Аповяд сямейныя традыцыі

У мяне вельмі вялікая і дружная сям’я — мама, тата, я і бабулі з дзядулямі. У нашай сям’і за ўвесь час склалася мноства традыцый, які кожны раз дапамагаюць нам стаць яшчэ дружней і больш шчасьлівы.

Адной з такіх традыцый — з’яўляецца сумесная вячэра па суботах, на які збіраецца ўся-ўся наша сям’я ў поўным складзе. Для гэтага вячэры заўсёды выстаўляецца стол у цэнтр кухні, вакол якога мы ўсе сядаем, ямо смачную хатнюю ежу, якую рыхтуем мы з мамай і дзелімся ўсім, што адбылося ў кожнага з нас за гэты час. Гэта вельмі цёплыя сямейныя моманты, калі кожны можа падзяліцца сваімі праблемамі і пачуць словы падтрымкі, а калі ў каго-то адбылося нешта добрае, то ўся сям’я абавязкова парадуецца разам з ім.

Іншы традыцыяй сям’і з’яўляецца сумеснае святкаванне Новага года. У гэты дзень таксама мы таксама збіраемся ўсе разам за адным сталом. Кожны з нас дорыць адзін аднаму добрыя падарункі, жадае адзін аднаму шчасця, здароўя і ўдачы і вядома ж, роўна ў 12 ночы загадвае жаданне пад бой курантаў. Гэты момант мне заўсёды здаецца асабліва чароўным. Ды і іншыя святы мы не пакідаем без увагі, бо кожны з іх — гэта лішні нагода павіншаваць дамачадцаў, сказаць ім словы любові, аказаць ўвагу.

Яшчэ адной традыцыяй нашай сям’і з’яўляецца паездка мяне, мамы і таты на летам на моры. Для мяне гэта самы шчаслівы час. Бо на моры я магу не толькі ўдосталь накупаюся, пракаціцца на банане, пазагараць пад сонейкам і пабудаваць з бацькамі замкі з пяску, але і палюбавацца разам з імі прыгожымі захадам і ўзыходам, пахадзіць па Крымскім горах і проста пагаварыць пра ўсё на свеце. А калі атрымліваецца так, што на моры мы не трапляем, то ўлетку мы абавязкова ходзім на пляж і ладзім пікнікі, на якія запрашаюцца ўсе нашы сябры. І тады ўжо сапраўды ніхто не сумуе, а дзень напоўнены радасцю, смехам і весялосцю!

Але самая галоўная традыцыя маёй сям’і — быць заўсёды разам, любую непрыемнасць сустракаць разам, заўсёды трымацца адзін аднаго і ў выпадку сваркі, ісці мірыцца як мага хутчэй.

Складанне Сямейныя традыцыі маёй сям’і

У маёй сям’і шмат традыцый і некаторыя з іх нават здаюцца мне дзіўнымі. Я лічу, што ў кожнай сям’і павінны быць свае традыцыі, бо менавіта яны аб’ядноўваюць родных людзей. Традыцыі дазваляюць нам пачуць голас продкаў, адчуць іх побач з намі. Напрыклад, у маёй сям’і кожны год на Вялікдзень бабуля будзіць усіх рана раніцай і адразае усім па пасочке і дае па яечку, пасля чаго мы можам потым назад легчы спаць і даглядзець свой сон. Мне так і не вядома, чаму ў гэты дзень трэба так рана ўставаць, а бабуля кажа, што так было ў яе дзяцінстве і зараз яна паўтарае ўвесь гэты рытуал за мамай.

Яшчэ адна традыцыя, якая мне больш па душы — гэта кожны год першага верасня сустракацца з блізкімі сваякамі і сядзець у кафэ. Я разумею, што ўсё ў гэты дзень шпацыруюць, але менавіта мы запрашаем сваякоў. Гэта стаў менавіта той дзень, калі мы хоць бы раз у годзе можам сустрэцца і пагутарыць. Таксама ў маёй бабулі ёсць стэрэатып пра тое, што Новы год неабходна сустракаць у новай вопратцы, каб год быў шчаслівым, таму мы заўсёды апранаем на сябе новыя сукенкі. Яшчэ ёсць адна пацешная традыцыя, якая па ідэі не павінна была ёю стаць: як толькі мы ўсёй сям’ёй збіраемся на рыбалку і едзем туды, то мама забывае нагадаць таце аб тым, каб ён захапіў з сабой снасці. У выніку атрымліваецца, што мы выязджаем проста адпачыць куды — небудзь у прыгожае месца, так і не налавіць рыбы.

Усе гэтыя традыцыі па сваім пацешныя і незразумелыя, але гэта традыцыі маёй сям’і і мне яны падабаюцца. Ты ўжо ведаеш дакладны дзень, калі ўсе здзейсніцца і чакаеш яго, табе становіцца пацешна ад таго, што твае бацькі часам бываюць неахайнымі, хоць самі вучаць цябе такі не быць. Я вельмі люблю сваю сям’ю і паважаю яе традыцыі. Мне вельмі хочацца, у будучыні, пераняць некаторыя традыцыі са сваёй сям’і і перамясціць іх ва ўжо сваю новую стварылася сям’ю.

Сачыненне на тэму Традыцыі маёй сям’і

Мая сям’я вельмі дружная, таму ў нас ужо даўно склаліся выдатныя сямейныя традыцыі, якія мы ўсе вельмі любім і падтрымліваем. Агульныя традыцыі — гэта цікавыя і займальныя дзеянні ці асаблівасці, якія падтрымліваюцца з году ў год. У кожнай сям’і яны свае.

У нас склалася вельмі добрая і цікавая традыцыі ў асаблівасцях святкавання Новага года. За цэлы месяц мы з бацькамі малюем карткі з датамі апошняга месяца адыходзячага года: пачынаючы з першага снежня і заканчваючы трыццаць першы снежня. Гэтыя карткі мы вывешваем на доўгую вяроўку ў гасцінай, папярэдне упрыгожыўшы арыгінальнымі малюнкамі кожную з іх. Мы малюем розныя зімовыя сюжэты: сняжынкі, ялінку. Снегавікоў, ёлачныя цацкі, марозныя вокны і гэтак далей. Калі ўсе яркія карткі з датамі аказваюцца на ганаровым месцы, пачынаецца самае цікавае.

Кожная картка — гэта пэўны заданне, якое неабходна выканаць менавіта ў той дзень, лік якога на ім пазначана. Напрыклад, першага снежня мы ўсёй сям’ёй малюем карцінкі на зімовую тэматыку, другога сьнежня вырабляем самаробныя ёлачныя цацкі, трэцяга снежня гуляем у навагоднія гульні. Акрамя гэтага ёсць яшчэ такія цікавыя заданні: прыгатаваць разам з мамай і бабуляй святочны пірог, упрыгожыць свой пакой да свята, выразаць сняжынкі і наклеіць іх на вокны. Ёсць і заданні, якія трэба выконваць на вуліцы: зляпіць снегавіка, прагуляцца па зімовым лесе на лыжах, ўсёй сям’ёй схадзіць на каток, зляпіць снежную крэпасць і пагуляць у снежкі. І такім чынам у нас распісаны кожны дзень сыходзіць месяца.

Такую цікавую традыцыю мы з сям’ёй вельмі любім і кожны год паўтараем. І чаканне Новага года становіцца для нас казачным, незвычайным і цудоўным святам. Такія цёплыя і добрыя традыцыі абавязкова згуртавацца любую сям’ю, унясуць у стаўленне дабрыню, сяброўства. Паразуменне, а дарослых ненадоўга вернуць у дзяцінства.

У кожнай сям’і існуе цэлы шэраг розных традыцый, якія паўтараюцца з году ў год, а затым захоўваюцца і ў іншых пакаленняў. Традыцыі бываюць розныя: звязаныя з якім-небудзь падзеяй, з якой-небудзь рэччу або дзеяннем. У кожнай сям’і яна асаблівыя і непаўторныя.

У нашай сям’і ёсць выдатная традыцыя, якая паўтараецца з года ў год. Мы вельмі любім летам, ўсёй сям’ёй ездзіць у розныя месцы адпачываць і падарожнічаць. Перад адпачынкам мама і тата пытаецца нас, дзяцей, які чарговы горад ці краіну мы хацелі б наведаць. Мы ўсе разам абмяркоўваем гэта, выбіраем, раімся, дзелімся думкамі. Затым, выбраўшы горад, мы пачынаем яго старанна вывучаць — чытаем пра яго інфармацыю ў інтэрнэце, купляем даведнікі, глядзім пазнавальныя відэа ўсе разам.

Гэта вельмі збліжае нас, дае магчымасць больш даведацца новага. А самае цікавае — гэта прыдумляць і планаваць разам план экскурсій, і тое, што мы асабліва хацелі б наведаць у новым месцы. Мама бярэ спецыяльны нататнік і запісвае кожны наш дзень: як ён будзе праходзіць, куды мы адправімся, і што наведаем.

Самае цікавае пачынаецца ў той момант, калі набліжаецца дзень адпраўлення нашага чарговага падарожжа. Мы збіраем свае рэчы, фотаапарат, камеру, дакументы, квіткі і ўсё неабходнае. Падарожнічаем мы рознымі спосабамі: і на машыне, і на цягніку, і на самалёце. А часам мы купляем білет на гатовую аўтобусны экскурсію і падарожнічаем з камандай і гідам. Такім чынам, мы наведалі многія гарады Залатога Кольцы, Казань, Карэлію і многія іншыя цікавыя месцы. Нам вельмі падабаецца слухаць экскурсавода, гуляць па новых месцах, слухаць апавяданні гіда пра славутасці і гісторыі таго ці іншага горада.

Нам вельмі падабаюцца горада, якія размешчаны каля ракі Волгі. У такіх гарадах мы абавязкова катаемся на цеплаходах або катэрах. З боку ракі любы горад здаецца чароўным і казачным. Мы бачылі шмат цікавых месцаў, дзе праводзіліся здымкі знакамітых фільмаў і серыялаў. Пасля такіх паездак у нас звычайна застаецца вельмі шмат розных фатаграфій, відэазапісаў. Наша сям’я нам дорыць шмат уражанняў і станоўчых эмоцый.

Гэтую традыцыю мы абавязкова будзе працягваць і ў сваіх сем’ях, калі вырасцем. Бо нішто не збліжае і ня гуртуе сям’ю так, як добрыя, цікавыя і добрыя традыцыі.

5, 4, 3 клас. 2,7 клас.

Сямейныя традыцыі маёй сям’і

Некалькі цікавых твораў

Твор Г.М. Троепольского кажа пра дабро і зло, дружбе чалавека і жывёлы. Асноўны герой — сабака Бiм. Паляўнічы шчанюк яшчэ ў месяц ад нараджэння быў аддадзены новаму гаспадару — Івану Іванавічу.

Розум і пачуцці дзве вялізныя сілы, якія ўздзейнічаюць на чалавека і на прыняцці рашэння. Любой асобы для спакойнага душэўнага стану, для ўнутранай гармоніі і супакаенні неабходны мір паміж гэтымі двума сур’ёзнымі рычагамі.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector