Вялікі твор генія рускай літаратуры
Аляксандр Сяргеевіч Пушкін найвялікшы рускі паэт і драматург. Геній рускай літаратуры і класік. У яго творах часта апісвалася існаванне і падводныя камяні прыгоннага права. Ўзаемаадносіны паміж памешчыкамі і сялянамі заўсёды выклікала шмат спрэчак і нараканняў сярод сусветнай супольнасці.
Згадвалася гэта і ў тым ліку ў творах рускай класічнай літаратуры. Сам Аляксандр Сяргеевіч вельмі часта ў сваіх тварэннях апісваў гэта.
Пушкін вельмі ярка і дакладна апісаў прадстаўнікоў рускага панства ў рамане «Дуброўскі». Асабліва добрым прыкладам з’яўляецца Кірыл Пятровіч Троекуров.
Троекуров ставіцца да тыповым прадстаўнікам панскага роду. Ён адстаўны генерал. Ён багаты, шляхетны ўплывовы чалавек. У яго шмат сувязяў. Вакол яго вельмі шмат лісліўцаў і падліза, якія гатовыя цярпець ўсе капрызы адстаўнога генерала.
У Троекурова бязмежная ўлада і вялікія багацця. Нягледзячы на строгае і наравістага стаўленне яго да падначаленых, яны ставіліся да яго з гонарам з-за яго ўплыву і грошай.
Пушкін апісаў Троекурова як гулякам. Ён любіць забавы, шык, балі і святкавання. Ён не ў чым не адмаўляе сабе. У яго няма ні ў чым пачуцці меры. У харчаванні ад таксама не ведае межаў.
Троекуров вельмі эмацыйны чалавек. Ён часта здзяйсняе неабдуманыя ўчынкі на эмоцыях, часам даволі дурныя і непрыемныя, часта выклікаючы непрыязнасць у навакольных.
Яго забавы таксама здаюцца дзікімі звычайнаму чалавеку. Адна з яго любімых — глядзець як чалавек тварам да твару сустракаецца з мядзведзем і трымціць ад страху і бяссілля. Троекурову гэта дастаўляе невымоўнае пачуццё радасці і захаплення.
Навакольныя яго людзі адчувалі страх перад Кірылы Пятровічам. І гэта не толькі з-за яго ўлады і грошай, справа ў яго характары. Адзіным чалавек да якога Троекуров праявіў павагу з’яўляецца адстаўны паручнік, таварыш па службе і сусед Андрэй Гаўрылавіч Дуброўскi.
Абодва героя вельмі падобныя паміж сабой. У іх падобныя характары, аднолькавае выхаванне і выраслі яны ў адным саслоўе. У іх нават жыццёвыя шляхі аднолькавыя. Абодва ажаніліся па каханні, абодва сталі ўдаўца. Іх дружбе зайздросцілі многія, але ў адзін выдатны момант, калі абодва не захацелі ісці на саступкі, іх дружбе прыйшоў канец.
Троекуров
Троекуров Кірыла Пятровіч — багаты дваранін-самадур, бацька Машы.
Т. — чалавек распешчаны і распушчаны, ап’янелы свядомасцю сваёй сілы. Багацце, род, сувязі — усё забяспечвае яму прывольнае жыццё. Т. праводзіць час у абжорстве, п’янстве, сластолюбии. Прыніжэньне слабых, накшталт ганення пачаўся пазяхаць госця мядзведзем, — вось яго задавальнення.
Пры ўсім гэтым Т. — ня прыроджаны злыдзень. Ён вельмі доўга сябраваў з бацькам Дуброўскага. Пасварыўшыся з ім на Псарня, Т. помсціць сябру з усёй сілай свайго самадурства. Ён з дапамогай хабараў адсудзіў у Дуброўскай маёнтак, давёў былога сябра да вар’яцтва і смерці. Але самадур Т. адчувае, што зайшоў занадта далёка. Адразу пасьля суду ён едзе мірыцца з адным. Але спазняецца: бацька Дуброўскі пры смерці, а сын праганяе яго прэч. Чынам Т. Пушкін паказвае, што бяда не ў самым памешчыкаў, а ў сацыяльным прыладзе рускага жыцця (прыгоннае права, ўсёўладдзе дваран). Яно развівае ў неасвечанымі двараніна веру ў сваю беспакаранасць і бязмежныя магчымасці ( «У тым-та і сіла, каб без усякага правы адабраць маёнтак»). Нават любоў да дзяцей скажаецца ў Т. да мяжы. Ён любіць сваю Машу, але робіць яе няшчаснай, выдаўшы за багатага, але нялюбага ёю старога. Самадурства Т. адбіваецца і на яго прыгонных. Яны таксама пыхатыя, як і іх гаспадар. Траекураўскі псароў грубіяніць Дуброўскага-старэйшаму — і тым самым сварыцца старых сяброў.
/ Характарыстыкі герояў / Пушкін А.С. / Дуброўскі / Троекуров
Глядзі таксама па твору «Дуброўскі»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.