Сачыненне на тэму кірмашоў і народ

І. С. Тургенеў адлюстраваў у сваім рамане «Бацькі і дзеці» канфлікт, які ўзнік паміж двума сацыяльна-палітычнымі лагерамі ў Расіі 60-х гадоў XIX стагоддзя. Выразнікам ідэй разначынцаў-дэмакратаў стаў у пісьменніка Яўген Базараў. Яму ў рамане супрацьпастаўленае ліберальнае дваранства, найбольш яркім прадстаўніком якога з’яўляецца Павел Пятровіч Кірсанаў. Для таго каб адлюстраваць канфлікт пераломнага ў жыцці Расіі часу ва ўсёй яго паўнаце, Тургенеў сутыкае гэтых двух герояў.

«Хто ёсць Базараў?» — пытаюцца Кірсанава у Аркадзя і чуюць адказ: «нігіліст». Погляды «нігіліст» і Паўла Пятровіча Кірсанава былі зусім процілеглымі. З першай жа сустрэчы яны адчулі адзін да аднаго непрыязнасць. Павел Пятровіч, даведаўшыся, што Яўген будзе гасцяваць у іх, спытаў: «Гэты валасаты?» А Базараў ўвечары заўважыў Аркадзю: «А дзівакаватых ў цябе дзядзька». Паміж імі заўсёды ўзнікалі супярэчнасці. «У нас яшчэ будзе сутычка з гэтым лекарам, я гэта адчуваю, як нябачна», — кажа Кірсанаў.

Давайце бліжэй пазнаёмімся з галоўнымі героямі рамана. Павел Пятровіч Кірсанаў — сын баявога генерала 1812 года. Скончыў Пажскі корпус. Вонкава гэта чалавек з прыгожым тварам, юнацку стройны. Арыстакрат, англоман, ён быў пераможна, сам сябе песціў. Жывучы ў вёсцы ў брата, Павел Пятровіч захаваў арыстакратычныя звычкі (насіў англійская касцюм і лакавыя паўбоцікі). Кірмашоў — унук дзяка, сын павятовага лекара. У гэтым чалавеку адчуваецца сіла, энергія. Кажа ён «мужным голасам», ясна і проста. Хада Базарава «цвёрдая і імкліва смелая». У цэлым у знешнасці Базарава Тургенеў падкрэслівае яго інтэлектуальнае пачатак.

Якое ж светапогляд гэтых герояў рамана? Павел Пятровіч Кірсанаў глыбока перакананы, што права на вядучае становішча ў грамадстве арыстакраты заваявалі ня паходжаннем, а маральнымі вартасцямі і справамі ( «Арыстакратыя дала свабоду Англіі і падтрымлівае яе»), т. Е. Маральныя нормы, выпрацаваныя арыстакратамі, — апора чалавечай асобы.

Кірсанаў лічыць, што без прынцыпаў могуць жыць толькі амаральныя людзі. Разам з тым мы бачым, што прынцыпы Паўла Пятровіча ніяк не суадносяцца з яго справамі — жыццё тыповага прадстаўніка арыстакратычнага грамадства праходзіць у бяздзейнасці.

У адрозненне ад яго Базараў прымае толькі тое, што карысна ( «Мне скажуць справа — я пагаджуся». «У цяперашнім часе карысней за ўсё адмаўленне — мы адмаўляем»). Няспынная праца на карысць грамадства з’яўляецца зместам жыцця Базарава. Тургенеў раскрывае характар ​​яго працы: «Базараў прывёз з сабой мікраскоп і гадзінамі з ім важдаўся», ён праводзіць «фізічныя і хімічныя досведы», гэта значыць працягвае ў Мар’інай свае прыродазнаўчанавуковыя заняткі. Важнымі рысамі светапогляду Базарава з’яўляюцца яго атэізм і матэрыялізм.

У спрэчках з Паўлам Пятровічам Базараў даказваў неабходнасць адмаўлення ладу жыцця. На пытанне, што ж ён адмаўляе, рушыў услед кароткі адказ: «Усё». Кірсанаў ня прызнаваў такой жыццёвай пазіцыі, што і з’явілася асновай непрыязнасці герояў. Моладзь прыйшла разбураць і выкрываць, а пабудовай зоймецца хто-небудзь іншы. «Вы ўсё адмаўляеце, або, выяўляючыся дакладней, вы ўсё руйнуеце. Ды бо трэба і будаваць «, — кажа Яўгену Кірсанаў. «Гэта ўжо не наша справа. Спярша трэба месца расчысціць «, — адказвае Базараў.

