Паэтычнасць і патрыятычны дух першых старажытнарускіх твораў
Руская літаратура мае старажытную гісторыю. І для таго, каб у поўнай меры яе зразумець, неабходна звернецца да самых вытокаў яе зараджэння — у другую палову X стагоддзя. Менавіта з гэтым перыядам звязваюць з’яўленне першых рускіх паданняў, летапісаў і паэм.
Чырвонай ніткай праз усю эпоху развіцця старажытнарускай літаратуры праходзяць легенды і паданні пра рускіх героях і гістарычных асобах — князях, царкоўныя служкі і рускіх Віцязь. Прадметам апавядання былі такія знамянальныя падзеі Зямлі Рускай, як вялікія бітвы і гераічныя бітвы.
Старажытнаруская літаратура адрознівалася паэтычнасцю і неверагодна патрыятычным духам. У ёй на першы план выходзяць подзвігі рускіх воінаў і волатаў у бітвах на поле бітвы супраць печанегаў і іншых захопнікаў.
Ўплыў старажытнарускіх твораў на развіццё літаратуры ўсіх наступных эпох
Міфалагічныя паданні і легенды, эпічныя песні і плачы, абрадавая лірычная паэзія — вось асноўныя літаратурныя жанры таго часу.
У такіх эпахальных творах, як «Слова пра паход Ігараў», «Маленне» Данііла Заточника і «Павучанне» Уладзіміра Манамаха асноўная ўвага надавалася апісанню ратных подзвігаў князёў і віцязяў, іх непераможнаму рускаму духу, самаахвярнай любові да роднай зямлі і свайму народу. Гэтыя тварэння з’явіліся цэлай вяхой у літаратуры старажытнай рускай зямлі.
Такім чынам, можна з упэўненасцю сказаць, што літаратура Старажытнай Русі мела вялікае значэнне і ўплыў на ўсе наступныя эпохі развіцця літаратурнай творчасці нашага народа.
Складанне »Старажытнаруская літаратура» складанне на тэму «Значэнне старажытнарускай літаратуры»
Сачыненне на тэму: "Фальклор у старажытнарускай літаратуры"
(На ілюстрацыі карціна В. М. Назарук "Боян (Слова пра паход Ігараў)" 1985г.)
Старажытнаруская літаратура неадназначная: адны даследчыкі мяркуюць, што на яе аказала безумоўнае ўплыў заходняя цывілізацыя, а іншыя — што старажытнарускім тэкстаў больш уласцівы фальклор, чым здаецца на першы погляд. Ёсць і прамежкавая пазіцыя: у творах дванаццатага-семнаццатага стагоддзяў гарманічна спалучаюцца народныя, то ёсць фальклорныя, элементы і запазычанні з замежных моў.
Мы ведаем, што ў Старажытнай Русі было дзве мовы — стараславянская і старажытнарускі. На стараславянскай мове, які прынеслі нам Салунскага браты Кірыл і Мяфодзій, пісалі кнігі і праводзілі царкоўныя імшы, але не размаўлялі. Гэта штучная мова, які першапачаткова прызначаўся для пісьмовага карыстання. Гутаркі вяліся на старажытнарускім гаворцы, больш частка лексікі якога прынялася і ў сучаснай рускай літаратурнай мове.
У аснове самага стараславянскай мовы, на якім запісаныя помнікі Старажытнай Русі, ляжалі дыялекты, падобныя на старажытнарускае гаворка. Паступова мовы зліваліся, як зліваліся і сферы іх выкарыстання: фальклор пранікаў у кнігі, а кнігі ўплывалі на вусная народная творчасць.
Успомнім найбольш яркі з помнікаў старажытнарускай літаратуры — «Слова пра паход Ігараў». Яно напісана кніжным мовай з выкарыстаннем старославянизмов і біблейскай лексікі, аднак мае яркія народныя рысы. Да апошніх можна аднесці эпітэты, якія характарызуюць князя Ігара, яго войска і навакольны іх прыродны свет, параўнання людзей з жывёламі (гэта адна з найбольш характэрных фальклорных асаблівасцяў) і адзінкавыя словаўжывання, якія адносяцца да міру народнаму, а не кніжнаму.
У «Слове пра паход Ігараў» ёсць блок тэксту, які належыць цалкам і цалкам фальклорнай традыцыі — гэта «Плач Яраслаўны». Плачы, песні, прымаўкі, галашэнне і многае іншае — гэта спрадвечныя фальклорныя формы.
Ды і сам помнік, нягледзячы на кніжнае найменне «слово9raquo ;, ўзыходзіць да фальклорнай традыцыі апяванне рускіх герояў, як быліны або песні славы, а ў наш час« Слова пра паход Ігараў »можна ўжо інтэрпрэтаваць як паданне. Гэты жанр таксама з’яўляецца фальклорным.
Вусная народная творчасць аказалася натуральнай і неад’емнай часткай старажытнарускай літаратуры: толькі тыя тэксты, якія працятыя рускім духам, былі прыемныя і цікавыя славянскім народам. Таму нават у строгіх царкоўных помніках таго часу мы сустракаем народныя элементы: эпітэты і параўнанні, песенныя рэфрэны і палегчаны сінтаксіс.
Старажытнаруская літаратура вырасла на фальклоры: дзякуючы вусным паэтычнай творчасці кніжная культура, якая прыйшла на Русь з захаду, змагла ўладкавацца на славянскіх землях, пранікаючы ў самыя глыбокія пласты народных мас, асімілюючы з ужо наяўнай літаратурай, дапаўняючы і пашыраючы яе межы.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.