Невялікае сачыненне па творы гора ад розуму

Чацкі — галоўны герой выдатнай камедыйнай гісторыі пісьменніка Аляксандра Грыбаедава «Гора ад розуму». Чацкого быў вымаўлены рытарычнае пытанне, які стаў крылатым выразам, «А суддзі хто?», Які жыве самастойна па гэты дзень.

Усё жыццё напоўнена поглядамі і меркаваннямі, супярэчаць адзін з адным, таму гэтае пытанне задае сабе кожны чалавек без выключэння. Словы і ўчынкі чалавека заўсёды ацэньваюцца іншымі людзьмі, якія таксама дрэнны ад або, наадварот, чыстыя. Камедыя Грыбаедава добрая тым, што яна вельмі падобна на рэальнае жыццё.

Супрацьпастаўляючы мноства дурняў аднаму толькі разумнаму чалавеку, А. С. Грыбаедаў дазваляе чытачу паглядзець на Чацкого вачыма астатніх фігур у творы.

Служанка па імені Ліза першай выказваецца з нагоды слоў Чацкого падчас гутаркі з Соф’яй Паўлаўнай. У яе словах чутныя ноткі захаплення і замілавання над ім. Яна падкрэслівае тыя яго рысы, якія звычайна заўважаюць жанчыны. Соф’я, наадварот, не так захоплена ім, як служанка. Яна лічыць яго несур’ёзным чалавекам, жадаючым высмеяць ўсіх вакол. На працягу ўсёй камедыі, яна ўсяляк ўхіляецца ад яго, звяртаючы ўвагу на яго камічныя боку, і спрабуе закрануць яго.

Фамусов Павел Афанасьевіч шчыра радуецца Чацкого, калі той вяртаецца з падарожжа. Але дзейнічае Фамусов асабістых прычынах, прымяраючы на ​​Чацкого ролю жаніха. І як толькі Чацкі выказваецца негатыўна з нагоды кіравання маёнткам, атрымлівае крытыку ў свой адрас. Фамусов баіцца сказаць лішняе слова пры самавітым чалавеку Скалазуб, а Чацкі пасмеў выказаць пры ім сваё негатыўнае меркаванне. Гэтым дзеяннем Чацкі назаўжды губляе сімпатыю Фамусова.

Меркаванне другарадных герояў у адносінах да Чацкого, будуецца на чутках, выпадкова пачутых абрыўках фраз і іх уласнай фантазіі. Усе гэтыя людзі не могуць самастойна аналізаваць тое, што адбываецца і разумна прымаць рашэнні.

Адны глядзяць на Чацкого як на прагнага чалавека, які марыць атрымаць чын. Іншых цікавіць ступень яго багацця, шляхетнасць роду. Кожны спрабуе выкарыстаць Чацкого у сваіх мэтах, прадставіўшы яго ў выгадным для сябе свеце.

Чацкі — чалавек, які не падуладны агульным меркаванні і памылкам, моцна развітым у тым фальшывым дваранскім грамадстве. Ён асуджаў маскоўскія дзіўныя норавы, таму ён сам патрапіў пад суд, на якім яго асуджаў кожны, а абараніць не было каму. І ён не знайшоў адказу на сваё адзінае пытанне: «А суддзі хто?», Таму што на яго проста няма адказу. Мараль паэмы такая, што «не судзі, ды не судзімы будзеш».

Невялікае сачыненне па творы гора ад розуму

Школьнае сачыненне па тэме Грыбаедава гора ад розуму кароткі змест

Кароткі змест камедыі.

  • ‘Data-html = «true»> Падзяліцца
  • Дадаць адказ (0)

«Гора ад розуму» — гэта яшчэ адно з самых найвялікшых твораў Грыбаедава. У гэтай п’есе змяшалася ўсё — і рамантызм, і рэалізм і трохі класіцызму. Аўтар, сам таго не ведаючы, спрабуючы напісаць толькі камедыю, падняў вельмі важныя пытанні арыстакратычнага грамадства.

Быць моцным добра, быць разумным лепш ўдвая.

Мы знаёмімся з гераінямі камедыі тады, калі толькі пачынаецца раніца. Соф’я яшчэ не прачнулася і яе спрабуе абудзіць пакаёўка Ліза. Уся справа ў тым, што ўсю ноч паненка размаўляла з сакратаром бацькі і сваім умілаваным Молчалиным. Сам жа пан спрабуе прыставаць да служанкі, але тая дае яму адварот-паварот. Соф’я, прачнуўшыся, вырашыла распавесці Лізе аб тым, як казачна яна правяла ноч у кампаніі Молчалина і прыемных гукаў музыкі.

Ужо пасля абеду Чацкі сустракаецца з сакратаром гаспадара дома. Госць ўвесь час распытвае пра Соф’ю, што наводзіць Молчалина на думку, што Чацкі набіваецца ў жаніхі. Ён думае пра тое, як бы на ўсе адрэагаваў Фамусов. Але пан сцвярджае, што Чацкого трэба спачатку дамагчыся славы і чыну, а потым ужо думаць пра жаніцьбу.

Чацкі не жадае прыслугоўваць. У адказ на гэта Фамусов распавядае яму пра сваё дзядзька, які верай і праўдай служыў царыцы, таму дамогся такога павагі ў грамадстве. Але госць супраць усяго гэтага. Слуга дакладвае аб прыбыцці яшчэ аднаго госця. На гэты раз гэта Скалазуб, які так падабаецца Фамусову. Яны ўсе разам вядуць гутарку пра людзей служачых, але іх гутарка перарываецца паведамленнем Соф’і пра тое, што Молчалин ўпаў з каня.

У гэты час Соф’я распускае чуткі аб тым, што Чацкі сышоў з розуму. Ўсё з ёй згаджаюцца. Трохі пазней пра гэта даведаецца і сам герой, ён жадае высветліць, хто так гнюсна ашальмаваў яго. Молчалин прызнаецца Лізе, што яна яму падабаецца, а Соф’я патрэбна толькі для таго, каб атрымаць пасаду. Соф’я з Чацкого ўсё гэта чуюць. Паненка загадвае сакратару неадкладна прыбрацца з яе дома.

Многія, хоць сорамна ў тым прызнацца, З розумам людзей баяцца І церпяць пры сабе ахвотней дурняў.

Чацкі таксама збіраецца з’ехаць. Ён не можа жыць там, дзе яго ніхто не разумее. Ён прызнаецца, што ў грамадстве Фамусова і яго сяброў цяжка застацца пры сваім розуме. Фамусова трывожыць толькі адна думка. Ён не ведае, як на тое, што адбываецца адрэагуе княгіня.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector