Аналізуючы верш Лермантава «Радзіма» мімаволі пранікаешся гісторыяй напісання дадзенага тварэння. У далёкім 1841 годзе аўтар стварае дадзены твор, пад пачуццём любові і клопату аб роднай Айчыне. Тэма Айчыны, заўсёды турбавала і хвалявала паэта. І гэта не выпадкова, бо Лермантава турбавала лёс Расіі, якая знаходзіцца ў руках кіруючых людзей, погляды якіх згубныя для шырокай рускай душы. Шматлікія спасылкі праціўнікаў дзейнай улады абуралі і трывожылі Лермантава. Дадзены твор доўгі час не друкавалася ў выдавецтвах Расіі, так як урад бачыла ў ім пагрозу, дзекабрысцкага матывы, з якімі вяло жорсткую барацьбу.
Верш «Радзіма» было напісана, калі аўтар знаходзіўся на Каўказе, але там, удалечыні ад родных мясцін паэт апявае прыгажосць родных краявідаў, уласцівых среднерусской паласе. У вершы аўтар дзеліцца сваімі ўражаннямі ад падарожжа па Расіі, дзе панавала меркаванне багатых і ўладных.
Робячы аналіз верша «Радзіма» Лермантава варта заўважыць бязмежнае выраз любові аўтара да жыхароў Расіі і яе прыгажосцям. Паэт кажа пра нейкую сувязі, якая злучае ўсіх рускіх з нашай прыродай. Выразна відаць, як паэт радуецца разам з рускім народам і як сумуе за яго. Як і ў большасці рускіх у душы Лермантава жыве «нелюбоў» да багатага грамадству, прыгоннаму праву, несправядлівасці і беспакаранасці. У той жа час аўтар выразна пазначае свае станоўчыя адносіны да простых людзей, сялянам і прыродзе.
Паэт абураны панаваннем недахопаў і перажыткаў мінулага ў розумах кіраўнікоў і грэбаваннем да народных патрэбаў. У сувязі з гэтым, прыкметная трывога яго душы пра родны край. Гэта можна прачытаць у наступных радках: «Але я люблю, — за што, не ведаю сам — яе стэпаў халоднае маўчанне …». Усе верш літаральна прасякнута патрыятычнымі пачуццямі, клопатам, любоўю і трывогай за будучыню Расіі.
Ўвесь твор вытрымана ў жанры лірычнага роздуму аўтара. У вершы «Радзіма» цесна пераплятаецца думка існавання рускай вёскі, звязанай з рускай прыродай. Пакуты рускага народа Лермантаў лічыць сваім болем і трывогай. Філасофскі сэнс будучыні рускай вёскі суадносіцца з будучыняй ўсёй дзяржавы. Нястрымная любоў і боль за родную Айчыну гучыць на працягу ўсяго чытання. Праводзячы аналіз «Радзімы» Лермантава хочацца самому стаць на абарону і рускай вёскі і самой Расеі.
У ідэйным выразе «Радзіма» Лермантава паўстае ў вобразе моцнай і магутнай любові паэта да сваёй Радзімы. Гэтая патрыятычная каханне праносіцца праз усё напісанае твор і творчасць паэта. Дадзенае верш адносіцца да познім тварэнням аўтара, як быццам бы Лермантаў прадчуваў свой хуткі сыход з жыцця і боль за пакінутае ім Бацькаўшчыну. Гэтым творам паэт хоча сказаць сваім праціўнікам, што адным з галоўных напрамкаў яго творчасці з’яўляецца любоў да роднай боку. Бессэнсоўнасць папрокаў натоўпу пра яго ня клопаце, пра Радзіму, ён хоча перакрэсліць дадзеных верш. Таму ў творы «Радзіма» так часта чуецца слова «люблю».
Любоўна адклікаючыся пра Радзіму Лермантаў няўхільна і цвёрда апявае прыродныя прыгажосці і няпросты сялянскі побыт. Ён піша: «Люблю айчыну я, ды дзіўнаю любоўю!», Як быццам ідзе супрацьстаянне радасці і болю за роднае Айчыну. У вершы не адзін раз гаворыцца аб адмаўленні грамадскага ўкладу, ненавіснага для Лермантава. Ствараецца ўражанне што ў дадзеным становішчы паэт насуперак усяму любіць і хварэе душой за сваю Радзіму.
спосаб вершаскладання
Чытаючы твор «Радзіма» з першых радкоў ўзнікае пачуццё урачыстасці і радасці за роднае Айчыну. Прыгажосць расійскай прыроды, паступова, апетая паэтам у першых радках верша, змяняецца нейкім тонам тугі за яе будучыню. Паняцце дзяржавы ў стварэнні Лермантава аддзеленае ад паняцця «Радзіма». Асабістыя перажыванні за лёс Расіі аўтар выказвае рознымі эпітэтамі. Душэўную боль за Радзіму за пануючае самадзяржаўе і сялянскі рабства паэт даносіць ды чытача шляхам параўнання і прымянення меншага колькасці метафар.