Пры некаторай знешняй падабенстве ў поглядах Паўла Пятровіча і Базарава на народ, у асноўным яны разыходзяцца. Паўлу Пятровічу рэлігійнасць народа, жыццё па заведзенай дзядамі парадкаў здаюцца спрадвечнымі і каштоўнымі рысамі народнага жыцця, замілоўваюць яго. Базарава ж гэтыя якасці ненавісныя: «Народ мяркуе, што, калі гром грыміць, гэта Ілля-прарок у калясьніцы па небе раз’язджае. Што ж? Мне пагадзіцца з ім? «Адны і тыя ж рысы, уласцівыя народнага жыцця, і называюцца героямі рамана па-рознаму, і па-рознаму ацэньваюцца. Павел Пятровіч кажа: «Ён (народ) не можа жыць без веры». Кірмашоў жа лічыць, што «грубае забабоны яго душыць».

Яны спрачаюцца таксама пра паэзію, мастацтве, філасофіі. Кірмашоў дзівіць і раздражняе Кірсанава сваімі стрыманымі думкамі аб адмаўленні асобы, усяго духоўнага. З пункту гледжання Базарава, «чытаць Пушкіна — страчаны час, займацца музыкай смешна, атрымліваць асалоду ад прыродай — недарэчна». Як праўдзівы матэрыяліст, ён успрымае прыроду як «майстэрню», а «чалавек у ёй працаўнік». «Я памру, і з мяне лапух расці будзе», — прагматычна кажа Базараў. Павел Пятровіч, наадварот, любуецца прыродай, любіць мастацтва.

Максімалізм Базарава, які лічыць, што можна і трэба ва ўсім належыць толькі на ўласны вопыт і ўласныя адчуванні, прыводзіць да адмаўлення мастацтва, паколькі мастацтва якраз і ўяўляе сабой абагульненне і мастацкае асэнсаванне чужога досведу. Нігіліст лічыць, што мастацтва (і літаратура, і жывапіс, і музыка) размягчает душу, адцягвае ад справы. Усё гэта «рамантызм», «лухта». Базарава здавалася блюзнерскім «тлумачыць» пра мастацтва, «несвядомым творчасці», калі «справа ідзе пра хлеб надзённы».

У спрэчках Паўла Пятровіча Кірсанава і Базарава хочацца заняць бок то аднаго, то іншага. Мне здаецца, што абодва гэтых героя Тургенева ў чымсьці мелі рацыю, а ў нечым памыляліся. Але ў цэлым Базараў, які ўвасабляе маладое пакаленне, мае перавагі: яму ўласцівыя навізна думак, высокая працаздольнасць, самааддача. Простым людзям ён бліжэй, бо цягнуцца ж да яго дваровыя людзі. (Базараў «валодаў асаблівым уменнем ўзбуджаць да сябе давер у людзях ніжэйшых, хоць ён ніколі не патураў ім і абыходзіўся зь імі нядбайна», піша Тургенеў). Прынцыпы і ідэалы айцоў адыходзяць у мінулае. Асабліва наглядна гэта паказана ў сцэне дуэлі Кірсанава і Базарава. «Дуэль, — пісаў Тургенеў, — уведзена для навочнага доказы пустаты элегантна-дваранскага рыцарства, выстаўленага перабольшана камічным».

І Павел Пятровіч Кірсанаў, і Базараў паказаны Тургеневым як выдатныя асобы. У сілу абставінаў яны сталі выразнікамі ідэй двух розных эпох, а таксама розных сацыяльных лагераў — арыстакратычнага і рэвалюцыйна-дэмакратычнага. Менавіта таму ўзнік паміж імі канфлікт гэтак глыбокі. На яго прыкладзе Тургенеў наглядна паказвае нам актуальныя праблемы 60-х гадоў XIX стагоддзя. Майстэрства аўтара рамана «Бацькі і дзеці» дазваляе нам адчуць атмасферу гэтага пераломнага ў жыцці Расіі часу.

