Сачыненне на тэму аб Капітанская дачка

Лейтматывам усёй аповесці «Капітанская дачка» стала тэма гонару і годнасці чалавека ў любых жыццёвых абставінах. Яна прасочваецца на прыкладзе станоўчых і адмоўных герояў аповесці.

Пётр Грынёў з’яўляецца прадстаўніком афіцэрскага дваранства, які, па радзе бацькі, абраў сур’ёзную службу, а не бессэнсоўнае гібенне ў сталіцы. З самага дзяцінства ён атрымліваў годнае выхаванне і ведаў, што па сумлення і гонару трэба жыць заўсёды. Грынёў быў чужы ўсяму злому і несправядлівым. Ставіўся дрыгатліва і клапатліва нават да свайго слузе Савельеў і незнаёмаму правадыру, які апынуўся бунтарём і ўцекачом. За дапамогу ён аддзячыў чужынца сваім заячым кажушком, тым, што было самага каштоўнага на той момант.

Вядома, любы высакародны ўчынак лёс заўсёды ўзнагародзіць. Хоць ніякай карысці Грынёў ў той момант не меў. Толькі само жыццё расставіла ўсё па месцах.

Вельмі яркім эпізодам у аповесці з’яўляецца другая і трэцяя сустрэча Пятра з Пугачовым.

Патрапіўшы ў палон, афіцэр Грынёў не губляе свайго годнасьці і не здраджвае імператрыцу, якой прысягаў ў вернасці. Не баючыся смерці, ён змагаецца за сваю пазіцыю перад бунтарём. Але Пугачоў, нягледзячы на ​​яго бунтарства і народны дух, як і Грынёў, ведае законы гонару і годнасці. Ён захоплены яго гераізмам і адданасцю ідэалам. Таму вырашае памілаваць Грынёва, нягледзячы на ​​тое, што Пётр не перайшоў на яго бок.

У гэтым эпізодзе Пушкін паказаў, што прыстойным і сумленным можа быць не толькі чалавек з вышэйшага саслоўя, але і звычайны прасталюднік валодае пачуццём уласнай годнасці і абавязку перад іншым чалавекам. Яшчэ раз такое супастаўленне мы бачым у эпізодзе, калі Пугачоў дапамагае Грынёва з вызваленнем Машы і адпускае іх.

Тэму гонару і годнасці Пушкін падае нам і з пазіцыі Машы. Простая дзяўчына з высакароднай сям’і пражывае свае дні ў вёсцы. Яна ўжо і не спадзяецца выйсці замуж, але лёс добразычлівая да яе і дорыць любоў да Грынёва, які таксама адчувае такое пачуццё. Вядома, у Машы была магчымасць удала выйсці замуж за Швабрина, але дзяўчына тонка адчувае яго фальш і подласць. Яна не можа выйсці па разліку, сумленне ёй гэтага не дазволіць зрабіць. Знаходзячыся ў палоне ў Швабрина, яна гатовая памерці, але не быць падуладнай яго волі. Нясмелая і баязлівая ў пачатку, Маша становіцца мужна і рашучай у барацьбе за свайго каханага. Каханне, а не багацце з’яўляецца сэнсам яе жыцця. Дзявочае гонар выратавана людзьмі, якія з’яўляюцца ворагамі на полі бою.

Пушкін у сваёй аповесці на прыкладзе станоўчых герояў даказаў, што ў любой сітуацыі можна заставацца чалавекам і не ісці супраць сваёй сумлення і гонару.

Сёння такая пазіцыя з’яўляецца актуальнай для многіх людзей, а аповесць дагэтуль цікавая сучаснаму чытачу.

Складанне »Капітанская дачка — Пушкін» складанне на тэму гонару ў аповесці А. С. Пушкіна «Капітанская дачка»

Вобраз Машы Міронавай ў аповесці А. Пушкіна «Капітанская дачка»

Маша Міронава — галоўная гераіня аповесці А. С. Пушкіна «Капітанская дачка». Гэта сарамлівая, сціплая, з непрыкметнай знешнасцю дзяўчына: «Тут увайшла дзяўчына гадоў осьмнадцатом, круглатвары, румяная, з светла-русымі валасамі, гладка зачэсаны за вушы, якія ў яе так і гарэлі». Грынёў ўспрыняў капітанскую дачку з прадузятасцю, так як Швабрин апісаў яе «дасканалай дурочкою9raquo ;.

Аднак паступова паміж Пятром Грынёва і капітанскай дачкой ўзнікае ўзаемная сімпатыя, перарослая ў каханне. Маша ўважлівая да Грынёва, шчыра хвалюецца за яго, калі той надумаў біцца на дуэлі са Швабриным ( «Мар’я Іванаўна з пяшчотай лаяла мяне за турботы, зробленае ўсім маёю сварыцца з Швабриным»). Пачуцці герояў адзін да аднаго цалкам выявіліся пасля цяжкага ранення, атрыманага Грынёва на двубоі. Маша не адыходзіла ад параненага, заляцаючыся за ім. Гераіні не ўласціва манернасці, яна проста кажа пра свае пачуцці ( «яна без усякага манернасці прызналася мне ў сардэчнай схільнасці.»).

Да кіраўнікоў, у якіх з’яўляецца Маша Міронава, аўтар у якасці эпіграфа падабраў урыўкі з рускіх народных песень, прыказак: Ах ты, дзеўка, дзеўка чырвоная! Не хадзі, дзеўка, маладая замуж; Ты спытай, дзеўка, бацькі, маці, Айца, маці, роду-племя; Назапасілі, дзеўка, розуму-розуму, Ума-розуму, приданова.

Буде лепш мяне знойдзеш, позабудешь. Калі горш за мяне знойдзеш, воспомянешь. Выкарыстанне падобных эпіграф, па змесце свайму адказваюць той ці іншай сітуацыі, служыць адным са сродкаў паэтызацыя ладу Машы Міронавай, а таксама дазваляе А. С. Пушкіну падкрэсліць высокія духоўныя якасці сваёй гераіні, яе блізкасць да народа.

Маша — небагатая нявеста: па словах Васілісы Ягораўны, з пасагу ў дачкі — «часты грэбень, ды венік, ды Алтын грошай (даруй бог!), З чым у лазню схадзіць»; але яна не ставіць сабе мэтай забяспечыць сваё матэрыяльнае дабрабыт шляхам шлюбу па разліку. Яна адпрэчыла прапанову Швабрина пра замужжа, таму што не любіць яго: «Я не люблю Аляксея Iванавiча. Ён вельмі мне агідны. Аляксей Іванавіч, вядома, чалавек разумны, і добрай прозвішчы, і мае стан; але як падумаю, што трэба будзе пад вянком пры ўсіх з ім пацалавацца. Ні за што! ні за якія дабрабыту! ».

Дачка каменданта выхавана ў строгасці, паслухмяная бацькам, простая ў зносінах. Даведаўшыся, што бацька Грынёва супраць шлюбу сына з ёю, Маша засмучаная, але зміраецца з рашэннем бацькоў любімага: «Відаць мне лёс. Родныя вашы не хочуць мяне ў сваю сям’ю. Будзі ва ўсім воля боская! Бог лепш нашага ведае, што нам трэба. Рабіць няма чаго, Пётр Андреич, будзьце хоць вы шчаслівыя. »У гэтым эпізодзе раскрываецца глыбіня яе натуры, Маша, адчуваючы адказнасць за каханага, адмаўляецца браць шлюб без бацькоўскага блаславення:« Без іх блаславення не будзе табе шчасце ».

выпрабаванні, якія выпалі на долю дзяўчыны, выхоўваюць у ёй стойкасць і мужнасць. Бацькі лічылі Машу баязліўкай, таму што тая да смерці спалохалася гарматнага стрэлу на святкаванні дня нараджэння Васілісы Ягораўны. Але калі Швабрин пад страхам смерці вымушае яе выйсці за яго замуж, Маша прадпрымае усё магчымае для свайго выратавання. Застаўшыся сіратой, пазбавіўшыся дома, дзяўчына здолела выстаяць, не згубіўшы сваіх духоўных якасцяў. Лічачы сябе вінаватай арышту Грынёва і разумеючы, што дзеля выратавання яе гонару ён ні за што ня вымавіць на судзе яе імя, Маша вырашаецца ехаць у Пецярбург і самастойна складае план дзеянняў, каб аднавіць справядлівасць. Вялікую ролю ў гэтым адыграла і здольнасць Машы размяшчаць да сябе людзей, розных па характары і сацыяльнаму становішчу.

Які сэнс заключаны ў назве аповесці? Чаму «Капітанская дачка», бо галоўным героем твора з’яўляецца хутчэй Пётр Грынёў? Вядома, падзеі, якія адбываюцца ў аповесці, так ці інакш звязаныя з вобразам Машы Міронавай. Але я лічу, што А. С. Пушкін імкнуўся паказаць, як у цяжкіх выпрабаваннях праяўляюцца чалавечыя якасці, часам схаваныя. Сумленнасць, маральнасць, чысціня — асноўныя якасці Машы Міронавай — дазволілі ёй перамагчы сваю горкую лёс, здабыць дом, сям’ю, шчасце, выратаваць будучыню каханага чалавека, яго гонар.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector