яе сілу. Жывая вада існуе. Гэта тая, якой мы паказваем свае добрыя пачуцці, і якая потым перадае гэта дабро іншым людзям. Вось яшчэ адна грань яе прыгажосці.
Вада можа быць цёплай ці халоднай, прэснай або салёнай, цвёрдай, вадкай або газападобнай. Але яна дзіўная ў любым стане. Беражыце ваду, яна — наша жыццё.
Аповяд пра ваду 2 клас навакольны свет
Навакольны свет 2 клас
Навакольны свет 3 клас
Навакольны свет 4 клас
Якую ролю ў вадаёме гуляюць расліны?
1) Яны служаць ежай жывёлам
2) Вылучаюць у ваду кісларод, неабходны для дыхання арганізмаў
3) Падводныя зараснікі раслін служаць прытулкам для жывёл
Ці ведаеш ты расліны вадаёма? Падпішы малюнкі.
З дапамогай малюнка падручніка прывядзі прыклады жывёл, якія жывуць:
а) ля вады — выдра, бабёр, чапля
б) на паверхні вады — клоп-вадамер, жаба, качка-крыжанка
в) у тоўшчы вады — шчупак, карась, апалонікі, шпулька, трытон, жук-плавунец, водолюб вялікі, цяніка
г) на дне вадаёма — рачны рак, двухстворкавыя малюскі, п’яўка, бактэрыі
Карыстаючыся малюнкамі і тэкстам атласа — вызначальніка, запоўні табліцу.
Па дадзеных табліцы дай параўнальную характарыстыку жукоў.
Падводзячы вынікі параўнання двух жукоў, можна сказаць, што яны вельмі падобныя, да таго ж насяляюць у падобных умовах вадаёмаў. Адрозніць іх можна па вонкавым выглядзе (плавунец мае аранжавую акантоўку, а водолюб — буйней па памерах).
Больш падрабязна пра водолюбе ты можаш прачытаць у кнізе "зялёныя старонкі" (апавяданне "вялікі водолюб").
Самастойна або з дапамогай малюнка падручніка складзіце схемы ланцугоў харчавання ў супольнасці вадаёма.
а) жаба — жук-плавунец — акунь
б) багавінне — дафнія — лічынка страказы
в) п’яўка ложноконская — шчупак — чапля
Намалюй схему кругазвароту рэчываў у супольнасці вадаёма.
Запішы назвы арганізмаў, якія жывуць у вадаёмах твайго краю (не меньш за тры ў кожным пункце).
Расліны: чарот, Мячэўніка, раска, гарлачык
Жывёлы: рак, ужо, жаба, лебедзь, водомерка, шчупак
У кнізе "зялёныя старонкі" прачытай на выбар аповяд пра страказу ці пра Баброў. Запішы некалькі цікавых фактаў.
Вельмі цікавы аповяд пра страказу. Прачытаўшы яго, я зрабіла выснову, што стракоз неабходна ахоўваць. Яны сілкуюцца камарамі, пакрыліся заедзьдзю і іншымі дробнымі казуркамі, тым самым рэгулюючы іх колькасць.
А яшчэ я даведалася, што стракозы — вельмі старажытныя жывёлы, яны з’явіліся на Зямлі значна раней за іншых.
У аповедзе "вірлавокія паляўнічыя" апісана як стракозы палююць на іншых насякомых, вядома што яны могуць развіваць хуткасць да 50, а часам і да 90 кіламетраў у гадзіну.
Аказваецца, што людзі ў Сібіры чакаюць калі прыляцяць стракозы, каб яны палавілі камароў і мошак, інакш на гародзе працаваць немагчыма.
У трэцім аповедзе пра страказу "Жыццё пад вадой" мы даведаемся, што свае лічынкі аказваецца стракозы захоўваюць пад вадой і калі лічынка вырастае, то яна прабіраецца бліжэй да паверхні вады і ляціць, каб лётаць па паветры.
Таксама мне вельмі спадабаўся аповяд пра Баброў. Іх яшчэ называюць каралямі грызуноў. А ўсё дзякуючы моцным зубах, з дапамогай якіх бабры валяць дрэвы. Паваліўшы дрэва, бабёр сілкуецца яго лісцем і малады карой, а больш цьвёрдую драўніну выкарыстоўвае для пабудовы плацін.
Бабры маюць вельмі густую поўсць, якая не змакае ў вадзе.
Ў бабра ёсць хвост, які жывёла выкарыстоўвае як руль у вадзе, а падчас подгрызания дрэва бабёр абапіраецца на яго.
У кнізе "Волат на паляне" прачытай аповяд "Беражыце ракаў!". Знайдзі ў аповедзе і коратка запішы адказы на пытанні.
Чаму рачных ракаў называюць санітарамі вадаёмаў?
Менавіта ракі чысцяць ваду, ядучы разнастайныя рэшткі на дне. Напрыклад, прыйшоў час якой-небудзь рыбе памерці, і яе, мёртвую, ядуць ракі.
Якія прычыны знікнення ракаў ў многіх вадаёмах?
Жывуць ракі ў рэках і азёрах з чыстай вадой. А там, дзе вада забруджаная, яны знікаюць, не могуць вытрымаць забруджвання. Яшчэ адна прычына — людзі ловяць ракаў вясной у рэчцы і дастаюць іх з нор рукамі; ракаў вылоўліваюць шмат, лік вылаўленых вымяраецца дзесяткамі на аднаго чалавека; заўсёды бяруць і самак з ікрой.
Як ты можаш дапамагчы ахове рачных ракаў?
Ня ловіце іх памногу. Ня ловіце вясной, падчас размнажэння. Ніколі не бярыце рачьих самак з ікрынку, бо з кожнай ікрынку з’явіцца маленькі рачок — будучы вялікі рак. А лепш за ўсё наогул рачных ракаў ня лавіць. Людзі без вараных ракаў пражывуць, а нашы вадаёмы без іх адчуюць сябе прыкметна горш. І так ужо ў многіх месцах рачны рак стаў рэдкасцю.