143525 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Тургенеў І.С. / Бацькі і дзеці / Канфлікт Базарава і Кірсанава-канфлікт двух эпох

Глядзі таксама па твору «Бацькі і дзеці»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Яўген Базараў і Павел Кірсанаў ў рамане І. С. Тургенева «Бацькі і дзеці»

Раман І. С. Тургенева «Бацькі і дзеці» быў напісаны ў канцы пяцідзесятых гадоў XIX стагоддзя. У гэты час Расія стаяла на парозе вялікіх рэформаў, таму ў грамадстве назіраўся павышаны цікавасць да сацыяльных праблем у жыцці краіны, актывізавалася ліберальнае кірунак думкі ў Расіі. Якая пачынаецца «эпоха вызвалення» стварала новыя тыпы людзей і іх узаемаадносін, часта разыходзяцца з ужо ўкаранёнымі ў свядомасці кансерватыўнай часткі грамадства правіламі і «Прынсэп» жыцця. Менавіта гэтая праблема стала адной з асноўных у рамане Тургенева «Бацькі і дзеці».

Прадстаўнікамі супрацьлеглых адзін аднаму лагераў рускага грамадства з’яўляюцца ў творы Яўген Базараў і Павел Пятровіч Кірсанаў.

Кірмашоў — нігіліст, разночинец, які выказвае самую сучасную для таго часу думка пра утылітарна-матэрыялістычным прыладзе грамадства. «Нігіліст. Гэта ад лацінскага Nihil, нічога, колькі я магу судзіць; стала быць, гэтае слова азначае чалавека, які. які нічога не прызнае «, — так ахарактарызаваў Яўгена Мікалай Пятровіч.

Супернік Базарава, Павел Пятровіч, прадстаўляе «стагоддзе мінулы" век мікалаеўскага праўлення. Нават у вёсцы ён носіць модны гальштук, лакавыя паўбоцікі, што, здавалася б, непрактычна ў такім месцы. Усё яго жыццё вытканая з розных «Прынсэп», якія ў корані разыходзяцца з светапогляднымі поглядамі Базарава.

Абодва персанажа ўвасабляюць у сабе дзве непрымірымыя крайнасці ў грамадскім жыцці XIX стагоддзя. Менавіта таму Тургенеў сутыкае іх у рамане, паказваючы, як рознагалоссі ў поглядах на жыццё перарастаюць у спрэчку, а ў спрэчцы, як вядома, нараджаецца ісціна, выяўляецца залатая сярэдзіна, якую і хацеў данесці да чытачоў Тургенеў.

Першая сутычка адбываецца ўжо ў першы дзень знаходжання Базарава у Мар’іна. «Арыстакратычнай натуру Паўла Пятровіча абурала дасканалая развязнасці Базарава. Гэты лекарскіх сын не толькі не ‘размякаў, ён нават адказваў коратка і неахвотна, і ў гуку яго голасу было нешта грубае, амаль дзёрзкае «. У душы Паўла Пятровіча расло прадузятасць супраць Базарава. Яно не магло доўга знаходзіцца ў Кірсанава і ў выніку вылілася ў спрэчку з Яўгенам. Іх першае сутыкненне было непрацяглым і павярхоўным: размова ішла аб нямецкай і рускай навуках, і тут Базараў вымавіў фразу, заключае ў сабе яго канцэпцыю чалавечага жыцця ( «Прыстойны хімік ў дваццаць разоў больш карысна усякага паэта».) Аднак спрэчка быў нядоўгі, а таму і не дазволіў праблемы бакоў. «У нас яшчэ будзе сутычка з гэтым лекарам», — прадчувае Павел Пятровіч.

