На карціне К.Е.Маковского «Дзеці, якія бягуць ад навальніцы» намаляваная дзяўчынка, якая нясе на спіне малодшага брата. Яны бягуць па прасёлкавай дарозе, спяшаюцца вярнуцца дадому, бо неба пачынае хмурыцца, хутка пачнецца дождж. Наперадзе ім трэба пераадолець невялікую рачулку па далікатнаму мастка. На вуліцы лета, вакол буяныя фарбы зеляніны, дзеці лёгка апранутыя і басанож. Па іх вопратцы і знешнасці зразумела, што гэта дзеці з простай рускай сялянскай сям’і. Яны былі ў лесе, які відаць на заднім фоне карціны. Пра гэта кажа так жа і кошык з грыбамі, якую трымае дзяўчынка.

Настрой герояў карціны

Нідзе не сказана, што гэта сапраўды брат і сястра, але мне здаецца, што не можа быць па-іншаму. Выраз твару ў дзяўчынкі вельмі ўзрушаны і адначасова рашучы, яна прывыкла адказваць за малодшага брата, клапаціцца пра яго, менавіта таму яна нясе яго на руках. Я думаю, што калі б яна была адна, то так не хвалявалася б. Дзяўчынка вельмі спяшаецца дадому, каб брацік прамок і не спалохаўся навальніцы.

Хлопчык, уладкаваўшыся на спіне ў сястры, чэпка абхапіўшы рукамі яе шыю, таксама выглядае трохі спалоханым. Толькі нядаўна яны з Сетра збіралі грыбы на сонечнай паляне і раптам ужо бягуць пад гукі грому дадому. Аднак, ён ведае, што побач са старэйшай сястрой яму няма чаго баяцца. Вельмі тонка на карціне аўтар перадаў узаемаадносіны двух родных людзей.

Маё стаўленне да карціны

Карціна «Дзеці, якія бягуць ад навальніцы» выклікае ў мяне толькі цёплыя пачуцці. Мне сімпатычныя героі дадзенай карціны, таму што вельмі важна клапаціцца пра блізкіх. Карціна насычана яркімі фарбамі, якія перадаюць драбнюткія дэталі надыходзячай навальніцы. Вецер цяробіць валасы на галовах дзяцей і вопратку, калышацца трава, насоўваюцца суровыя аблокі. Усе колеры вельмі прыемныя і цешаць вока. Можна доўга разглядаць карціну, усё больш апускаючыся ў яе незвычайную атмасферу.

Макоўскі Канстанцін Ягоравіч,

Дзеці, якія бягуць ад навальніцы.

1872 г. Дзяржаўная Траццякоўская галерэя. Масква.

Палатно, алей 167 х 102.

На пярэднім плане карціны Канстанціна Макоўскага Дзеці, якія бягуць ад навальніцы мы бачым цёмныя вады вузкага ручайка, праз які перабягае па мастку дзяўчынка, якая нясе на спіне свайго маленькага брата. Ззаду рабят адыходзячы да гарызонту масіў лесу, у які яны хадзілі ў грыбы.

Ненадзейны масток злёгку прагінаецца пад нагамі дзяўчынкі. Бялявы хлопчык баязліва абхапляе шыю сёстры рукамі. Яна падтрымлівае яго за ногі, прыціскае іх да сябе, не даючы брату ўпасці.

У вачах дзяцей чытаецца спалох. Дзяўчынка з асцярогай азіраецца на небяспечную навалу. Вецер цяробіць яе светлыя валасы і хустку. Яшчэ ледзь-ледзь і пачнецца лівень.

Праз пейзаж, агульнае цёмны каларыстычнае рашэнне карціны мастак Канстанцін Макоўскі паказвае не толькі ўмовы надвор’я, у якіх апынуліся дзеці бягуць ад навальніцы, але і падкрэслівае іх перажыванні і страх.

Аднак, аслаблыя пад парывамі ветру травы, змрочнае шэрае неба, зацягнутае хмарамі змяняюцца да гарызонту блакітнымі прасветамі і светлым плямай пшанічнага поля. Тым самым мастак паказвае, што ўмовы непагадзі праходзяць — наперадзе ў юных герояў палатна радасная дзіцячая пара.

Поўнае або частковае выкарыстанне матэрыялаў магчыма толькі з указаннем актыўнай спасылкі дзіцячыя вобразы ў жывапісу