Троекуров Кірыла Пятровіч — багаты дваранін-самадур, бацька Машы.
Т. — чалавек распешчаны і распушчаны, ап’янелы свядомасцю сваёй сілы. Багацце, род, сувязі — усё забяспечвае яму прывольнае жыццё. Т. праводзіць час у абжорстве, п’янстве, сластолюбии. Прыніжэньне слабых, накшталт ганення пачаўся пазяхаць госця мядзведзем, — вось яго задавальнення.
Пры ўсім гэтым Т. — ня прыроджаны злыдзень. Ён вельмі доўга сябраваў з бацькам Дуброўскага. Пасварыўшыся з ім на Псарня, Т. помсціць сябру з усёй сілай свайго самадурства. Ён з дапамогай хабараў адсудзіў у Дуброўскай маёнтак, давёў былога сябра да вар’яцтва і смерці. Але самадур Т. адчувае, што зайшоў занадта далёка. Адразу пасьля суду ён едзе мірыцца з адным. Але спазняецца: бацька Дуброўскі пры смерці, а сын праганяе яго прэч. Чынам Т. Пушкін паказвае, што бяда не ў самым памешчыкаў, а ў сацыяльным прыладзе рускага жыцця (прыгоннае права, ўсёўладдзе дваран). Яно развівае ў неасвечанымі двараніна веру ў сваю беспакаранасць і бязмежныя магчымасці ( «У тым-та і сіла, каб без усякага правы адабраць маёнтак»). Нават любоў да дзяцей скажаецца ў Т. да мяжы. Ён любіць сваю Машу, але робіць яе няшчаснай, выдаўшы за багатага, але нялюбага ёю старога. Самадурства Т. адбіваецца і на яго прыгонных. Яны таксама пыхатыя, як і іх гаспадар. Траекураўскі псароў грубіяніць Дуброўскага-старэйшаму — і тым самым сварыцца старых сяброў.
/ Характарыстыкі герояў / Пушкін А.С. / Дуброўскі / Троекуров
Глядзі таксама па твору «Дуброўскі»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Дуброўскі
У сваім маёнтку Пакроўскае жыве багаты і знакаміты пан Кірыла Пятровіч Троекуров. Ведаючы яго круты нораў, яго баяцца ўсе суседзі, акрамя беднага памешчыка Андрэя Гаўрылавіча Дуброўскага, адстаўнога паручніка гвардыі і былога калегі Троекурова. Абодва яны ўдаўцы. Дуброўскі мае сына Уладзіміра, чыноўніка ў Пецярбургу, а ў Троекурова ёсць дачка Маша, якая жыве з бацькам, і Троекуров часта кажа аб сваім жаданні жаніць дзяцей.
Слухайце дома або ў дарозе.
Нечаканая спрэчка сварыцца сяброў, а ганарлівае і незалежная паводзіны Дуброўскага аддаляе іх адзін ад аднаго яшчэ мацней. Самаўладна і усёмагутны Троекуров, каб спагнаць раздражненне, вырашае пазбавіць Дуброўскага маёнтка і загадвае засядацелю Шабашкину адшукаць «законны» шлях да гэтага беззаконьня. Судзейскія крючкотворов выконваюць жаданне Троекурова, і Дуброўскага выклікаюць да земскаму суддзі для вырашэння справы.
У судзейскім пасяджэнні ў прысутнасці судзіцца чытаецца рашэнне, выкананае юрыдычных неспадзяванак, згодна з якім маёнтак Дуброўскага Кистеневка пераходзіць ва ўласнасць Троекурова, і з Дуброўскага здараецца прыпадак вар’яцтва.
Здароўе Дуброўскага пагаршаецца, і як заўсёды за ім прыгонная старая Ягораўна піша ліст у Пецярбург Уладзіміру Дуброўская з паведамленнем аб тым, што здарылася. Атрымаўшы ліст, Уладзімір Дуброўскі исхлопатывает адпачынак і едзе дадому. Дарагі фурман распавядае яму пра абставіны справы. Дома ён застае хворага і згрыбелы бацькі.
Андрэй Гаўрылавіч Дуброўскі павольна памірае. Пакутуючы сумленнем Троекуров едзе мірыцца з Дуброўскі, якога пры выглядзе ворага разбівае параліч. Уладзімір загадвае перадаць Троекурову, каб той прыбіраўся вунь, і ў гэтую хвіліну памірае стары Дуброўскi.
Пасля пахавання Дуброўскага ў Кистеневку прыязджаюць судзейскія чыноўнікі і спраўнік, каб увесці Троекурова ў правы валодання. Сяляне адмаўляюцца падпарадкоўвацца і хочуць расправіцца з чыноўнікамі. Дуброўскі спыняе іх.
Ноччу ў доме Дуброўскі застае каваля Архіпа, які вырашыў забіць загадным, і адгаворвае яго ад гэтага намеру. Ён вырашае пакінуць маёнтак і загадвае вывесці ўсіх людзей, каб падпаліць дом. Архіпа ён пасылае адамкнуць дзверы, каб чыноўнікі маглі выйсці з дому, але Архіп парушае загад пана і замыкае дзверы. Дуброўскі падпальвае дом і хутка з’язджае са двара, а ў які заняў пажары гінуць загадным.
На Дуброўскага кладзецца падазрэнне ў падпале і забойстве чыноўнікаў. Троекуров пасылае данясенне губернатару, і завязваецца новую справу. Але тут іншае падзея адцягвае ўвагу ўсіх ад Дуброўскага: у губерні з’явіліся разбойнікі, якія рабавалі усіх памешчыкаў губерні, але не чапалі толькі валодання Троекурова. Усе ўпэўненыя, што правадыр разбойнікаў — Дуброўскi.
Для свайго пазашлюбнага сына Сашы Троекуров выпісвае з Масквы настаўнікі-француза, мсье Дефоржа, на якога вырабляе велізарнае ўражанне прыгажосць сямнаццацігадовай Мар’і Кириловны Троекуровой, але яна не звяртае ніякай увагі на наёмнага настаўніка. Дефоржа падвяргаюць выпрабаванню, ўпіхваючы ў пакой з галодным мядзведзем (звычайная жарт з гасцямі ў доме Троекурова). Ня разгублены настаўнік забівае звера. Яго рашучасць і смеласць вырабляюць вялікае ўражанне на Машу. Паміж імі адбываецца сяброўскае збліжэнне, якое становіцца крыніцай любові. У дзень храмавага свята ў дом Троекурова з’язджаюцца госці. За абедам гаворка заходзіць пра Дуброўскім. Адзін з гасцей, памешчык па імі Антон Пафнутьич Спіцын, прызнаецца, што ён у свой час даў у судзе ілжывыя паказанні супраць Дуброўскага на карысць Кірылы Пятровіча. Адна дама паведамляе, што тыдзень таму Дуброўскі абедаў ў яе, і распавядае гісторыю пра тое, што яе аканом, пасланы на пошту з лістом і 2000 рублёў для яе сына, гвардзейскага афіцэра, вярнуўся і паведаміў, што яго абрабаваў Дуброўскі, але быў уличён ць хлусні чалавекам, якія прыехалі да яе ў госці і назвалі былым калегам яе нябожчыка мужа. Выкліканы аканом распавядае, што Дуброўскі сапраўды спыніў яго па дарозе на пошту, але, прачытаўшы ліст маці да сына, не стаў рабаваць. Грошы адшукаліся ў куфры ў прыказчыка. Дама лічыць, што чалавек, які выдаў сябе за сябра яе мужа, быў сам Дуброўскi. Але па яе апісанням у яе быў чалавек гадоў 35, а Троекурову дакладна вядома, што Дуброўскай 23 гады. Гэты факт пацвярджае і новы спраўнік, абедаюць у Троекурова.
Свята ў доме Троекурова завяршаецца балем, на якім танчыць і настаўнік. Пасля вячэры Антон Пафнутьич, які мае пры сабе вялікую суму грошай, выказвае жаданне начаваць у адным пакоі з Дефоржем, так як ён ужо ведае пра адвагі француза і спадзяецца на яго абарону ў выпадку нападу разбойнікаў. Настаўнік адказвае згодай на просьбу Антона Пафнутьича. Ноччу памешчык адчувае, як хтосьці спрабуе забраць у яго грошы, схаваныя ў мяшку на грудзях. Адкрыўшы вочы, ён бачыць, што над ім стаіць Дефорж з пісталетам. Настаўнік паведамляе Антону Пафнутьичу, што ён Дуброўскi.
Якім жа чынам трапіў Дуброўскі ў дом Троекурова пад выглядам настаўніка? На паштовай станцыі сустрэў ён едзе да Троекурову француза, даў яму 10 тысяч рублёў, атрымаўшы наўзамен паперы настаўніка. З гэтымі дакументамі ён прыехаў да Троекурову і пасяліўся ў доме, дзе ўсе яго палюбілі і не падазравалі, хто ён такі на самой справе. Апынуўшыся ў адным пакоі з чалавекам, якога не без падставы ён мог лічыць сваім ворагам, Дуброўскі не ўтрымаўся ад спакусы адпомсціць. Раніцай Спіцын пакідае дом Троекурова, ні словам не абмовіўшыся пра начное здарэнне. Неўзабаве раз’ехаліся і астатнія госці. Жыццё ў Пакроўскім цячэ па-звычайнаму. Мар’я Кириловна адчувае любоў да Дефоржу і прыкрасць на сябе. Дефорж трымаецца з ёй пачціва, і гэта супакойвае яе гонар. Але аднойчы Дефорж крадком перадае ёй запіску, у якой просіць аб спатканні. У прызначаны час Маша прыходзіць ва ўмоўлены месца, і Дефорж паведамляе ёй пра тое, што ён вымушаны хутка з’ехаць, але перад гэтым павінен сказаць ёй нешта важнае. Нечакана ён адкрывае Машы, хто ён такі на самой справе. Супакойваючы спалоханую Машу, ён кажа, што дараваў яе бацькі. Што гэта менавіта яна выратавала Кірылу Пятровіча, што дом, у якім жыве Мар’я Кириловна, — кс для яго. Падчас прызнанняў Дуброўскага раздаецца нягучны свіст. Дуброўскі просіць Машу даць яму абяцанне, што ў выпадку няшчасця яна звернецца да яго дапамогі, і знікае. Вярнуўшыся ў дом, Маша застае там трывогу, і бацька паведамляе ёй, што Дефорж, па словах які прыехаў спраўніка, не хто іншы, як Дуброўскi. Знікненне настаўніка пацвярджае справядлівасць гэтых слоў.
На наступнае лета ў свой маёнтак Арбатаву, размешчанае ў 30 вёрстах ад Пакроўскага, вяртаецца з чужых краёў князь Верейская. Ён наносіць візіт Троекурову, і Маша дзівіць яго сваёй прыгажосцю. Троекуров з дачкой наносяць візіт у адказ. Верейская задавальняе ім выдатны прыём.
Маша сядзіць у сваім пакоі і вышывае. У адкрытае акно працягваецца рука і кладзе ёй на пяльцы ліст, але ў гэты час Машу клічуць да бацькі. Яна хавае ліст і ідзе. У бацькі застае яна Верейская, і Кірыла Пятровіч паведамляе ёй, што князь сватаецца да яе. Маша замірае ад нечаканасці і бляднее, але бацька не звяртае ўвагі на яе слёзы.
У сваім пакоі Маша з жахам думае аб шлюбе з Верейская і лічыць, што лепш выйсці за Дуброўскага. Раптам успамінае яна пра ліст і знаходзіць у ім толькі адну фразу: «Увечары ў 10-й гадзіне на ранейшым месцы».
Падчас начнога спаткання Дуброўскі угаворвае Машу звярнуцца да яго заступніцтву. Маша спадзяецца крануць сэрца бацькі малітвамі і просьбамі. Але калі ён апынецца няўмольны і прымусіць яе да замужжа, яна прапануе Дуброўскага з’явіцца за ёй і абяцае стаць яго жонкай. На развітанне Дуброўскі дае Машы кольца і кажа, што, калі здарыцца бяда, ёй дастаткова будзе апусціць кольца ў дупло названага дрэва, тады ён будзе ведаць, што яму рабіць.
Рыхтуецца вяселле, і Маша вырашае дзейнічаць. Яна піша ліст Верейская, молячы яго адмовіцца ад яе рукі. Але гэта дае зваротны вынік. Даведаўшыся пра ліст Машы, бацюшка Пятровіч у лютасьці прызначае вяселле на наступны дзень. Маша са слязамі просіць яго не выдаваць яе за Верейская, але Кірыла Пятровіч няўмольны, і тады Маша заяўляе, што звернецца да абароны Дуброўскага. Замкнуўшы Машу, бацюшка Пятровіч выдаляецца, загадаўшы не выпускаць яго з пакоя.
На дапамогу Мар’і Кириловне прыходзіць Саша. Маша даручае яму аднесці кольца ў дупло. Саша выконвае яе даручэнне, але Які бачыць гэта нейкі абарваны хлапчук спрабуе завалодаць кольцам. Паміж хлопчыкамі завязваецца бойка, на дапамогу Сашы прыходзіць садоўнік, і хлапчука вядуць на панскі двор. Раптам яны сустракаюць Кірылу Пятровіча, і Саша пад пагрозамі распавядае яму пра даручэнне, якое дала яму сястра. Кірыла Пятровіч здагадваецца аб зносінах Машы з Дуброўскi. Ён загадвае замкнуць злоўленага хлопчыка і пасылае за спраўнік. Спраўнік і Троекуров пра нешта дамаўляюцца і адпускаюць хлапчука. Той бяжыць у Кистеневку, а адтуль ўпотай прабіраецца ў кистеневскую гай.
У доме Троекурова ідзе падрыхтоўка да вяселля. Машу вязуць у царкву, дзе яе чакае жаніх. Пачынаецца вянчанне. Надзеі Машы нa з’яўленне Дуброўскага выпараюцца. Маладыя едуць у Арбатаву, як раптам на прасёлкавай дарозе карэту атачаюць узброеныя людзі, і чалавек у паўмаскай адчыняе дзверцы. Ён кажа Машы, што яна вольная. Пачуўшы, што гэта Дуброўскі, князь страляе і раніць яго. Князя хапаюць і маюць намер забіць, але Дуброўскі не загадае чапаць яго. Дуброўскі зноў кажа Машы, што яна вольная, але Маша адказвае, што ўжо позна. З-за болю і хвалявання Дуброўскі губляе прытомнасць, і саўдзельнікі вязуць яго.
У лесе баявое ўмацаванне разбойніцкай шайкі, за невялікім валам — некалькі буданоў. З аднаго будана выходзіць старая і просіць у вартаўніка, які спявае разбойніцкую песню, замаўчаць, таму што пан спачывае. У будане ляжыць Дуброўскi. Раптам у лагеры ўзнікае трывога. Разбойнікі пад камандай Дуброўскага займаюць пэўныя кожнаму месцы. Якія прыбеглі вартаўніка паведамляюць, што ў лесе салдаты. Завязваецца бітва, у якім перамога аказваецца на баку разбойнікаў. Некалькі дзён праз Дуброўскі збірае сваіх паплечнікаў і паведамляе аб сваім намеры пакінуць іх. Дуброўскі знікае. Ходзіць слых, што ён схаваўся за мяжу.
Пытанні і каментары
Нешта было незразумела? Знайшлі памылку ў тэксце? Ёсць ідэі, як лепш пераказаць гэтую кнігу? Калі ласка, пішыце. Зробім пераказы больш зразумелымі, пісьменнымі і цікавымі.
Не знайшлі пераказвання патрэбнай кнігі? Адпраўце заяўку на яе пераказ. У першую чаргу мы пераказваем тыя кнігі, якія просяць нашы чытачы.
Перакажам сваю любімую кнігу
У «Народным Брифли» мы разам пераказваем кнігі. Кожны можа ўнесці свой уклад. Мэта — усе творы свету ў кароткім выкладзе.