Вочны слоўнае бітва адбылася праз два тыдні за вячэрнім гарбатай. Менавіта гэтая сцэна з’яўляецца адной з галоўных у рамане, бо дапамагае глыбей зразумець логіку і жыццёвыя прынцыпы герояў. Галоўнай тэмай спрэчкі сталі нігілізм і яго ўплыў на жыццё грамадства. Тут-то і выяўляецца бязлітасны радыкалізм Базарава ў адносінах да ўсяго, што не падыходзіць пад яго жыццёвыя меркі. «Спачатку трэба месца расчысціць», — так кажа аб сваім прызначэнні Яўген. Ідэі матэрыялізму і карыснасці рэчаў ён ставіць у сваім жыцці на першае месца. Нягледзячы на ​​такую, хутчэй, ўтапічную, чым рэальную мару аб пераўтварэнні чалавецтва, Тургенеў адрознівае ў Базарава практычнасць, сапраўднае веданне жыцця простага народа, у адрозненне ад прадстаўнікоў арыстакратычнай Расіі. Павел Пятровіч, насуперак думку «лекарскіх сына», даказвае, што ў жыцці трэба заўсёды кіравацца выразнымі правіламі і прынцыпамі, нават калі яны ўжо і аджылі сваё. Арыстакратызм, лібералізм, прагрэс, прынцып — усе гэтыя словы Павел Пятровіч ўжывае ў спрэчцы з Базарава, але пры гэтым, па справядлівай заўвазе Яўгена, працягвае сядзець склаўшы рукі.

Прынцыповым у спрэчцы было пытанне пра рускі народ. Кірмашоў пагарджае мужыка з-за яго невуцтва, але ні ў якай меры не жадае прызнаць свайго адыходу ад зямлі, ад народа; з гонарам кажа, што дзед яго «зямлю араў». стан маёнтка Мікалая Пятровіча дае падставу меркаваць, што Павел Пятровіч, як і яго брат, быў вельмі далёкі ад разумення сапраўдных патрэбаў народа. Між тым у канцы рамана Тургенеў кажа, што і Базарава мужыкі лічылі гарохавым блазнам, якія не здольны зразумець іх жыццё. Такім чынам пісьменнік паказвае, што меркаванні абодвух герояў далёкія ад ісціннага разумення народнага жыцця.

Па меры развіцця спрэчкі мы разумеем прычыны ўсеагульнага адмаўлення ў Яўгена. У іх сапраўды ёсць нейкая логіка. Трагедыя Базарава заключаецца ў тым, што ён не змог арганічна злучыць у сваёй душы «хлеб надзённы» і «несвядомае мастацтва».

Тургенеў сутыкае дзве крайнасці, нігіліст і арыстакрата, каб паказаць неабходнасць прызнання залатой сярэдзіны.

На жаль, мірным шляхам вырашыць супярэчнасці не атрымоўваецца, і пісьменнік паказвае ўжо адкрытую барацьбу, сутычку — дуэль. Кірсанаў адчувае долю праўды ў сцвярджэннях суперніка, але арыстакратычныя звычкі перашкаджаюць яму з ім пагадзіцца.

Фінал рамана падкрэслівае Утапічнасць ідэй абодвух герояў. Кірмашоў памірае, прызнаўшы няздольнасць і знежывелай сваіх поглядаў, а Павел Пятровіч з’язджае ў Дрэздэн, дзе працягвае весці арыстакратычны лад жыцця, разумеючы, што ў Расеі надыходзіць зусім іншы час.

Па думцы Тургенева, амаль ідэальныя саюзы Аркадзя і Кацечка, Мікалая Пятровіча і фенечка, у якіх арганічна ўжываюцца практычнасць і любоў да высокага мастацтва, ўтылітарызм і імкненне да прыроды, паэзіі, шчасця.

У рамане «Бацькі і дзеці» І. С. Тургенеў ярка і неадназначна ўвасобіў грамадскія канфлікты сярэдзіны XIX стагоддзя. Пісьменнік тонка і выразна паказаў як слабыя, так і моцныя бакі гэтай з’явы.

46066 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

Рэкамендуем эксклюзіўныя работы па гэтай тэме, якія запампоўваюцца па прынцыпе «Адно складанне ў адну школу»:

Чаму не склаліся адносіны Базарава з Паўлам Пятровічам Кірсанава? (Па рамане И.С.Тургенева «Бацькі і дзеці»)

Сутнасць спрэчак «бацькоў» і «дзяцей» у рамане И.С.Тургенева «Бацькі і дзеці»

/ Складанні / Тургенеў І.С. / Бацькі і дзеці / Яўген Базараў і Павел Кірсанаў ў рамане І. С. Тургенева «Бацькі і дзеці»

Глядзі таксама па твору «Бацькі і дзеці»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector