Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Ідэалы сям’і — гэта сям’я, дзе ўсе любяць адзін аднаго, дзе пануе паразуменне і павага, дзе кожны з членаў сям’і мае магчымасць развівацца як асоба.

Разгледзім прозвішчы сям’ёй, што яны азначаюць:

Прастакова — проста, яны простыя людзі, не складаныя характарам.

Скотинины — гэта прозвішча кажа пра подласьць людзей. Такім людзям лепш не давяраць.

Сям’я Скотининых: брат і сястра прывыклі да таго, што ўсе павінны ім падпарадкуюцца. Яны прывыклі быць галоўнымі. Да Прастакова было прысвоена званне «спадарыня», адзінай з дзеючых асоб, што паказвала яе ўладу. Нават яе муж падпарадкаваўся ёй. Я думаю ў іх сям’і галоўнае было ўлада над людзьмі і грошы.

Прастакова было яшчэ нешта галоўнае ў жыцці — гэта яе сын Мітрафан. Яна вучыла яго ўсяму, што было на яе думку трэба яму. Прастакова хоча паказаць сыну, што вучоба ў жыцці не галоўнае.

Прасцякоў быў простым, не злым чалавекам, пакуль не ажаніўся з Скотиненой, яна стала ім кіраваць і дрэнна на яго ўплывала.

Ідэалы гэтай сям’і ўлада і грошы. Гэтая сям’я мала, што рабіла для іншых добрага. У гэтай сям’і не ўсе любяць адзін аднаго, і калі трэба яны падставяць або нашкодзяць адзін аднаму. Яны не паважаюць блізкіх сабе людзей.

Нават цяпер, у наш час ёсць ідэалы сям’і Прастакова — Скотининых.

Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.

Характарыстыка сям’і Прастакова па камедыі Недалетак (Фонвизин Д. І.)

Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Камедыя Дзяніса Іванавіча Фонвизина «Недалетак» актуальная і па сённяшні дзень. Адной з дамінуючых тым твора з’яўляецца атрыманне адукацыі. Указам Пятра I ўсе дваране павінны былі асвоіць асновы навук. І Мітрафан не стаў выключэннем. Але яго сям’я не лічыць, што веды спатрэбяцца ў жыцці. Таму Мітрафан вучыцца толькі для таго, каб у будучыні атрымліваць чыны. Не надаючы каштоўнасці ведаў, сям’я Прастакова бачыць сэнс жыцця ў грошах.

Думае, што з іх дапамогай можна не толькі обеспеченно жыць, але і дамагчыся павагі.

Галоўнаму герою, Мітрафанаў, уласцівыя такія рысы як лянота, незацікаўленасць ў сваёй будучыні і інфантыльнасць. Дадзеныя якасці часта сустракаюцца ў маладых людзей і ў наш час. Аднак цяпер без адукацыі, без ведаў абысціся яшчэ складаней, чым у васемнаццатым стагоддзі. Таксама юнак упарты — пастаянна пярэчыць маці. Недалетак дурны ў матэматыцы і іншых прадметах. Паколькі Мітрафан не жадае самастойна думаць, ён не здольны вырашаць пастаўленыя задачы і пастаянна звяртаецца па дапамогу да маці.

Сама спадарыня Прастакова з’яўляецца адной з цэнтральных фігур арыстакратычнага грамадства. Яна паўстае перад чытачамі ў асноўным з адмоўнага боку. Прастакова непісьменнасць «Прачытайце. самі. Я, дзякую богу, не так выхавана »), падазрона («. Ты майстрыха, ды Хвацкі не вельмі табе веру »). Таксама гераіня не хоча заўважаць у жыцці тое, што ёй не падабаецца ( «Дзядзька. Ня ўваскрасаў»). Аднак ёсць адна станоўчая рыса ў вобразе Прастакова — гэта клопат пра сына ( «. Грэх сказаць, каб мы не імкнуліся выхоўваць Митрофанушку»). Дзеля свайго дзіцяці маці сямейства гатовая нават парадніцца з людзьмі, якіх ніколі не ўспрымала са станоўчага боку: вестку аб вялікай спадчыне Соф’і «штурхае» жанчыну на думку аб вяселлі маладых людзей. Бо падобнае падзея змагло б у будучым забяспечыць раскошную жыццё і любімаму сыну, і яго бацькам.

Аднак у працэсе размовы пра ліст, якое Соф’я атрымала ад Стародума, высвятляецца, што не толькі Недалетак, але практычна ўсе героі непісьменныя. Атрымліваецца, што арыстакратыя Расіі часоў Пятра ў большасці сваёй ігнаравала навучанне і атрыманне ведаў, а гэта супярэчыць і супярэчыць маральным паданнях цывілізаванага грамадства аб чалавечых каштоўнасцях.

Такім чынам, у асобе сямейства Прастакова Д. І. Фонвизин даказвае, што ён і высмейвае «грамацеяў» вышэйшага свету. Аўтар паказвае няправасць тых, хто не здольны ўсвядоміць сапраўдную цану адукацыі і тых, хто палка абараняе сваё невуцтва. Хоць узровень ведаў грамадства з моманту напісання творы значна ўзрос, да гэтага часу ў Расіі актуальнае пытанне вучобы «дзеля дыплома», дзеля кар’еры, а не дзеля ўласнага развіцця. Таму камедыя «Недалетак» яшчэ доўга будзе гучаць «на злобу дня».