Кожны этап развіцця чалавецтва быў адзначаны нейкімі паваротнымі падзеямі ў яго гісторыі, у сацыяльна-палітычным і культурным развіцці. Таму традыцыйна 19 стагоддзе лічыцца стагоддзем развіцця навукі, 20 стагоддзе — тэхнічнага прагрэсу. Наша стагоддзе, нягледзячы на тое, што ён ледзь пераваліў за першае дзесяцігоддзе, з-за імклівага развіцця інфармацыйных тэхналогій ўжо называюць стагоддзем інфармацыйнага грамадства.
Загад часу дыктуе і патрабаванні да сучаснага адукацыі. Таму быць вучнем 21 стагоддзя ў першую чаргу азначае ўменне валодаць тымі магчымасцямі, якія адкрывае развіццё інфармацыйных тэхналогій. Гаворка ідзе пра выкарыстанне сучасных камп’ютэрных і сеткавых сродкаў, перш за ўсё Інтэрнэту, мабільных тэлефонаў з падтрымкай прыкладанняў, электронных гаджэтаў.
Вядома ж, ніхто не кажа пра банальнае спісванні або раздрукоўцы гатовых заданняў, рэфератаў і кантрольных з Інтэрнэту. У рэчаіснасці, гэтая глабальная сетка — сапраўдны Кландайк для тых, хто хоча і можа знайсці неабходную для яго інфармацыю і скарыстацца ёю.
Асобная тэма — гэта электронныя падручнікі. Няма сэнсу цягаць у школу цяжкія партфелі або купляць дарагія навучальныя дапаможнікі — іх можна спампаваць у электронным выглядзе, а затым выкарыстоўваць пры дапамозе электронных кніг ці ж раздрукаваць патрэбныя старонкі.
Яшчэ адна магчымасць — гэта навучальныя праграмы, якія дапамогуць і новыя веды атрымаць, і старыя замацаваць. Пры гэтым усё адбываецца ў лёгкай, зразумелай, нязмушанай форме, чары ўсяго — у выглядзе тэставых заданняў, а то і гульнявых, тыпу вэб-квэстаў.
Вельмі зручным варыянтам арганізацыі і кантролю вучобы з’яўляецца электронны часопіс. Для вучня ён зручны тым, што можна цалкам адмовіцца ад звычайнага, папяровага дзённіка, а ўсе хатнія заданні бачыць у электронным варыянце. Але, з іншага боку, электронны часопіс — гэта магчымасць кантролю з боку бацькоў, якія могуць бачыць усе адзнакі, заўвагі настаўнікаў і маніторынг наведвальнасці урокаў.
Таксама Інтэрнэт адкрывае магчымасць дыстанцыйнага навучання: калі школы, напрыклад, зачыняюцца на каранцін, а навучальны працэс з-за яго насычанасці і інтэнсіўнасці не можа быць спынены, то вучобу цалкам можна перавесці на «сучасныя рэйкі». Дзякуючы электроннай пошце вучні атрымліваюць заданні, а выкананыя — вяртаюць настаўніку. Акрамя таго, ёсць магчымасць мець зносіны з настаўнікам па скайпе.
Словам, у наш час кампутар і інфармацыйныя тэхналогіі — гэта сродак атрымання інфармацыі і камунікацыі, у тым ліку і ў вучобе. І быць вучнем 21 стагоддзя і карыстацца гэтымі дасягненнямі чалавецтва — гэта лёгка, зручна, цікава і захапляльна.
эсэ "Адукацыя XXI стагоддзя: якім яму быць? Чаму трэба мяняць сацыяльны статус настаўніка"
Да таго часу, пакуль настаўнік будзе займаць у соцыуме становішча полунищее, бяспраўнае і некалькі вартае жалю, не стаць Расіі вялікай дзяржавай. Будучы практыкуючым настаўнікам звычайнай гарадской школы, нельга не пагадзіцца з гэтымі словамі. Будучы сведкамі краху цэлага дзяржавы, нельга не пагадзіцца з гэтымі словамі.
абмеркаваць артыкул
Апублікаваць свой матэрыял
Самым важным з’явай у школе, самым павучальным прадметам,
самым жывым прыкладам для вучня з’яўляецца сам настаўнік.
На маю думку, для дзяржавы павінны быць аднолькава важныя абодва аспекты дзейнасці школы: як адукацыйная, так і выхаваўчая. І на другую частку павінен быць пастаўлены акцэнт.
Любая краіна складаецца з людзей. І якія гэта людзі — за гэта адказвае школа. За гэта адказваем мы — педагогі. У школе мы гадуем, фарміруем новых асоб, і якімі яны будуць, калі мы станем нямоглых — залежыць ад нас цяпер: калі мы іх саромім — яны будуць сароміць і папракаць нас, калі мы ад іх хочам адкараскацца — яны будуць хацець таго ж. Калі мы іх падтрымліваем, верым у іх, дапамагаем ім, ганарымся імі, дазваляем ім расці побач з намі ў каханні; накіроўваем іх да дабра і дасягненням сваім годным прыкладам — на змену нам вырасце годнае пакаленне.
Але нельга ўсю адказнасць браць на сябе. Мы ж працуем не ў закрытых інтэрнатах — нашы дзеці глядзяць любыя каналы па тэлевізары, карыстаюцца інтэрнэтам так, як лічаць патрэбным. Не кажучы ўжо пра ўплыў вуліцы. І вельмі часта ўсё гэта адбываецца без кантролю дарослага, адказнага, паважанага чалавека.
Так як мы ўсе жывем у соцыуме, дзе сродкі масавай інфармацыі ператварыліся фактычна ў сродкі масавай паразы, нельга адмаўляць выхаваўчае, а часцей негатыўна-прапагандысцкае ўздзеянне СМІ на неакрэплую дзіцячую псіхіку. І першы разбуральны момант — падрыў аўтарытэту настаўніка. А як не трывае прырода пустога месца, так не трывае і дзіцячае прытомнасць стану без аўтарытэту. Калі гэта месца ў светапоглядзе дзіцяці не замацавалася за педагогам, то яно замацуецца за крутым хуліганам або адчайным парушальнікам парадку, калі такія ліхія прыклады ён рэгулярна будзе бачыць і да т.п.
Таму, на маю думку, чым вышэй сацыяльны статус настаўніка ў грамадстве, тым больш станоўчай будзе выхаваўчая дынаміка школы.
Для гэтага варта:
- падняць стаўку настаўніка вышэй за сярэдні заробак на вытворчасці, пазбавіўшы настаўніка неабходнасці браць на сябе лішнюю нагрузку і рэпетытарства — дзякуючы гэтаму ў школе застануцца не толькі старыя патрыёты, але прыйдуць і маладыя, сапраўды таленавітыя людзі;
- настаўнік павінен працаваць толькі на стаўку, не больш, атрымліваючы за гэта годную зарплату (для якаснага выканання сваіх абавязкаў, гэтых абавязкаў і так шмат);
- класным кіраўніком павінен быць штатны выхавальнік, а не настаўнікамі-прадметнікамі.
- праходзіць курсавую перападрыхтоўку трэба з поўным адрывам ад паўсядзённым жыцці, вяртаючыся на некалькі месяцаў на студэнцкую лаву, ніколькі не губляючы ў зарплаце — каб пазбегнуць прафесійнага выгарання і спрыяць прафесійнаму росту. На настаўніках нельга эканоміць: разумны, інтэлігентны, адукаваны і спакойны настаўнік — залог вялікага будучага вялікай дзяржавы;
- школа не павiнна быць велізарнай безаблічнай краінай: кожны настаўнік, які працуе ў школе павінен ведаць кожнага дзіцяці, і наадварот. Гэта ўзмацняе педагагічнае ўздзеянне.
І напрыканцы хацелася б адзначыць, як бы часта мы ні мадэрнізавалі адукацыю, значэнне асобы і аўтарытэту настаўніка ніхто і ніколі не зможа ні замяніць, ні адмяніць. Мы можам змяняць змест адукацыі, мы можам патрабаваць выканання новых стандартаў, але ніколі не зможам напісаць інструкцыю аб тым, як зрабіць дзесяць гадоў жыцця дзіцяці шчаслівымі гадамі школьнага дзяцінства.
Менавіта гэты цудоўны момант кладзецца на плечы таленавітага, закаханага ў сваю сьцежку гэтага педагога. І задача дзяржавы ў XXI стагоддзі дапамагчы настаўніку выконваць гэтую місію з радасцю і натхненнем, каб вырасціць шчаслівае і разумнае пакаленне, якое ведае свае карані, кахаючае сваю культуру і якое стварае сапраўды светлую будучыню!
Дзякуй за адказ.
12+ Пасведчанне аб рэгістрацыі СМІ: Эл №ФС77-41726 ад 20.08.2010 г. Выдадзена Федэральнай службай па наглядзе ў сферы сувязі, інфармацыйных тэхналогій і масавых камунікацый.
Адрас рэдакцыі: 603111, г. Ніжні Ноўгарад, вул. Раеўскага 15-45
Адрас заснавальніка: 603111, г. Ніжні Ноўгарад, вул. Раеўскага 15-45
Заснавальнік, галоўны рэдактар: Пашкова Кацярына Іванаўна
Кантакты: + 7-920-0-777-397, [email protected]
Капіраванне матэрыялаў сайта строга забаронена, рэгулярна адсочваецца і пераследуецца па законе.
Жыццё 21 стагоддзя
Як вы лічыце мы жывем у добрым ці дрэнным стагоддзі? Стагоддзе калі за людзей думае і вырашае тэхніка. Стагоддзе калі алкаголь і цыгарэты — гэта модна. Стагоддзе прынцыпаў і абыякавасці да людзей.
Мы купляем тэлефоны якія разумней нас. Што можаш ты і што можа ён? Хіба вырашыш раўнанне без калькулятара, зможаш без Т9 напісаць паведамленне пісьменна, запомніш расклад заняткаў без фатаграфавання іх на тэлефон, ўспомніш ты год нараджэння Сталіна без заходу ў інтэрнэт? Чаму нас вучаць сённяшнія мульцікі, таму што губка для мыцця посуду можа сябраваць з васьміногаў? Кожны другі марыць з’ехаць у Амерыку з Расіі, ніякага патрыятызму і павагі да радзімы. Дэградацыя — вось дакладнае апісанне гэтага часу.
Людзі развучыліся гаварыць, бо лягчэй напісаць смс не бачачы вачэй суразмоўцы. Алкаголь стаў асноўным забаўкай падлеткаў. Чалавек будзе ехаць на высокай хуткасці і ня прытармозіць, калі кацяня будзе пераходзіць дарогу, ды што там кацяня, не ўсе тармозяць і перад людзьмі. Наркотыкі сталі неад’емнай часткай натхнення многіх таленавітых людзей. Мы больш не пішам сачыненні, бо ёсць гатовыя тэксты на розных сайтах у інтэрнэце, наша фантазія проста сыходзіць на нуль. Якога гэта пражыць жыццё гародніны?
Гэтая была цёмная бок пакалення. А цяпер зваротная. Нашы бабулі ішлі ў мароз да школы каб атрымаць хоць бы сярэднюю адукацыю, а цяпер і аўтобус школьны і дыстанцыйнае навучанне. А калі б школьнікі так актыўна не сядзелі б у сацыяльных сетках? Бо там хочаш не хочаш, а навіны свету даведаешся, гэтак жа аўтаматычна тэкст тваіх паведамленняў будзе выпраўляць рэдактар, і з часам, ты запомніш як пішуцца гэтыя словы. Цяпер не трэба пісаць так шмат лекцый, досыць завесці паштовую скрыню і выкладчык табе іх дашле. Не трэба марнаваць шмат грошай і тэлефанаваць сваякам у іншую краіну, дастаткова дадаць іх у скайп, і акрамя размовы вы яшчэ і ўбачыцеся. У рэшце рэшт, наша краіна ўступіла ў СГА, ты можаш выбіраць тавары днямі і гадзінамі, іх проста велізарнае мноства, а не як у СССР па талончыках і ўсё аднолькавае.
Якога гэта жыць у нашым стагоддзі? Запэўніваю, кожны з вас не выкарыстоўвае ўсе свае магчымасці, вы проста задаволенасць спажыўцы. Зрабіце жыццё лепш, пачніце разумець, як шмат у вас ёсць магчымасцяў. Ня жывіце на цёмнай боку гэтага стагоддзя, бо ёсць іншая. Лепшае ў вас у руках — чыніце.