У паэме «Каму на Русі жыць добра» Някрасаў ужыў усё багацце свайго паэтычнага мовы. У ёй выкарыстаны разнастайныя інтанацыі, багата прадстаўлены фальклор.
Кіраўнік «Помещик9raquo; пабудавана ў форме апавядальнага сказу, прадстаўляючы сабой аповяд Оболт-Оболдуева, прэрываймы зрэдку заўвагамі сялян. У разьдзеле «Добрая час — добрыя песні» прыведзена шмат песень: «Соленая9raquo ;,« ў цяжкія хвіліны »,« Русь9raquo; і інш. Пералічэнне вёсак, з якіх выйшлі сямёра сялян-вандроўнікаў, дадзена ў форме хуткамоўкі. Часта выкарыстоўваюцца загадкі, прыказкі і прымаўкі. Так, у зваротным прыкмеце сялян Оболт-Оболдуеву: «А ты, прыкладна, яблычак з таго выходзіш дрэва?» Выкарыстаная прыказка: «яблычак ад яблыні недалёка падае».
Характэрныя для фальклорнай паэзіі паўтарэння гучаць у прамове сялян:
Тое ж сустракаецца ў прамовы Савелія:
Прадстаўнікі розных класаў, сацыяльных груп кажуць прамовай, якая адпавядае іх сацыяльнаму становішчу. Мова Оболт-Оболдуева адрозніваецца і па слоўніку і па самім пабудове прамовы ад мовы сялян.
Выразна дае Някрасаў і партрэты дзеючых асоб. Такі, напри¬мер, партрэт Оболт-Оболдуева:
Памешчык быў румяненький,
Вусы сівыя, доўгія,
Запамінаецца і знешнасць Савелія, хоць партрэт яго дадзены ўсяго ў чатырох вершах:
З велізарнай сівой ў грыву,
Чай дваццаць гадоў не стрыжанай,
З велізарнай барадой,
Чай дваццаць гадоў не стрыжанай,
Дзед на мядзведзя паходзіў.
Паэма засталася няскончанай, але і ў дадзеным выглядзе яна ўяўляе сабой вельмі шырокае палатно, на якім намаляваны прадстаўнікі розных сацыяльных груп, пераважна сяляне, шырока ахоплена жыццё дарэформенага і паслярэформавы Расіі.
Пабудова паэмы — блуканне па Русі семярых сялян — дае магчымасць паэту разгортваць карціну за карцінай, уводзячы ўсё новых асоб, асвятляючы ўсё новыя куткі і бакі рускага жыцця. У цэнтры паэмы не асобны герой, як у паэтаў-дваран, а ўся жыццё сялянства і навакольных яго класавых груп.
Усе названыя асаблівасці паэмы прачэрчвае рэзкую грань паміж дваранскай паэзіяй і паэзіяй Някрасава.
Складанне па твору Н.А. Някрасава «Каму на Русі жыць добра»
Н.А.Некрасов увайшоў у памяць чытачоў, як пісьменнік, які апісвае жыццё простага рускага народа. Твор «Каму на Русі жыць добра», — адзін з яркіх прыкладаў яго творчасці, у ёй ён апускае нас у свет рускіх сялян.
Аўтар пачаў працу над паэмай ў 1863 годзе, праз два гады пасля адмены прыгоннага права, калі жыццё сялян грунтоўна змянілася. Галоўны філасофскі пытанне, хвалюючы пісьменніка: «Народ вольны, але шчаслівы ці народ?» На працягу ўсёй паэмы пісьменнік знаходзіцца ў роздумах пра лёс краіны. Па сюжэце творы сямёра сялян падарожнічаюць па Русі ў пошуках па сапраўднаму шчаслівага чалавека.
Някрасаў паказвае нам розныя вобразы простых мужыкоў, сярод якіх шчаслівага чалавека так і не знаходзіцца. Мы бачым галечу, п’янства, знясільваючы праца, неадукаванасць. Мы бачым і працавітасць, і маральную чысціню, прыстойнасць і сумленнасць, імкненне да прыгожага. Бок аб бок ідзе бунтарскі дух і цярпенне. Аўтар паказвае чытачу на тое, што нават знаходзячыся ў рабстве, рускі народ здолеў захаваць сваё жывое сэрца і чыстую душу. Але ўяўленне пра шчасце закута ў простых рамках.
Для аднаго з персанажаў шчасце заключаецца ў тым, каб усе людзі былі здаровыя і сытыя, для іншага шчасце — застацца жывым, пабываўшы ў дваццаці бітваў, для трэцяга шчасце — гэта атрымаць багаты ўраджай на невялікім участку. Вандроўнікі вырашаюць, што гэта недастатковае шчасце і пачынаюць шукаць шчаслівага чалавека сярод больш высокіх саслоўяў. Поп адказвае ім, што шчасце — гэта багацце, спакой і гонар, тое, чаго ён сам не мае. Памешчык кажа, што шчасце — гэта вясёлая і сытая жыццё, улада, якой ён не валодае. Так паступова аўтар падводзіць чытача да той думкі, што на Русі шчасця няма. А затым уводзіць вобраз шчасліўца, чалавека, які шчаслівы, не маючы нічога за душой, акрамя таленту перадаць убачанае словамі.
З пункту гледжання памешчыка або папа Рыгор Добросклонов не можа быць шчаслівым. Але, на думку аўтара, ён праўдзіва шчаслівы. І шчасце яго заключаецца ў магчымасці ўбачыць жыццё краіны і яе жыхароў такой, якая яна ёсць. Шчасце яго заключаецца ў усвядомленай барацьбе, у асэнсаваным выбары шляху народнага абаронцы, у тым, што ён абраў жыць жыццём, для якой быў створаны.
Рыгор верыць у сваё прызначэнне, верыць у святасць сваёй барацьбы. Яго не палохаюць магчымыя перашкоды і выпрабаванні. Ён бачыць, што краіна моцная і народ падымаецца, абуджаецца да барацьбы. І гэтая думка напаўняе яго радасцю, запаўняе яго душу упэўненасцю ў перамозе. Дадзеным персанажу не патрэбныя багацце, слава, пашана ці ўлада. Галоўным для яго з’яўляецца доля народа. Ён гатовы аддаць усё сваё жыццё ў імя справядлівасці, каб усім сялянам жылося весела і прывольна.
У творы «Каму на Русі жыць добра» Някрасаў паказаў, што рускі народ у большасці сваёй вельмі далёкі ад шчасця, але ёсць і такія людзі, для якіх галоўнае шчасце — гэта шчасце для кожнага. І такія людзі будуць змагацца, імкнуцца да свайго шчасця і абавязкова яго дамогуцца.