Хто такі настаўнік? Перш за ўсё, гэта чалавек, які дае нам веды. Ім не абавязкова павінен быць выкладчык нашай школы або універсітэта, настаўнікамі гэтак жа з’яўляюцца нашы бацькі. Яны даюць нам веды з самага нашага нараджэння: вучаць хадзіць, чытаць, лічыць і пісаць, весці сябе ў грамадстве. Але першы вялікі крок у сур’ёзную жыццё мы робім у пачатковай школе, у гэтым дапамагае нам наш першы настаўнік.
На жаль, некаторыя людзі зусім забываюць тых, хто даў ім першыя, але такія важныя веды. Нават забываюць імёны і наўрад ці ўспомняць, што сёння свята ў таго, хто так за цябе перажываў, калі адпускаў ў старэйшыя класы і так радаваўся, даведаўшыся пра тваю перамозе на алімпіядзе па тваім любімаму прадмеце.
Мы не можам бачыцца са сваёй першай настаўніцай кожны дзень, але мы заўсёды памятаем пра яе і ўсёй душой дзякуем за тое, што яна зрабіла для нас.
Прафесія настаўніка з’яўляецца адной з самых складаных у нашы дні і пры гэтым далёка не заўсёды ацэньваецца па вартасці. Усе мы выдатна ведаем пра тое, што ў настаўнікаў не такая ўжо і высокая заработная плата, што нешматлікія вырашаюць стаць настаўнікам і прысвяціць сябе дзецям цяпер. Але, на шчасце, ёсць і тыя, каго не палохаюць ўмовы працы.
Быць настаўнікам вельмі адказная задача. Бо менавіта ад яго мы атрымліваем веды, якімі карыстаемся ў далейшым. І веды гэтыя павінны быць вернымі, глыбокімі і карыснымі. Мне здаецца, што кожны выкладчык хоча, каб менавіта яго вучань дамогся вялікіх поспехаў у вывучэнні яго прадмета, у дарослым жыцці і нават перасягнуў свайго настаўніка. Гэта будзе лепшым падарункам і азначаць тое, што педагог здолеў навучыць усяму, што ўмее сам.
Але часта вучні супрацівяцца атрымліваць каштоўныя вучэнні: прагульваюць ўрокі, не выконваюць хатнія заданні, грубіяняць настаўнікам і вытвараюць зусім невыносныя рэчы, не разумеючы, што яны губляюць і колькі болю часам прычыняюць выкладчыку. А ім бо ў сваю чаргу трэба трываць, разумець і спрабаваць нешта выправіць з дапамогай толькі аднаго свайго сродкі — словы. Гэта атрымоўваецца далёка не ўсім і не заўсёды. Бо так складана часам стрымацца!
У нашым жыцці было і будзе яшчэ шмат настаўнікаў. Мы сутыкаліся і з добрымі, і з дрэннымі. Але ў кожным з іх былі свае плюсы. Толькі ў параўнанні мы разумеем, што кожны можа працаваць настаўнікам, але далёка не кожны ім з’яўляецца. Бо такая праца з’яўляецца менавіта пакліканнем таму, што яна вельмі складаная. Гэтак жа настаўнік павінен ацэньваць і любіць усіх сваіх вучняў не забываць астатніх, па-мойму, непедагогично паказваць любоў і сімпатыю толькі любімчыкам.
Гэтак жа ў вучняў ёсць настаўнікі да ўрокаў, якіх яны рыхтуюцца больш ахвотна і заўсёды ставяцца з любоўю. У мяне ж такіх няма проста таму, што кожны настаўнік, які быў у маім жыцці па-свойму добры. Кожны меў сваю непаўторную рысу, шлях навучання, характар і стаўленне да людзей. Так, праца некаторых не зьяўлялася іх пакліканнем, але яны былі добрымі, добрымі і разумнымі людзьмі, дзеці цягнуліся да іх. Многіх з іх я не забуду таму, што яны далі неацэнна дарагія веды, навучылі па-іншаму ставіцца да ўсяго, што нас акружае. У мяне няма і настаўнікаў, якіх я не люблю, на ўсе ўрокі я іду з добрым настроем і радуюся любому выкладчыку. Вельмі часта настаўнікам бывае складана справіцца з намі. Я хачу падзякаваць вас, нашы дарагія педагогі, за ваша цярпенне, за вашы веды, якімі вы дзеліцеся з намі, за вашу любоў да нас і за тое, што вы ёсць. Дзякуй!
43706 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 10 клас / Мой настаўнік
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Мой любімы настаўнік.
Мой любімы настаўнік.
«Уменне выхоўваць — гэта ўсё ж такі мастацтва,
такое ж мастацтва, як добра граць на скрыпцы
або на раялі, добра пісаць карціны,
быць добрым фрэзероўшчыкам або токарам ».
Мастацтва выхавання заключаецца ў тым, што выхоўваць можна толькі на ўласным прыкладзе. Настаўнік — гэта той, хто любіць, разумее сапраўдную сутнасць сваёй прафесіі. Ён любіць і разумее дзяцей, заўсёды можа прыйсці на дапамогу ў цяжкай сітуацыі. Для сваіх выхаванцаў ён сапраўдны сябар, шчыры памочнік і мудры дарадца.
Настаўнікам не можа стаць чалавек, абыякавы да лёсу дзяцей. Бо з першага да чацвёртага класа ён дапамагае драбках прывыкаць да самастойнага, незалежнага жыцця ў грамадстве. Вельмі важна, каб настаўнік у першы ж дзень вырабіў максімальна станоўчае ўражанне на сваіх падапечных, бо яму зусім не абыякава, што скажа пра яго дзіця дома, якое дачыненне да школы ў яго сфармуецца.
Прафесія настаўніка ва ўсе часы заставалася найбольш ганаровай, але ў той жа час найбольш цяжкай. Бо ў яго руках будучыня нашай дзяржавы. Настаўнік, вобразна кажучы, ажыццяўляе сувязь часоў, ён звяно ў ланцугу пакаленняў. Ён як бы перадае эстафету з гэтага ў будучыню, і гэта робіць яго працу такім займальным, праўду творчым.
Як гэта высакародна — даваць іншым веды, быць сотнікам і ўзорам. Вядома, далёка не кожны можа стаць сапраўдным настаўнікам. Для гэтага трэба шмат працаваць, займацца самаадукацыяй, каб урокі сталі цікавымі і карыснымі.
Праца настаўніка складаны. Праверка сшыткаў, падрыхтоўка да ўрокаў — усё гэта адымае шмат часу і сіл. Акрамя таго, праца з нядбайнымі вучнямі, якія не хочуць вучыцца і прагульваюць школу. А сам ўрок! Настаўніку трэба праверыць нашы веды, растлумачыць новы матэрыял, ды яшчэ і дысцыпліну падтрымліваць.
Я лічу, што кожны настаўнік варты любові і павагі. Але калі перада мною паўстала пытанне, пра якое настаўніку напісаць, я сур’ёзна задумалася. Хочацца напісаць адразу аб некалькіх педагогах. Але ўсё ж мой выбар упаў на чалавека, які, як мне здаецца, моцна ўплывае на мяне — гэта настаўніца рускай мовы і літаратуры Атаева Нюркиз Умахановна. Яна — выдатны настаўнік, выдатная жанчына.
Яна цікава праводзіць урок, даступна тлумачыць змест правілаў ці твораў. А таксама мне яна падабаецца тым, што мае выяўленае пачуццё гумару, але часам яна бывае суровай. Н.Умахановна справядліва ацэньвае вучняў.
Пазнаёміліся мы з ёй у шостым класе. Як мне здавалася, гэтую строгую і патрабавальную выкладчыцу я спачатку моцна пабойвалася. Ды і да рускай мовы было ў мяне насцярожанае стаўленне. Мне гэты прадмет здаваўся занадта складаным і сумным. Але Нюркиз Умахановна хутка перавярнула мае ўяўленні «з ног на галаву». На яе ўроках можна спазнаць шмат цікавага. Многія з нас не верылі, што ў адным чалавеку могуць спалучацца такія якасці. Паступова мы пачалі ўсё больш і больш прывязвацца да яе, ды і яна палюбіла нас.
Часам мы прама на ўроку можам адцягнуцца ад тэмы, паслухаць апавяданні, пажартаваць і пасмяяцца, што зусім не замінае вывучаць новую тэму. Нюркыз Умахановна заўсёды ўмее ажывіць сумныя ўрокі. Вядома, не заўсёды ўсё было салодка, здараліся і непрыемныя гісторыі, але яны, я думаю, даўно забытыя. Яна заўсёды ідзе нам насустрач і не шкадуе для нас ўласнага часу для таго, каб нам дапамагчы. Але галоўнае нават не гэта, галоўнае, што з дапамогай Н.Умахановны мы здолеем зразумець, хто такі па-сапраўднаму добры настаўнік. Пройдуць гады. Многае зменіцца, Я стану дарослай, авалодаўшы каханай прафесіяй, але абавязкова вярнуся ў родныя сцены, прыйду ў клас, дзе мы сядзелі за партамі, дзе мы вучыліся рускай мове і ўменню быць чалавекам, вучыліся ў яе, маёй любімай настаўніцы Нюркыз Умахановны.
Уменне перадаваць свой вопыт маладым, толькі ўступае ў самастойнае жыццё людзям — гэта талент. І я лічу, што Н.Умахановна валодае гэтым талентам.
Напэўна, кожнаму настаўніку хочацца, каб менавіта яго вучань у будучыні дамогся поспеху. І, вядома ж, кожнаму настаўніку прыемна, калі менавіта так і адбываецца. Але самай галоўнай радасцю для настаўніка з’яўляецца падзяку вучняў. Мы заўсёды павінны памятаць нашых настаўнікаў, якія не шкадуючы сіл і часу, цярпліва і настойліва ўтваралі нас. Вельмі шкада, што ў нашай краіне праца настаўніка ацэньваецца не паводле заслуг як у сацыяльным, так і матэрыяльным планах. Па-мойму, дзяржава павінна больш клапаціцца пра людзей, якія выхоўваюць будучыню краіны.
Так, часам весела, часам не вельмі праходзяць нашы школьныя будні. Ужо вельмі хутка шматлікім з нас прыйдзецца здзейсніць крок у дарослае жыццё.
Я думаю, мы з сумам і радасцю будзем успамінаць гэтыя цудоўныя дні. Будзем памятаць ўсіх нашых настаўнікаў, прыходзіць да іх у госці. Я ўпэўнена, што будучыя нашы здзяйсненні напрамую залежаць ад таго, што мы сустрэлі ў сваім жыцці такіх выдатных і спагадлівых людзей, як нашы настаўнікі.
«Вялікі дзякуй за тое, што вы ёсць!»
44378 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 9 клас / Мой любімы настаўнік.
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.