Сачыненне на тэму чаму Чацкі асуджаны на адзінота

П’еса «Гора ад розуму» напісаная ў першай чвэрці дзевятнаццатага стагоддзя, калі ў грамадстве наспела неабходнасць пераменаў. У гэты час у Расеі дзейнічалі шматлікія таемныя гурткі і грамадства, якія аб’ядноўвалі асветы моладзь. Адным з прадстаўнікоў гэтай адукаванай моладзі быў Чацкі Аляксандр Андрэевіч, галоўны герой камедыі «Гора ад розуму».

Чаму аўтар выбраў такую ​​назву? Што ён хацеў гэтым сказаць?

Галоўны герой мае незайздросную лёс, нягледзячы на ​​сваё становішча ў грамадстве. Гэта небагаты дваранін, малады чалавек, які атрымаў адукацыю і некалькі гадоў падарожнічаў па Еўропе. Увесь гэты час ён думаў і разважаў пра сваю радзіму і яе лёс. Думкі гэтыя не былі вясёлымі. Аляксандр Андрэевіч ўсведамляў неабходнасць пераменаў у арміі, дзяржаўны лад, у самім грамадстве. Яму здавалася, што рускі народ абмяжоўваюць, пазбаўляюць усялякай магчымасці да развіцця, пакуль існуе прыгоннае права.

Чацкі перажываў за свой народ, за будучыню сваёй Радзімы, вельмі шмат думаў. Радасці яму гэтыя думкі не прынеслі, адны толькі непрыемнасці.

Некаторым людзям розум не нясе карысці, а робіць толькі самыя няшчасныя, бо іх не разумеюць навакольныя. Галоўны герой твора быў пасмяяцца з абмежаваным фамусовским грамадствам, быў выправаджаны за яго рамкі, застаўся адзін супраць усіх. Менавіта таму аўтар лічыць, што радасці герою ад розуму не дадалося, толькі гора. Гора ад розуму.

Чаму Чацкі асуджаны на адзінота? па камедыі Гора ад Розуму (Грыбаедаў А. С.)

Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Чацкі Аляксандр Андрэевіч з’яўляецца галоўным персанажам камедыі Грыбаедава «Гора ад розуму». Вярнуўшыся да сябе на радзіму, у дом Фамусова, дзе калісьці сустрэў сваё першае каханне, ён з надзеяй спрабуе вярнуць пачуцці Соф’і, якая да таго моманту яго ўжо не любіла. Сустрэўшы на сваім шляху хлусня, падман, крывадушнасць, неадукаванасць, ён люта пачынае выказваць сваё меркаванне аб гэтых беспарадках, пярэчыць «статкавага» думку «фамусовского грамадства», у якога з’яўляецца неразуменне і агіда ў Чацкого, усе яны характеризуютя, як людзі, гатовыя дзеля чыноў і званняў на ўсё, яны і адрозніваюцца тым самым крывадушнасцю, эгаізмам, пра якія я казала вышэй.

Пра Аляксандра Андрэевіча пускаюцца чуткі, прычым гэтыя чуткі разыходзяцца ад людзей, ад якіх ён гэтага не чакаў.

Ёсць нешта важнае адрозненне Чацкого, якое аддзяляе яго ад усяго таго грамадства, у якім ён знаходзіўся. У Чацкого ёсць пачуццё самавыяўлення, свабоды, нецярпімасці да прислужливости, што характарызуе яго, як чалавека новага часу. Аляксандр Андрэевіч асуджаны на адзінота менавіта з-за гэтага, з-за яго адрозненні ад усіх, у яго проста няма суразмоўцы па розуме.

Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.

Чаму Чацкі асуджаны на адзінота? «Гора ад розуму» А.С. Грыбаедаў

Уся камедыя «Гора ад розуму» пабудавана на ідэях новага пераўтварэнні свецкага грамадства, якое на той час ужо мала клапацілася аб сваёй духоўнасці, маральным і маральным стане. Галоўны герой твора — Чацкі, вельмі смелы. Усе выкрывальныя прамовы ён прамаўляе ўслых і адразу атрымлівае зваротную негатыўную рэакцыю. Таму і ўзнікае пытанне: а чаму закасцянелым ў сваіх парадках грамадства не прымае нічога новага, не жадае мяняцца і перабудоўвацца? Чаму Чацкі асуджаны на адзінота? Няўжо яму не будзе ніякай падтрымкі і адабрэння? Менавіта на прыкладзе свайго героя Грыбаедаў паказвае, як складана ўносіць у устоянае таварыства новыя ідэі, бо яны тут жа адпрэчваюцца і высмейваюцца.

Чаму Чацкі асуджаны на адзінота?

Па камедыі «Гора ад розуму» твор напісаць не так ужо і складана, бо пра галоўнага героя сказаць можна многае. Чацкі Аляксандр Андрэевіч мае незалежны і свабодалюбівы характар, адсюль і ўсе яго праблемы. Ён у любую хвіліну гатовы ўстаць на барацьбу з хлуснёй і несправядлівасцю. У яго заўсёды свой погляд на тое, што вакол яго адбываецца. Чацкі — культурная і светлая асоба. Грыбаедаў прахарчаваў яго шчырай любоўю да шматпакутнаму рускаму народу, які жорстка прыгнятала прыгонніцкая сістэма.

Вось такім бачыў аўтар чалавека новай эпохі. Дык чаму Чацкі асуджаны на адзінота? Складанне на гэтую тэму трэба пачынаць з таго, што галоўны герой не такі як усе. Ён — «отшельник9raquo; і «чужак9raquo ;, а значыць, асуджаны на неразуменне, таму што кінуў выклік фамусовскому грамадству, якое загразла ў крывадушнасці і падмане, дзе чалавека ацэньваюць толькі па яго дастатку, колькасці прыгонных і займаемай пасады. Моцны і мужны Чацкі як мог змагаўся за свае ідэалы і прынцыпы, але яго асудзілі і насьмяяліся, прызнаўшы вар’ятам. Вось чаму Чацкі асуджаны на адзінота.

Яму прапануецца стаць такім жа, як і ўсе, і назаўсёды адмовіцца ад сваіх палкіх рэвалюцыйных прамоваў і думак. Але ён не бачыць сябе ў той шэрай натоўпе, якая баіцца верадзіць сваё ўтульнае балота. Для яго гэта было раўназначна смерці, яго сумленне проста не пойдзе на гэта. Глыбей раскрываючы тэму «Чаму Чацкі асуджаны на адзінота», трэба зразумець, што перад намі сапраўдны герой, які без падтрымкі аднадумцаў вырашыў ісці супраць цэлай сістэмы, таму яго і прымаюць за вар’ята.

Такога «безумца9raquo; ніхто не зможа зразумець і ацаніць, таму ўсе, што яго чакае ў лепшым выпадку, — гэта выгнанне з грамадства, а ў горшым — катарга ў Сібіры. Такое вальнадумства ўяўляла пагрозу самадзяржаўнай дзяржаўнаму ладу, а вярхоўныя кіраўнікі жорстка распраўляліся з рэвалюцыйна настроенымі масамі.

Вяртаючыся да пытання, чаму Чацкі асуджаны на адзінота, неабходна адзначыць, што вымушанае пустэльніцтва галоўнага героя абумоўлена несумяшчальнасцю з навакольным яго фамусовским грамадствам. У гэтых багатых і капрызных людзей з свецкага круга абсалютна іншыя жыццёвыя прыярытэты, каштоўнасці і ідэалы. Яны ніколі не змогуць адмовіцца ад сваіх выгод дзеля кагосьці, гэта для іх проста выключана.

Таму ў Чацкого толькі адзін шлях — пустэльніка і ізгоя, які адважыўся ісці супраць існуючай сістэмы. Два розных свету, і шляхі прымірэння ў іх няма.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector