Асноўная праблема, якую Фонвизин падымае ў камедыі «Недалетак» — праблема выхавання перадавых людзей. Мітрафан, будучы грамадзянін краіны, які павінен тварыць справы на карысць Айчыны, з нараджэння выхоўваўся ў атмасферы амаральнасці і самаздаволення. Такое жыццё і выхаванне адразу адабралі ў яго мэта і сэнс жыцця. У Мітрафана і не ўзнікала іншых жаданняў, акрамя як паесці, пабегаць на галубятні ды ажаніцца.
Настаўнікі Митрофанушки — невук семінарыст Кутейкин і адстаўны салдат Цыфиркин — ведаюць не шмат, але свае абавязкі спрабуюць выконваць сумленна і добрасумленна. Аднак галоўным выхавальнікам недалетка застаецца сама Прастакова са сваёй «цвёрдай логікай» і гэтак жа цвёрдай мараллю: «Знайшоў грошы, ні з кім не дзеліся. Усе сабе вазьмі, Митрофанушка. Ня вучыся гэтай дурной навуцы ». Таму сумленным настаўнікам Прастакова рашуча аддае перавагу былога фурмана Вральмана за тое, што «ён дзіцё не няволіць».
У выніку Мітрафан аказваецца не проста невукам, само імя якога стала намінальным, але і ладам бессардэчны. Пакуль маці — поўная гаспадыня ў доме, ён ёй груба ліслівіць, выдумляе тлумачэнне: «Так мне шкада стала … цябе, матушка: ты так стамілася, б’ючы бацюшку». Калі ж за жорсткасць гаспадыні ў адносінах да прыгонным маёнтак Прастакова бяруць у апеку і маці кідаецца да сына як да апошняй апоры, ён становіцца адкрытым: «Так адчапіся, матушка, як навязаць …».
Гэта, вядома, зусім не смешна, а страшна, і такое здрада — горшае пакаранне злому невуцтву. «Вось ліхадушнасьці плады годныя!» — падводзіць вынік Стародум.
Грубасць лексікі выдае ў Мітрафанаў жорсткасьць сэрца і злую волю; непросвещённость душы вядзе да ляноты; грубасць пачуццяў зводзіцца да чыста жывёлам інстынктам. У сцэне бойкі Скотинин называе Мітрафана «чушка праклятай». Ўсімі сваімі паводзінамі і прамовамі Мітрафан апраўдвае словы Стародума: «невукаў без душы — звер».
Калі не выхаваць належным чынам мець дзіця, ня навучыць яго правільнай мовай выказваць разумныя думкі, ён назаўжды застанецца «хворым нявылечна», невукам і амаральным істотай.
31826 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
Рэкамендуем эксклюзіўныя работы па гэтай тэме, якія запампоўваюцца па прынцыпе «Адно складанне ў адну школу»:
Праблема выхавання ў камедыі Д. І. Фонвизина «Недалетак»
Дваране асвечаныя і неасвечаныя ў камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
/ Складанні / Фонвизин Д.І. / Недалетак / Што высмейвае Д.І. Фонвизин ў выхаванні Митрофанушки?
Глядзі таксама па твору «Недалетак»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Складанне па камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»
«Недалетак» — камедыя Дзяніса Іванавіча Фонзивина, якую без перабольшання можна лічыць шэдэўрам ранняй рускай драматургіі.
Усе пяць дзеянняў творы праходзяць у вёсцы Прастакова, дзе вядуць прымітыўную дваранскую жыццё спадар прасцяк, яго жонка і сын Митрофанушка. У вобразе гэтай сям’і, аўтар хацеў перадаць усе негатыўныя рысы і заганы тагачаснага дваранства.
Адзін з галоўных герояў, Мітрафан, адрозніваецца адсутнасцю нораваў, грубым паводзінамі і адсталымі поглядамі на адукацыю. У яго няма ніякіх жыццёвых мэтаў, акрамя таго, каб паесьць і павесяліцца.
У карціне закранута тэма адносіны паміж памешчыкамі і прыгоннымі. Простыя людзі, такія як Трышка, дзеўка Палашка, часта церпяць прыніжэньне і абразы з боку Прастакова.
Малады прасцякоў не саромеецца прымяняць фізічную сілу ў адносінах да сваіх прыгонным.
Спадарыня Прастакова заахвочвае дзеянні сына і нярэдка сама б’е прыгонных.
Сямейныя адносіны Прастакова
Асобнай увагі варта аналіз адносін паміж членамі сям’і Прастакова. Спадарыня Прастакова, абсалютна цёмная, бестактоўнасць і жорсткая асоба. Яна звяртаецца груба не толькі з прыгоннымі, а і сваімі блізкімі. Адсутнасцю манер таксама адрозніваецца брат Прастакова, Тарас Скотинин.
Прастакова любіць сляпой мацярынскай любоўю свайго сына, пастаянна праяўляе паблажлівасць да яго і нават захапляецца адкрытымі маральнымі заганамі Митрофанушки і грубіянствам ў адносінах да ўсіх, у тым ліку і самой Прастакова.
Спадар прасцяк асуджае выхаванне роднага сына, але страх перад жонкай прымушае яго апраўдваць ўсе яе ўчынкі.
На прыкладзе сям’і Прастакова, Фонзивин з дапамогай камедыйнага жанру спрабуе асудзіць жорсткіх, самаўлюбёны, часам нават бесчалавечных памешчыкаў, якія хочуць узяць верх над людзьмі з высакароднага грамадства, такіх як Стародум, чыноўнік Праўдзін і адважны малады афіцэр Мілон. Імёны і прозвішчы персанажаў выбраны не выпадкова, і дапаўняюць рысы іх характараў. Фінал камедыі адлюстроўвае, да якіх наступстваў можа прывесці прага да ўлады, грошай і ганарыстасць.