Ён вечны выкрывальнік хлусні, схаванае ў прыказку: «Адзін у полі не воін». Не, воін, калі ён Чацкі …
Чацкі і Молчалин — равеснікі, але кантраст паміж імі вельмі вялікі.
Аляксандр Андрэевіч Чацкі — гэта малады адукаваны дваранін, перадавой чалавек свайго часу, яркі прадстаўнік «стагоддзя цяперашняга». Ён марыць пра бескарыслівым служэнні Айчыне, пра тое, каб прыносіць карысць народу, які ён паважае. Па словах Ганчарова, «ён вельмі дадатны ў сваіх патрабаваннях і заяўляе іх у гатовай праграме, выпрацаванай не ім, а ўжо самім стагоддзем». Чацкі пагарджае чынашанаванне, кар’ерызм, прытворства, крывадушнасць. Ён «служыць бы рады», але яму «прыслугоўваць моташна». Па сваіх поглядах і перакананнях Чацкі блізкі да дзекабрыстам. Ён любіць рускі народ, адмоўна ставіцца да прыгону, пакланенне перад усім замежным, паважае нацыянальную мову і культуру.
Молчалин з’яўляецца поўнай супрацьлегласцю Чацкого. У яго зусім іншыя ідэалы. Мэта яго жыцця — кар’ера, высокае становішча ў грамадстве, багацце. Сэнс жыцця Молчалин бачыць толькі ў сваім дабрабыце: «і ўзнагароджанне браць, і весела пажыць». Для дасягнення сваёй мэты ён гатовы выкарыстоўваць любыя шляхі і сродкі, вынесці любыя прыніжэньня. Галоўная зброя Молчалина — ліслівасць, паслужлівасць, хітрасць, выкрутлівасць. Яго закон: «дагаджаць усім людзям без выключэнняў». І Молчалин неадступна варта яму, але толькі ў дачыненні да тых, хто вышэй яго па чыне, хто можа быць яму карысны. З тымі ж, каго ён лічыць ніжэй сябе, Молчалин пыху. З Лізай забывае аб нясмеласці, становіцца павесіліся. Чацкого лічыць няўдачнікам, таму трымаецца з ім паблажліва, дазваляе сабе даваць яму карысныя парады.
Чацкі ж ставіцца да Молчалину пагардліва, лічачы яго нікчэмнасць, «жалчайшим стварэнне».
Адрозненне паміж Чацкого і Молчалиным выявілася і ў тым, як яны паводзяць сябе ў грамадстве. Чацкі незалежны, заўсёды і пра ўсё мае свой пункт гледжання і не баіцца яе выказаць. Яго маналогі эмацыйныя і красамоўныя. Молчалин ж лiчыць за лепшае трымаць сваё меркаванне пры сабе і пераконвае грамадства, што ў яго лета «не павінна смець свае меркаванні мець».
У Чацкого і Молчалина рознае стаўленне да кахання. Чацкі шчыра любіць Сафію. Толькі дзеля яе ён прыехаў у Маскву і перш за ўсё пайшоў пабачыцца з ёй. Але яго любоў аказваецца неўзаемнае, у што закаханы Чацкі доўга не можа паверыць.
Молчалин ж толькі прыкідваецца, што мае да Сафіі далікатныя пачуцці. Ён пачынае гуляць ролю палюбоўніка выключна дзеля кар’еры, «на дагоду дачкі такога чалавека», як Фамусов.
Нягледзячы на маладосць, Молчалин з’яўляецца прадстаўніком «стагоддзя мінулага». Ён цалкам падтрымлівае мараль і норавы старой Масквы, і грамадства плаціць яму ўзаемнасцю, ставячыся да яго добразычліва.
Чацкі катэгарычна адмаўляе парадкі, па якіх жыве ўся Масква, выдатна разумеючы сваю несумяшчальнасць з гэтым светам, «стагоддзем мінулым»:
… з агню той выйдзе цэлы,
Хто з вамі дзень прабыць паспее,
Падыхаеш паветрам адным,
І ў ім розум ацалее …
З-за нестандартных перакананняў Чацкого холадна прымаюць у Маскве, ставяцца да яго з непрыязнасцю, лічаць падбухторшчыкам спакою. Таму па горадзе лёгка разносіцца плётка пра вар’яцтве Чацкого, і ён вымушаны пакінуць таварыства, які адкінуў яго.
Камедыя «Гора ад розуму» ў сілу сваёй актуальнасці адразу ж заваявала вялікі поспех у сучаснікаў. Не менш актуальная яна і цяпер, так як заганы, высмеяць Грыбаедавым, знаходзяць сваё месца і ў наш час, і яны наўрад ці знікнуць у будучыні. Праблемы адукацыі, выхавання моладзі, любові, маралі, кар’еры, закранутыя ў камедыі, з’яўляюцца таксама праблемамі і сучаснага грамадства. Гэта робіць «Гора ад розуму» несмяротным творам.
160544 чалавека прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Грыбаедаў А.С. / Гора ад розуму / Чацкі і Молчалин ў камедыі А.С.Грыбаедава «Гора ад розуму»
Глядзі таксама па твору «Гора ад розуму»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Чацкі і Молчалин. Параўнальная характарыстыка герояў
А. С. Грыбаедаў нарадзіўся ў Маскве ў сям’і адстаўнога вайскоўца. Паступае на філасофскі факультэт у Маскоўскі універсітэт. Сканчае яго, затым паступае ў Калегію замежных спраў.
У 1820 году прыступае да ажыццяўлення задумы камедыі «Гора ад розуму». У сувязі з працай камедыю заканчвае толькі праз некалькі гадоў.
«Гора ад розуму» трымаецца нейкім асабняком ў літаратуры і адрозніваецца маладжавая, свежасцю і з’яўляецца ўзорным творам. У ім няма ніводнага бледнага плямы, ніводнага старонняга, лішняга рыскі і гуку. Усе дэталі не выдуманыя, а ўзятыя з маскоўскіх гасціных і перанесены ў кнігу.
Камедыя «Гора ад розуму» — адно з самых яркіх твораў не толькі пісьменніка, але і ўсёй літаратуры.
Асноўны канфлікт камедыі — сутыкненне кансерватыўнага дваранскага грамадства з светам новых людзей. Да грамадству належыць Молчалин, да «новых людзей» з упэўненасцю можна аднесці Чацкого. Бясспрэчна, Чацкі галоўны герой, ён не толькі разумнейшы за ўсіх іншых, але і станоўча разумны. Яму належаць 300-400 душ, і ён вяртаецца пасля адпачынку на кіслых водах у Маскву. Да яго прыезду Масква была носьбітам старых поглядаў (горад тыраніі грамадскай думкі і пакланення перад мундзірам і чынамі). Абараняў гэты горад Фамусов, а прыслугоўваць ў яго Молчалин. На думку аўтара, у адрозненне ад Чацкого, гэта галоўны адмоўны персанаж камедыі, дурны палюбоўнік і сардэчны сябар Соф’і. Але мне знаёмыя ў ім гэтыя рысы, бо ўсё часам бегаюць у пошуках уражанняў за процілеглым падлогай. Гэта значыць адной ён кажа адно, а другі — іншае. Гэты подлы чалавек, у якога няма нічога святога, спраўна выконвае запавет бацькі: «дагаджаць усім людзям без выключэнняў», нават «сабаку дворніка, каб ласкавая была».
Чацкі — чалавек сумленны, шчыры, здольны цвяроза і незалежна мысліць, бачыць заганы і супярэчнасці свайго грамадства. Асабліва яскрава паказвае Грыбаедаў гэтыя якасці, супрацьпастаўляючы Чацкого нізкага падхалімаў і крывадушнікаў маўклівым.
Чацкі, прыехаўшы, адразу адпраўляецца да Соф’і ў надзеі знайсці адказ на ранейшыя пачуцці — і не знаходзіць. Але яго ўразілі дзьве перамены: яна незвычайна папрыгажэла і астудзела да яго — таксама незвычайна. У яго ўзнікае сумнеў, што яна закаханая. Ён спрабуе даведацца, хто гэта, і па магчымасці вярнуць пачуцці і размяшчэнне Соф’і.
Чацкі -сторонник новых разваг пра жыццё, ён не імкнецца кагосьці пераканаць. Ён выступае за ўвядзенне новых парадкаў і таму з самага пачатку непрыхільна ставіцца да членаў фамусовского грамадства і Молчалину ў тым ліку. Спачатку Чацкі ўсім прыходзіцца па душы. За яго нават хочуць выдаць дачку адной графіні, але тая, даведаўшыся пра тое, што ён не вельмі багаты, абвяргае гэта. Молчалин ж прабіваецца па жыцці сам. Ён служыць сакратаром у Фамусова. У сцэне балю ён паслужліва ўсхваляе шпіцы Хлястова, чым заслугоўвае яе размяшчэнне.
На працягу ўсёй камедыі працягваецца сюжэтны матыў «падзення»: Чацкі, ледзь з’явіўшыся ў доме, распавядае, што па дарозе падаў шмат разоў. Але падзенне маўклівага з каня, пры весці пра які Соф’я пазбаўляецца пачуццяў, «рыфмуецца» з ўзорным падзеннем фамусовского дзядзькі Максіма Пятровіча: «Упаў ён балюча — ўстаў выдатна». Гэта упісвае яго ў тую нязменную маскоўскую традыцыю, супраць якой выступаў Чацкі.
Молчалин бачыць сэнс жыцця ў сваім дабрабыце: «і ўзнагароджанне браць, і весела пажыць». А Чацкі марыць аб бескарыслівым служэнні айчыне, пра тое, каб прынесці карысць народу, які ён паважае і лічыць «разумным і бадзёрым». У той жа час ён пагарджае сляпое чынашанаванне, угодніцтва, кар’ерызм. Ён «служыць бы рады», але яму «прыслугоўваць моташна».
Адзінае, для чаго ён прыехаў у Маскву, — гэта ўбачыць Соф’ю. А калі ён даведаецца, што яна закахана ў Молчалина, пачынае ўсяляк-небудзь ад яго.
У выніку Соф’я застае маўклівых ў абдымках сваёй служанкі Лізы. Чацкого, які знаходзіўся сам-насам з Соф’яй, пасля гэтага ўбачыў Фамусов і палічыў, што гэта спатканне. Чацкі павінен пакінуць дом і з’ехаць.
Па сутнасці, ніхто з іх не выйграў. Чацкі з’ехаў, расчараваўшыся, Молчалин пакінуў дом у сарамліва становішчы.
Мараль камедыі такая: ва ўсім, што атрымаем мы ад жыцця дрэннага, часам вінаваты наш розум. (Самы лепшы прыклад — Чацкі.)
«Гора ад розуму» з’явілася раней Анегіна, Пячорын, перажыло іх, прайшло цэлымі гогалеўскі перыяд і пражыве яшчэ шмат эпох.
28715 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Грыбаедаў А.С. / Гора ад розуму / Чацкі і Молчалин. Параўнальная характарыстыка герояў
Глядзі таксама па твору «Гора ад розуму»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.