Першапачаткова ў творы пераважае шасцістопны ямб, які змяняецца пасля на некалькі іншую рыфмоўкі. Складанне першых радкоў насычана вобразамі прыроды: стэпы, лясы, рэкі. У другой частцы творы пераважаюць неад’емныя рысы рускага побыту: абоз, хата. Маюцца шматлікія увасабленне прыродных аб’ектаў з людскімі пачуццямі: «Яе стэпаў халоднае маўчанне». У разуменні Лермантава «Радзіма» цесна пераплятаецца з лёсам сялян, змучаных працамі і цяжкімі ношкамі.
- лірыка Лермантава
- Лёс пакалення 1830х ў лірыцы Лермантава
- Аналіз рамана «Герой нашага часу» па кіраўнікам
- Праблема розуму ў камедыі «Гора ад розуму»
- Асноўныя тэмы лірыкі Лермантава
- Жанр «Гора ад розуму»
- Тэма кахання ў лірыцы Лермантава
- Жыццё і творчасць Лермантава
- Матыў адзіноты ў лірыцы Лермантава
- Аналіз верша Лермантава «Жабрак»
Спадабалася складанне? Дапамажы праекту — цісні на кнопку, раскажы сябрам:
Не спадабалася? — Напішы ў каментарах чаго не хапае.
Па шматлікіх просьбах цяпер можна: захоўваць усе свае вынікі, атрымліваць балы і ўдзельнічаць у агульным рэйтынгу.
- 1. Глеб Раманаў 596
- 2. Мікіта Фартун 515
- 3. Раіль Мардеев 481
- 4. Ягор Лапін 225
- 5. Міхаіл Захараў 219
- 6. Каця Фурсава 136
- 7. Анастасія Салдатава 127
- 8. Вераніка Сінькова 114
- 9. Anna Trishina 112
- 10. Аляксей Шенберг 112
- 1. Ramzan Ramzan 5,066
- 2. Iren Guseva 4,925
- 3. Мухамад Амон 2,739
- 4. Гузель Миннуллина 2,305
- 5. admin 1,972
- 6. Алёна Кошкаровская 1,886
- 7. Лізавета Пякина 1,772
- 8. Вікторыя Нойманн 1,738
- 9. Алёна Хубаева 1,718
- 10. Bulat Sadykov 1,667
Самыя актыўныя ўдзельнікі тыдня:
- 1. Вікторыя Нойманн — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 2. Bulat Sadykov — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 3. Дар’я Волкава — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
Тры шчасліўчыка, якія прайшлі хоць бы 1 тэст:
- 1. Наталля Старасціна — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 2. Мікалай З — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 3. Міхаіл Варонін — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
Карты электронныя (код), яны будуць адпраўленыя ў бліжэйшыя дні паведамленнем Вконтакте або электронным лістом.
Аналіз верша «Радзіма» Лермантава
«Радзіма» (1841). Па сваім змесце верш рэзка кантрастуе з іншым лірычным творам паэта «Бывай, нямытая Расія». У «Радзіме» выказана тонкая, чыстая любоў да Расеі народнай. Кампазіцыйна ў творы
можна вылучыць дзве часткі: у першай частцы паэт з уласцівай яму экспрэсіўнасць, гарачынёй адхіляе ўсе формы казённага патрыятызму, прызнаецца ў шчырай любові да сапраўднай радзіме:
Люблю айчыну я,
Ды дзіўнаю любоўю,
Ня пераможа яе розум мой …
Лірычны герой бачыць у Расіі і доўгай цярплівасьцю рускага народа, і велічную нерухомасць, і патрыярхальнасьць. Але гэтыя «дапятроўскіх ідэалы» не абуджаюць душы лірычнага героя. Са слоў «Але я люблю, за што, не ведаю сам …» пачынаецца другая частка верша, у якой спачатку малюецца шырокая панарама ўсёй Расіі, затым разам з лірычным героем рухаемся па яе дарогах. Погляд паэта спыняецца на ўсё больш канкрэтных дэталях:
Хату, пакрытую саломай,
З разьбянымі аканіцамі акно …
Паэт як бы ўбірае ўсё тое, што дорага звычайнаму селяніну, простаму рускаму чалавеку. Як піша І. Андронікаў: «Радзіма» ўяўляе сабою адказ Лермантава на нейкі палітычны спрэчка пра Расею. Яго любоў не мае агульнага ні з казённым манархізм, ні са славай імперыі, набытай кровыо «ўціхамірвання», ёй чужа «ганарлівае давер», заснаванае на перакананні ў непахіснасці прыгонніцкіх адносін .. Калі пры гэтым ведаць, што верш паўстала пад уплывам падарожжа праз Расею пасля неўраджаю 1839 года, калі ў вёсках елі нават дахавую салому, заключныя радкі Лермантаўска верша становяцца асабліва значнымі ».
Параўнанне верша М.Ю.Лермантава «Радзіма» і А.А.Блока «Расія»
Тэма Радзімы мела вялікае значэнне для многіх паэтаў XIXи пачатку XX стагоддзя. Праз свае вершы паэты спрабавалі выказаць любоў да Радзімы, паказаць яе прыгажосць, веліч. Гэтая тэма таксама адыгрывала не другарадную ролю ў творчасці Лермантава і Блока.
Верш Лермантава «Радзіма» было напісана ў апошні год яго жыцця і адлюстроўвае пачуцці паэта перад смерцю. Вядома, што Лермантаў усё сваё жыццё прытрымліваўся рамантычных традыцый. Але стыль верша «Радзіма» не рамантычны, а рэалістычны:
Люблю дымок спаленых пожняў,
У стэпе ночующий абоз,
І на ўзгорку сярод жоўтай нівы
Мужа і жонку ўсярэдзіне вузкую белую крывуліну бяроз.
У пачатку верша паэт адзначае, што любіць сваю Радзіму «дзіўнаю любоўю». Яго пачуцці невытлумачальныя, бо, як кажа сам аўтар, яму падабаецца ў ёй не толькі багацце пейзажных фарбаў і прыгажосці рускай прыроды, але і беднасць, штодзённасць вясковага жыцця:
З радасцю многім незнаёмай
Я бачу поўнае гумно,
Хату, пакрытую саломай,
З разьбянымі аканіцамі акно;
Лермантаў знаходзіць нешта роднае і радаснае у тым, што на самой справе з’яўляецца простым, на што звычайна людзі не звяртаюць увагі. Яго позірк звернуты да сялянскай Расіі, лірычны герой гэтага верша — гэта чалавек, які глядзіць на Радзіму вачыма селяніна. Пры гэтым, Лермантаў выкарыстоўвае звычайную лексіку, карыстаючыся такія словы, як «скакаць», «скокі», «мужычкоў», «тупанне», «свіст». У гэтым вершы ўжываецца вершаваны памер ямб, які падкрэслівае веліч і надае ўрачыстасць гэтым радках.
Тэма Расіі выразна выдзелена і у Блока. Ён казаў: «Гэтай тэме я свядома і беспаваротна прысвячаю жыццё. Ўсё ярчэй ўсьведамляю, што гэта самы першы пытанне, самы жыццёвы, самы рэальны. Да яго-то я падыходжу даўно, з пачатку свайго свядомага жыцця. ». Асабліва ярка Блок выказвае свае пачуцці да Радзімы ў вершы «Расія».
У Блока каханне таксама своеасаблівая, дзіўная, бо, як і Лермантаў, ён звяртае свой позірк да галечы, беднасці і штодзённасці яго роднай зямлі. Тое, што ён бачыць перад сабой, яго Радзіма, хоць і шэрая, поўная смутку, вельмі важная паэту:
Расія, жабрацкая Расія,
Мне хаты шэрыя твае,
Твае мне песні ветравыя, —
Як слёзы першыя любові!
Але нават скрозь усю гразь гэтай вясковага жыцця ён здолеў знайсці нешта светлае і прыгожае, што ўпрыгожвае і робіць яго Радзіму багацей: размаляваныя спіцы, узорны плат, выдатныя рысы. Вобразы Блока па-сапраўднаму прыгожыя і выдатныя. У гэтым вершы Блок ажыўляе Расію, малюючы яе загадкавай жанчынай. Гэтая жанчына сама па сабе нежна і мілая, нягледзячы на яе прастату, але з тых часоў, як прайшлі «залатыя гады», яна прыкметна дайшлі да жабрацтва. Паэт піша, што нягледзячы ні на што, яго Радзіма не знікне:
Няхай прывабіць і падмане, —
Не прападзеш, ня сгинешь ты,
І толькі клопат затуманіў
Твае выдатныя рысы.
Блок таксама выкарыстоўвае Гукапіс, каб узмацніць пачуццё смутку і суму на фоне ўсёй гэтай галечы. Ён часта ўжывае глухія зычныя: «т» (напрыклад, «клопат затуманіў свае рысы») і «ш» (не пропадёшь, ня сгинешь,) у пачатку верша. А ў канцы аўтар наадварот часцей выкарыстоўвае звонкія зычныя, што падкрэслівае аптымістычна яго погляду на Радзіму і надзею на добрае, светлае будучыню.
Пункту гледжання Лермантава і Блока вельмі падобныя. Паэты малююць рэалістычную Расію, усхваляюць яе прастату і штодзённасць. Але, у адрозненне ад Лермантава, у сваім вершы Блок выкарыстоўвае выдатныя вобразы, параўноўвае Расію з слязьмі яго першае каханне. Лермантаў толькі адлюстроўвае сваю Радзіму, малюе яе вобраз, а Блок кажа нам, што яго Радзіма, хоць і «жабрацкая Расея», але ніколі не знікне і не паддасца «чарадзеяў».
19375 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Лермантаў М.Ю. / Вершы / Параўнанне верша М.Ю.Лермантава «Радзіма» і А.А.Блока «Расія»
Глядзі таксама па твору «Вершы»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.