Пра тэму: Чалавек і прырода заўсёды былі разам, але з часоў пачатку індустрыялізацыі, росту тэхнічнага прагрэсу і пераходу на нанатэхналогіі, чалавек забыўся сваё месца ў прыродзе, пасадзіўшы сябе ў бетонныя клеткі, нашпігаваны мікракліматам кандыцыянераў. Складанне — разважанне на тэму яднання чалавека з прыродай.
Сучасны свет жалеза і бетону мала чым нагадвае існаванне чалавека ў мінулым. Яшчэ нейкіх сто гадоў назад у нашых гарадах было больш дрэў, мы імкнуліся хоць неяк напоўніць жыццё зелянінай, не раздзіраючы сувязяў з прыродай.
Сёння чалавек акружаны толькі карыснымі і патрэбнымі рэчамі: аўтамабілі і разнастайныя электронныя прылады, цагляныя дамы, металічныя канструкцыі, асфальт, бетон. Няўжо прырода не ўпісваецца ў гэты пералік рацыянальных элементаў жыцця? Прагрэс дае чалавеку мноства эфектыўных вынаходак, але ўсё больш аддаляе яго ад жывой прыроды. Тым не менш, чалавек не павінен забываць пра свае карані. Усе мы з’яўляемся часткай жывой сістэмы на планеце Зямля, нашы продкі жылі практычна пад адкрытым небам і датыкаліся з навакольным светам кожны дзень. Мы ж адгарадзіліся ад гэтага свету пластыкам, сталлю і бетонам, і гэтая штучная ізаляцыя прыгнятае нас, адмоўна ўплывае на наша здароўе і псіхіку.
Далёка не ў кожнага сучаснага абывацеля маецца магчымасць акунуцца ў свет раслін і жывёл, адчуць яднанне з прыродай. Мы часта не заўважаем, як цягнемся да гэтых згубленым каранёў, імкнучыся час ад часу прагуляцца ў парку, выбрацца на адпачынак у лес або, нават, купіць сабе невялікі домік за горадам. Чалавеку цяжка змагацца з натуральным жаданнем бачыць вакол сябе сапраўдную, а не сінтэтычную жыццё. Ды і навошта гэта рабіць?
Так, рытм нашага жыцця паскорыўся, і руціна штодзённых абавязкаў паглынае нас, прымушае забываць аб простых радасцях і жаданнях. Тым не менш, не варта абмяжоўваць сябе ў зносінах з прыродай, хай нават гэта будуць элементарныя ўчынкі і падзеі. Варта іншымі вачыма зірнуць на асяроддзе, лішні раз парадавацца вясновай зеляніны ў парку ці лесе, пакарміць галубоў, выбрацца на святочны пікнік да ракі ці адправіцца ўсёй сям’ёй за грыбамі. Нават традыцыйны адпачынак можна арганізаваць інакш — забыцца на час пра камфортных гатэлях і курортах, выбраўшы больш дзікія турыстычныя маршруты.
Некранутых куткоў на нашай планеце застаецца з кожным годам усё менш, і мы не аддаем сабе справаздачу ў тым, што паступова прывыкаем да адсутнасці жывой прыроды вакол. І калі нам яшчэ ёсць што ўспомніць, то, магчыма, нашы дзеці стануць прымаць такі жалезабетонны свет за норму. Варта часцей атрымліваць асалоду ад натуральнай прыгажосцю Зямлі, пакуль у нас ёсць такая магчымасць.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Чалавек і прырода
Грамадства непарыўна звязана з прыродай, пад яе уплывам яно павольна, паступова, але непазбежна складалася. Так з’явіўся сучасны чалавек, які стаў пагрозай для навакольнага свету, для прыроды, якая дала яму магчымасць існаваць і развівацца.
Аўтар прапанаванага для аналізу тэксту ставіць перад чытачом як ніколі актуальную праблему ўзаемаадносінаў чалавека і прыроды. В. Салаухін здзіўляецца: чаму чалавецтва мэтанакіравана дзень за днём знішчае свой уласны дом?
Для таго, каб паказаць чытачу ўсю абсурднасць сітуацыі, якая ў сучасным свеце сітуацыі, аўтар тэксту параўноўвае нашу планету з касмічным караблём, а яе жыхароў — з касманаўтамі ўнутры гэтага карабля, свядома разбуральнымі яго. Ён кажа пра тое, што няма ніякай розніцы паміж маленькім караблём і велізарнай планетай: гэта "пытанне толькі памераў і часу".
В. Салаухін перакананы: чалавек для планеты — своеасаблівая хвароба, кожны дзень якая наносіць ёй непапраўную шкоду.
З аўтарам тэксту немагчыма не пагадзіцца. Людзі забываюць пра тое, што прырода — іх роднай і адзіны дом, які патрабуе беражлівых адносін да сябе.
Мой пункт гледжання знаходзіць пацверджанне ў рамане І. С. Тургенева "Бацькі і дзеці". Галоўны герой гэтага твора, Яўген Базараў, вядомы сваёй катэгарычнай пазіцыяй: "Прырода не храм, а майстэрня, і чалавек у ёй работнік". Менавіта такім І. С. Тургенеў бачыць "нового9quot; чалавека: ён абыякавы да назапашаным папярэднімі пакаленнямі каштоўнасцям, жыве сучаснасцю і карыстаецца ўсім, што яму трэба, не задумваючыся аб тым, да якіх наступстваў гэта можа прывесці.
Сучаснае грамадства пачынае ўсведамляць важнасць клопату пра прыроду. Глабальнае пацяпленне, пашырэнне тэрыторый існуючых пустыняў і ўзнікненне новых, дэфіцыт энергетычных рэсурсаў і іншыя праблемы, ужо якія перайшлі ў катэгорыю міжнародных, прымушаюць чалавека задумацца пра тое, дзе ён будзе жыць праз сто ці тысячу гадоў. У сувязі з гэтым праводзяцца шматлікія канферэнцыі, на якіх абмяркоўваюцца магчымыя шляхі выхаду з экалагічнага крызісу.
Чалавецтва заўсёды будзе залежаць ад прыроды і яе стану. На дадзеным этапе грамадству неабходна перагледзець сваё нядбайнае стаўленне да навакольнага свету і перастаць з дня ў дзень разбураць свой адзіны дом.
123682 чалавека прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / ЕГЭ / Частка C / Чалавек і прырода
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.