Гісторыя стварэння п’есы «На дне».
Максім Горкі напісаў знакамітую п’есу «На дне» у пачатку 1902 года. Назва п’есы «На дне» прыйшло да аўтара не адразу. Першапачатковыя назвы п’есы — «ночлежка», «Дно», «На дне жыцця», «Без сонца». П’еса ў той час, была забароненая да пастаноўкі. Адзіны тэатр, які адважыўся паставіць п’есу, быў МХАТ. Прайшла п’еса ў 1902 годзе 18 снежня. Пастаноўка адразу атрымала аглушальны поспех.
Аўтар адлюстраваў у п’есе рэаліі жыцця таго часу. Усё тое, што атачала чалавека той эпохі. Сваім мастацкім майстэрствам Максім Горкі з дакладнасцю апісаў жудасныя ўмовы жыцця. Любы чалавек, які трапіў у такія ўмовы, з велізарнай хуткасцю коціцца ў прорву бездапаможнага існавання, губляючы чалавечае аблічча, растоптваючы ўсе рамкі прыстойнасьці. У чым жа прычына такой дэградацыі? Шмат у чым нашы героі самі вінаватыя ў тым, што з імі адбываецца. Некаторым не хапіла цвёрдасці змагацца за лепшую долю. Іншым проста напляваць на сябе, яны жывуць адным днём і не глядзяць у будучыню.
Існуе толькі чалавек, усё ж астатняе — справа яго рук і яго мозгу!
Але не толькі нашы героі вінаватыя ў сваім лёсе. Велізарны адбітак накладваюць сацыяльныя ўмовы, у якіх знаходзяцца нашы героі. Перад намі ўзнікае брудная, галодная жыццё. Хваробы і злосць робяць сваю справу. Жыццё, якая ідзе ў ночлежке у якой адбываюцца ўсе падзеі, дзівіць. Такое жыццё і жыццём назваць нельга. Сацыяльная несправядлівасць!
Усё мяняецца ў атмасферы з парафій у начлежку несамавітага дзядка. Жыхары ночлежке не маглі і падумаць, што з яго прыходам іх звыклы ўклад парушыцца. Дзядка клікалі Лука. З «кіем» у руцэ і кацялком за спіной. Але нешта адрознівала яго ад іншых насельнікаў. Па ходзе п’есы Лука наладжвае адносіны з іншымі насельнікамі. Дзівіць яго зносіны, як ён звяртаецца да людзей — «мілая», «дзякуй», «добрага здароўя». Але пры гэтым ён прымае любы ўклад жыцця.
Чаго хоча чалавек, не каму не патрэбны і бяздольны? Без надзеі на будучыню. Хоча крыху спагады, добрага погляду, ласкавага слова.
Лука дае людзям надзею на лепшае. І тым цяжэй насельнікам ночлежке становіцца жыць з сыходам несамавітага дзядка. Лука «распавёў» аб лепшым жыцці, даў надзею, але шлях да лепшага жыцця не пазначыў.
Растаптаны мары Кляшча, які спадзяваўся, што ўсё наладзіцца і яго чакае лепшая доля. Пасля ён паўстае перад чытачом заняпалых вельмі нізка. І нам станавіцца не па сабе. Мы разумеем, што ён ніколі не выберацца са дна уласнага жыцця.
«На дне» М. Горкага як філасофская драма
Максім Горкі — ўсім свеце вядомы, як вялікі рускі пісьменнік і драматург, які жыў і рабіў у гады «бунтуе» Расеі. Яго творы праславіліся чынам дэкласаваных персанажа, аўтар называе іх «басяк». Ад творчасці Горкага вее рэвалюцыйнымі тэндэнцыямі, бо ўсім вядома, што яркі празаік знаходзіўся ў вострай апазіцыі царскага рэжыму.
Вобразы людзей, пазбаўленых сонечнага цяпла, прасочваюцца і ў сацыяльна-філасофскай п’есе «На дне», па сюжэце усе яны з’яўляліся насельнікамі начлежных дома для бедных. Максім Горкі непрыкметна ўводзіць чытача ў брыдкае свет, якія апусціліся «на дно» жыцця людзей, сярод іх: барон, прастытутка, акцёр, картузник і злодзей. Ва ўсіх жыхароў ночлежке ёсць агульная недасягальная мэта — вярнуцца ў свет «сапраўдных» людзей. Кожны герой па-свойму цікавы і агідны, але яшчэ больш прыцягвае ўвагу канцэпцыя п’есы. У творы выяўляецца два канфлікту: першы — сацыяльны, паміж гаспадарамі злапомнага дома і яго душой нячыстымі насельнікамі, другі — філасофскі, які разгортваецца на глебе разумення быцця. Філасофскі канфлікт з’яўляецца асноватворным.
Філасофскую накіраванасць п’есе задаюць рамантызаваныя героі, якія жывуць пустымі марамі, у процівагу ім стаяць толькі картузник Бубноў і беспрацоўны Сацін. Апошнія двое танулі без крыкаў аб дапамозе, разумеючы безвыходнасць свайго становішча. Аўтар надзяліў Бубнова гідкай цынічна рэаліста, чаго толькі варта рэпліка: «Усё так: народзяцца, пажывуць, паміраюць. І я памру, і ты. Чаго шкадаваць? ». Прыкметная нейкая антыпатыя Горкага да Бубнова, якая падмацоўвае меланхалічнасць усяго таго, што адбываецца.
Напружанне філасофскае нарастае з кожнай прачытанай старонкай. Пік філасофскага канфлікту выпадае на момант з’яўлення вандроўніка Лукі. Гэты самы, хто блудзіць стары валодае сваім яркім разуменнем рэчаіснасці, выбіраючы «ілгаць для дабра». Сутнасць яго тэорыі заключаецца ў наступным — ашукаўшы, прымусіўшы паверыць у свае фантазіі, ты прынясеш вялікую дапамогу слабаму чалавеку. Вуснамі Сацін аўтар асуджае і абвяргае дзеянні Лукі, такім чынам, распальваючы кульмінацыйныя сутыкнення светапоглядаў.
«На дне» — п’еса Максіма Горкага без філасофскіх адказаў, без асаблівых высноў, кожны чытач у праве сам вырашыць чыё светапогляд падтрымаць, а чыё асудзіць. Адно сказаць магу дакладна, горкаўскі філасофскі кактэйль мае моцную заахвочвальны энергію, якая проста неабходная «сапраўдным» людзям.
14728 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Горкі М. / На дне / «На дне» М. Горкага як філасофская драма
Глядзі таксама па твору «На дне»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.