Вялікі твор генія рускай літаратуры
Аляксандр Сяргеевіч Пушкін найвялікшы рускі паэт і драматург. Геній рускай літаратуры і класік. У яго творах часта апісвалася існаванне і падводныя камяні прыгоннага права. Ўзаемаадносіны паміж памешчыкамі і сялянамі заўсёды выклікала шмат спрэчак і нараканняў сярод сусветнай супольнасці.
Згадвалася гэта і ў тым ліку ў творах рускай класічнай літаратуры. Сам Аляксандр Сяргеевіч вельмі часта ў сваіх тварэннях апісваў гэта.
Пушкін вельмі ярка і дакладна апісаў прадстаўнікоў рускага панства ў рамане «Дуброўскі». Асабліва добрым прыкладам з’яўляецца Кірыл Пятровіч Троекуров.
Троекуров ставіцца да тыповым прадстаўнікам панскага роду. Ён адстаўны генерал. Ён багаты, шляхетны ўплывовы чалавек. У яго шмат сувязяў. Вакол яго вельмі шмат лісліўцаў і падліза, якія гатовыя цярпець ўсе капрызы адстаўнога генерала.
У Троекурова бязмежная ўлада і вялікія багацця. Нягледзячы на строгае і наравістага стаўленне яго да падначаленых, яны ставіліся да яго з гонарам з-за яго ўплыву і грошай.
Пушкін апісаў Троекурова як гулякам. Ён любіць забавы, шык, балі і святкавання. Ён не ў чым не адмаўляе сабе. У яго няма ні ў чым пачуцці меры. У харчаванні ад таксама не ведае межаў.
Троекуров вельмі эмацыйны чалавек. Ён часта здзяйсняе неабдуманыя ўчынкі на эмоцыях, часам даволі дурныя і непрыемныя, часта выклікаючы непрыязнасць у навакольных.
Яго забавы таксама здаюцца дзікімі звычайнаму чалавеку. Адна з яго любімых — глядзець як чалавек тварам да твару сустракаецца з мядзведзем і трымціць ад страху і бяссілля. Троекурову гэта дастаўляе невымоўнае пачуццё радасці і захаплення.
Навакольныя яго людзі адчувалі страх перад Кірылы Пятровічам. І гэта не толькі з-за яго ўлады і грошай, справа ў яго характары. Адзіным чалавек да якога Троекуров праявіў павагу з’яўляецца адстаўны паручнік, таварыш па службе і сусед Андрэй Гаўрылавіч Дуброўскi.
Абодва героя вельмі падобныя паміж сабой. У іх падобныя характары, аднолькавае выхаванне і выраслі яны ў адным саслоўе. У іх нават жыццёвыя шляхі аднолькавыя. Абодва ажаніліся па каханні, абодва сталі ўдаўца. Іх дружбе зайздросцілі многія, але ў адзін выдатны момант, калі абодва не захацелі ісці на саступкі, іх дружбе прыйшоў канец.
Сачыненне на тэму «Дуброўскі і Троекуров»
Раман А. С. Пушкіна «Дуброўскі» апавядае пра трагічны лёс маладога двараніна, якога незаконна пазбавілі спадчыны. Гэтым дваранінам быў Уладзімір Дуброўскі, адзіны сын памешчыка Андрэя Гаўрылавіча Дуброўскага.
А вінаватым ва ўсіх яго бед стаў былы прыяцель бацькі, багаты і знакаміты пан, бацюшка Пятровіч Троекуров.
Кірыла Пятровіч Троекуров
Троекуров быў адстаўным генерал-аншэфам, чалавекам з шматлікімі сувязямі і важкім аўтарытэтам. Навакольныя трымцяць пры згадванні яго імя і гатовыя выконваць найменшыя яго капрызе. Пан жа ўспрымае падобныя паводзіны як належнае. Ён лічыць, што яго асоба заслугоўвае менавіта такога стаўлення.
Троекуров пыху і грубы нават з роўнымі сабе людзьмі. Ён ні перад кім не схіляе галаву.
Кірыла Пятровіч любіць быць у цэнтры ўвагі, дэманстраваць сваім сталым шматлікім гасцям сваё багатае маёнтак, асабліва Патрэбны догляд. Гэта наравісты, распешчаны і самалюбівы чалавек.
Андрэй Гаўрылавіч Дуброўскі
Адзіны, хто здолеў заваяваць павагу Троекурова, — гэта небагаты памешчык Андрэй Гаўрылавіч Дуброўскі, адстаўны паручнік гвардыі.
Троекуров разглядзеў у ім незалежнага і адважнага чалавека, з ярка выяўленым пачуццём уласнай годнасці, здольнага адкрыта выказваць свой пункт гледжання.
Паводзіны Дуброўскага ашаламляльна адрознівалася ад паводзінаў астатніх людзей з акружэння Троекурова, таму і адносіны ў яго з Дуброўскага склаліся інакш.
Аднак, толькі варта было б Дуброўскага неасцярожным словам закрануць самалюбства Троекурова, як міласэрнасць магутнага прыяцеля імгненна змянілася на гнеў.
У адбыўся канфлікт вінаватыя абодва бакі.
Дуброўскі ведаў, з кім мае справу, але з-за свайго характару не змог стрымацца і справакаваў канфлікт.
Каса натрапіла на камень. Троекуров мае намер адпомсціць былому прыяцелю і няправедным шляхам збіраецца адабраць у яго ўсё маёмасць, каб такім чынам прынізіць яго і прымусіць слухацца.
Наравістасць, уладалюбства і гарачнасць Троекурова маментальна руйнуюць дружбу суседзяў і саму жыццё Дуброўскага.
Аднак, бацюшка Пятровіч отходчив. Праз некаторы час гатовы быў ісці на прымірэнне, але ўжо апынулася занадта позна.
Канфлікт паміж Троекуровым і Дуброўскай-старэйшым выкрывае калянасць і мсцівасць, паказвае цану гарачнасці, і востра задае маральныя пытанні, актуальныя і дагэтуль.