Карамзін апісвае ў «Беднай Лізе» звычайную па тых часах гісторыю няшчаснага кахання легкадумнага пана і дзяўчаты-сялянкі.
Гэта была добрая працавітая жанчына, але пасля смерці мужа яна аддалася гору, падкасіла яе здароўе. Удава забылася, што ёсць дачка, дзеля якой трэба жыць, працаваць і берагчы сваё здароўе. Забылася, што ёй дадзена жыццё, якую трэба любіць, цаніць і атрымліваць асалоду ад кожным днём.
Такім чынам, у дачкі з 15 гадоў перад вачыма быў прыклад безадказнасці і пэўнага эгаізму.
Так і жыла бедная Ліза ў атмасферы гора і слёз. Ёй прыйшлося ўзяць на сябе клопату пра маці, пра дом, пачаць зарабляць на жыццё сабе і маці:
«… адна Ліза … працавала дзень і ноч — ткaлa палотны, вязaлa панчохі, вясною рвaлa кветкі, a летам брaлa ягады — і продaвaлa іх у Маскве».
І вось, у адзін цудоўны дзень, сустрэла яна жыццярадаснага прыгажуна Эраста. Легкадумнага, эгаістычнага валацугу, які звыкся да забаў; звыкся атрымліваць ад жыцця ўсё, чаго яму хацелася. Хоць пры гэтым юнак быў добры. У Эраста на той момант была новая дурнота: ад нуды вырашыў ён «пакінуць на час вялікі свет». І тут сустрэў юнак Лізу: прыгожую, чыстую, наіўную і даверлівую сялянку. Як тут не закахацца!
Вядома ж і Ліза палюбіла з першага погляду. Палюбіла глыбока, па-сапраўднаму. Толькі пра адно і думаць магла. Знікла для яе ўсё ў жыцці, акрамя Эраста. Як гэта часта здараецца, каханне асляпіла і забрала розум.
З часам аддала Ліза Эраста сваю нявіннасць. І як варта было чакаць, малады пан стаў губляць цікавасць да дзяўчыны:
«Ліза не была ўжо для Эраста сім анёлам беззаганнасьці, які перш запаляюцца яго ўяўленне і захапляў душу».
Потым паехаў малады пан на вайну, дзе праматаў і прайграў стан. І каб выправіць сваё фінансавае становішча заручыць з багатай удавой.
Для Лізы гэта быў удар: Эраст падмануў і аддаў яе. Лепшае, што прыйшло ёй у галаву, — самагубства.
Так, становішча дзяўчыны было незайздроснае (расчараванне, страта, зваяваў нявіннасць), але пры гэтым у Лізы былі маці, жыццё і здароўе, навакольны свет, яна магла прыносіць карысць людзям сваёй працай. А звесці рахункі з жыццём — гэта самае лёгкае і безадказнае, што можна было зрабіць у яе сітуацыі.
Ліза была дзяўчынай добрай, чыстай, сумленнай, дакладнай і працавітай, але слабавольнай, безадказнай і эгаістычнай. А жыццё дадзена чалавеку не для таго, каб ён з-за усялякіх «Эраста» забіваў сябе. І подзвіг не ў самагубстве, а ў тым, каб знайсці ў сабе сілы жыць далей і радавацца кожнай хвіліне.
Складанне »Карамзін» складанне — разважанне на тэму: «Бедная Ліза» Н. Карамзін.
Руская і замежная літаратура, аналіз твораў, сачыненні
Аналіз твораў рускай і замежнай літаратуры, ўзоры школьных сачыненняў
Тэма кахання Лізы і Эраста ў аповесці Карамзіна «Бедная Ліза»
Аповесць Карамзіна «Бедная Ліза» з’яўляецца адным з першых сентыментальных твораў у рускай літаратуры. У навэле галоўную ролю займаюць пачуцці і перажыванні герояў. Сюжэт будуецца на гісторыі кахання беднай сялянкі Лізы і багатага арыстакрата Эраста.
Тэма кахання ў сентыментальнасць творы Карамзіна з’яўляецца асноўнай, хоць па ходзе сюжэту раскрываюцца і іншыя, хоць і больш коратка. Напрыклад, тэма сацыяльнай няроўнасці падымаецца таксама, мы бачым, што традыцыі і ўмоўнасці грамадства не дазваляюць тым, хто любіць маладым людзям з розных саслоўяў стварыць сям’ю. Акрамя таго, мы назіраем раскрыццё ў аповесці тэмы ўнутранай чысціні і годнасці асобы, якая выяўляецца ў яе ўчынках і стаўленні да іншых: подласць (падман Лізы) і карыслівыя ўчынкі Эраста (жаніцьба па разліку) супрацьпастаўляецца вернасці і шчырасці Лізы. Аднак усё ж такі тэма кахання як гамы пачуццяў цікавяць аўтара больш за ўсё, дазваляючы ў поўнай меры стварыць твор сентыментальнага жанру.
Каханне Лізы і Эраста успыхвае пры першай сустрэчы. Эраст бачыць Лізу, якая гандлюе кветкамі, і практычна з першага погляду улюбляецца ў прыгожую дзяўчыну. Ліза таксама не можа забыцца таямнічага незнаёмца. Пазней Эраст знаходзіць дом Лізы, дзе яна жыве са сваёй маці. Ён просіць у яе маці дазволу надалей купляць усе кветкі, сабраныя дзяўчынай, і «Ёй не трэба было б часта хадзіць у горад, і ты не прымушаная будзеш з ёю расставацца. Я сам па часах магу заходзіць да вас ».
Эраст захапляецца чыстай, даверлівай і нявіннай дзяўчынай. Ён называе яе «Пастыркай» і «дачкой прыроды». Дзеля любові да яе ён гатовы пакінуць свецкае жыццё. Ліза таксама палюбіла Эраста. Маладыя людзі даюць адзін аднаму клятву вернасці. Ліза гатова дзеля яго хаваць іх адносіны ад горача каханай маці. Яны атрымліваюць асалоду ад таемнымі сустрэчамі і не могуць пражыць адно без аднаго і дня. Аднак неўзабаве да Лізе пасватаўся сын багатага селяніна. Эраст выступае супраць іх вяселля і абяцае Лізе, нягледзячы на розніцу паміж імі, ніколі не расставацца. Платанічнае каханне паміж імі скончылася і «Саступіла месца такім пачуццям, якімі ён не мог ганарыцца, і якія былі для яго ўжо не новыя». Эраст паступова губляе былую цікавасць да Лізе. Неўзабаве ён паведамляе ёй, што адпраўляецца ў ваенны паход. Ліза сумуе па сваім Эраста. І вось аднойчы яна выпадкова сустракае яго ў горадзе. Дзяўчына рада іх сустрэчы, але Эраст кажа, што, нягледзячы на сваю любоў, вымушаны ажаніцца на іншы.
Ліза не змагла перажыць гэта ўзрушэнне. Яна кідаецца ў сажалку, паблізу якое яны часта гулялі з Эраста. Так трагічна сканчаецца жыццё Лізы і гісторыя яе кахання.
Карамзін адным з першых у рускай літаратуры змог так ярка апісаць пачуцці і перажыванні герояў. Аповесць «Бедная Ліза» напоўнена тонкім псіхалагізмам, у ёй паказаны ўнутраны свет чалавека, яго перажыванні і жаданні.