Лёс Івана Аляксеевіча Буніна была і шчаслівай, і трагічнай. Ён дасягнуў неперасягненай вышынь у сваім мастацтве, першы сярод рускіх пісьменнікаў атрымаў Нобелеўскую прэмію, быў прызнаны выдатным майстрам слова. Але трыццаць гадоў Бунін пражыў на чужыне, з неутолённой тугой па Радзіме і пастаяннай душэўнай блізкасцю з ёй.
Ад гэтых перажыванняў нарадзіўся найвялікшы па сваёй мастацкай каштоўнасці цыкл апавяданняў «Цёмныя алеі», які выйшаў у 1943 году ў Нью-Ёрку ў зрэзаным складзе. Наступнае выданне гэтага цыклу адбылося ў Парыжы ў 1946 годзе. Яно ўключала ў сябе трыццаць восем апавяданняў. Гэты зборнік адрозніваўся ад асвятлення любові ў савецкай літаратуры.
Хоць, як высвятляецца пазней, жыццё ўжо пакарала чалавека: ён ніколі не быў шчаслівы ў жыцці пасля таго, як кінуў Надзею … І імя ж у яе якое — Надзея!
І герой таксама быў нешчаслівы. Вось што Мікалай Аляксеевіч кажа ў сваё апраўданьне перад Надзеяй: «Ніколі я не быў шчаслівы ў жыцці, не думай, калі ласка. Прабач, што, можа быць, што кране тваё самалюбства, але скажу шчыра, — жонку я без памяці кахаў. А змяніла, кінула мяне яшчэ абразлівыя, чым я цябе ». І вось гераіня адпомшчу …
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Бунін І.А. / Цёмныя алеі / Тэма кахання ў аповедзе І. А. Буніна «Цёмныя алеі»
Глядзі таксама па твору «Цёмныя алеі»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Аналіз апавяданняў І.А. Буніна «Цёмныя алеі»
І.А.Буніна лічыў творы зборніка «Цёмныя алеі» сваім вышэйшым дасягненнем. Кніга ўпершыню выйшла ў Нью-Ёрку ў 1943 годзе ў колькасці шасцісот асобнікаў. З дваццаці напісаных у тую пару апавяданняў у кнігу ўвайшло адзінаццаць. Кніга гэта цалкам пра каханне.
«Усякая каханне — вялікае шчасце, нават калі яна не падзелена» — гэтыя словы з кнігі «Цёмныя алеі» маглі б паўтарыць ўсе героі Буніна. Пры велізарным разнастайнасці індывідуальнасцяў, сацыяльнага становішча і да т.п. яны жывуць у чаканні любові, шукаюць яе і часцей за ўсё, абпаленыя ёю, гінуць. Такая канцэпцыя сфармавалася ў творчасці Буніна яшчэ ў Перадрэвалюцыйнае дзесяцігоддзе.
«Цёмныя алеі», кніга, якая выйшла ўжо ў канчатковым, поўным складзе ў 1946 годзе ў Парыжы, адзіная ў сваім родзе ў рускай літаратуры. Трыццаць восем навэл гэтага зборніка даюць вялікае разнастайнасць незабыўных жаночых тыпаў — Руся, Антыгона, Галя Сэдзі (аднайменныя апавяданні), Поля ( «Мадрыд»), гераіня «Чыстага панядзелку». Паблізу гэтага суквецці мужчынскія характары куды невыразная; яны менш распрацаваны, часам толькі намечаны і, як правіла, статычныя. Яны характарызуюцца хутчэй ўскосна, отраженно, у сувязі з фізічным і псіхічным абліччам жанчыны, якую любяць і якая займае самадастатковае месца. Нават тады, калі дзейнічае толькі «ён», напрыклад закаханы афіцэр, які застрэліў сварлівага прыгожую Бабенка, усё роўна ў памяці застаецца толькі «яна» — «доўгая, хвалістая» ( «Параход Саратов»).
У «Цёмных алеях» сустракаецца і грубаватая пачуццёвасць, і проста па-майстэрску расказаны гуллівы анекдот ( «Сто рупій»), але скразным прамянём праходзіць праз кнігу тэма чыстай і выдатнай любові. Героям гэтых апавяданняў ўласцівыя незвычайная сіла і шчырасць пачуццяў.
Побач з паўнакроўным, якія дыхаюць пакутай і запалам апавяданнямі ( «Таня», «Цёмныя алеі», «Чысты панядзелак», «Наталі» і інш.) Сустракаюцца няскончаныя творы ( «Каўказ»), экспазіцыі, накіды будучых навэл ( «Пачатак») або прамыя запазычанні з чужой літаратуры ( «Вяртаючыся ў Рым», «Бернар»).
Па сведчанні жонкі пісьменніка, Бунін лічыў гэтую кнігу самай дасканалай па майстэрству, асабліва апавяданне «Чысты панядзелак». У адну з бяссонных начэй, па словах Н.В.Буниной, пакінуў на шматку паперы такое прызнанне: «Дзякую Богу, што ён даў мне магчымасць напісаць« Чысты панядзелак «. З надзвычайнай сцісласць і віртуознай выяўленчасцю напісаны гэты аповяд. Кожны штрых, колер, дэталь гуляюць важную ролю ў вонкавым руху сюжэту і становяцца знакам нейкіх унутраных тэндэнцый. У смутных прадчуваннях і сталай думкі, яркім зменлівым абліччы гераіні творы аўтар увасобіў свае ўяўленні аб супярэчлівай атмасферы чалавечай душы, пра зараджэнне нейкага новага маральнага ідэалу.
«Усе апавяданні гэтай кнігі толькі пра каханне, пра яе« цёмных »і часцей за ўсё вельмі змрочных і жорсткіх алеях», — пісаў аўтар.
Гераіня аповеду, які даў назву зборніку, як і іншыя героі бунінскіх твораў, лічыць: «Маладосць ва ўсякага праходзіць, а каханне — іншая справа. »