Апісанне карціны пластовых Першы снег
На карціне рускага мастака А.А. Пластовых «Першы снег» намаляваны невялікі фрагмент з вясковага жыцця.
На парозе драўлянага дома двое сялянскіх дзетак. На заднім плане яшчэ некалькі падобных хат, з чаго мы можам зразумець, што дзеянне адбываецца ў вёсцы.
На многіх палотнах пластовых, цэнтральнае месца займаюць людзі. Тут гэта сястра і яе малодшы братачка. Прачнуўшыся раніцай, яны скрозь заінелы шкло ўбачылі снегапад і хуценька апрануўшыся, выбеглі на ганак, каб адчуць сваю датычнасць такой падзеі. Жоўтую цёплую шаль дзяўчынка нават не паспела завязаць, толькі накінула на лёгкае хатняе сукенка. Але на нагах у яе валёнкі, каб не замерзлі ногі. Дзяўчынка, дакладна струна, уся выцягнулася, закінуўшы галаву, яна глядзіць на снег. На твары дзіцячае захапленне ператварэннем навакольнага яе свету.
Яе братачка гадоў шасці апрануты ў цёплы пінжак, на галаве шапка. Ён таксама са здзіўленнем разглядае вуліцу, дахі дамоў. Разам з імі мы адчуваем невытлумачальную радасць, назіраючы які падае з шызаватыя хмаркі нежнейшей пух, які ласкава хавае рэшткі бурай травы і даху. Можа быць, дзеці хацелі пагуляць, але ўбачылі кружлялі, нібы ў павольным танцы, сняжынкі і спыніліся, любуючыся.
Карціна напісана мастаком у першы пасляваенны 1946 год у бязрадаснае час, якое перададзена трохі аднастайнымі фарбамі. Толькі дзеці надаюць палатна жывасць, радуючыся простаму з’яве прыроды. Спалучэнне серабрыстых, шэрых і карычневых адценняў дамоў, дрэў, адзення і бліскучага снегу стварае ў нас асаблівую прыўзняты настрой.
Першы снег — самы пачатак зімы, асаблівы час, калі на апусьцелы ад травы зямлю лёгка кладуцца сняжынкі. Мяркуючы па вялікім гурбах, снегапад ішоў, магчыма, усю ноч. Але зямля не паспела астыць, таму ў некаторых месцах усё яшчэ прагледжваюць цёмныя ўчасткі пасля расталага снегу. На адзін з гурбаў апусцілася варона.
У кветніку, побач з домам, варта бяроза з рэдкімі жоўклымі і згорнутымі ў трубачку лісцем, якія не паспелі абляцець. На яе аголеную галінку за ўсё на хвілінку прысела белабока прыгажуня сарака. Яна гучна цвыркае. Але варона, не звяртае на яе ўвагі і важна выкрочвае па снезе. Побач з бярозай бачны сухі хмызняк, галінкі якога, засыпаныя снегам, пад яго цяжарам ўжо нахіліліся да самай зямлі.
На вясковую вуліцу выбег яшчэ адзін хлапчук, парадавацца снежкі.
Шэра-сизое неба пакрыта цёмнымі хмарамі. Асаблівыя пачуцці выклікае ў душы першыя сняжынкі, якія нясуць з сабой невытлумачальнае ачышчэнне і светлую радасць пасля восеньскай суму. Вядома, гэты снег праляжыць нядоўга. Бачныя незамерзлага бурыя лужыны: снег толькі прыкрыў восеньскую бруд. Але гэта ўжо напярэдадні весялосці і зімовых гульняў для дзяцей.
У сваёй карціне пластей нібы параўноўвае непасрэднасць дзяцей з зіхатлівым першым снегам. Мастак успрымае як цуд і дзяцей, не развучыліся радавацца і захапляцца, і зіхатлівы снег.
У цяперашні час палатно А.А. Пластовых «Першы снег» знаходзіцца ў экспазіцыі Цвярской абласной карціннай галерэі.
Складанне па карціне пластовых «Першы снег»
Карціна пластовых называецца «Першы снег». На ёй мы бачым, як рана раніцай дзеці прачнуліся і выглянулі ў акно. Яны былі моцна здзіўлены: усяго за адну адзіную ноч усё вакол пабялеў.
На ганак выбегла дзяўчынка са сваім малодшым братам. Яна не паспела нават толкам апрануцца: накінула на галаву вялікі вязаный хустку і ў адным толькі лёгкім сукенка выскачыла з хаты. Хіба што ногі паспела сунуць у цёплыя валёнкі.
Дзяўчынка, закінуўшы галаву ўверх, радасна глядзіць на які падае сняжок. На яе твары ясна праглядаецца захапленне і здзіўленне. Яе выдатныя дзіцячыя вочы весела усміхаюцца і літаральна блішчаць ад радасці.
Брат ж яе, апрануўся куды цяплей: чорны пінжак, на галаве пухнатая футравая шапка. Хлопчык разглядае збялелую вуліцу, белыя даху вясковых хат. Ён не менш задаволены з’яўленню першага снегу. У кветніку жа побач, расце старая бяроза. Да гэтага часу, яна ўжо стала белай і пухнатай. Паблізу ад яе расце невялікі куст. Яго ніжнія галінкі, усе засыпаны белым снегам і прыціснутыя да зямлі.
За самым вуглом хаты, можна ўбачыць частка вясковай вуліцы. Ледзь наводдаль, чалавек з санкамі, які таксама як і дзеці спыніўся палюбавацца новымі снежнымі хованкамі. Толькі ля самага плота засталася далікатная невялікая праталіны, побач з якой горда валачэцца шэра-чорная варона, відавочна якая радуецца снегу, не менш за астатніх. Ціха і спакойна навокал. Несумненна, дзеці былі рады зімы.
Радасныя, шчаслівыя і здзіўленыя, яны глядзелі на цудоўную карціну. І нам дадзена магчымасць падзяліць іх ўражанні. Мастак дамогся поспеху, спалучаючы ў сваёй карціне карычневыя, шэрыя і белыя фарбы. Аднак разам з гэтым у карціне прысутнічае ружовы колер і месца яму адведзена нямала. Ружовы колер дапамагае гледачу адчуць усю прыгажосць прыроды, растварыцца ў свяце першага снегу.
Пры дапамозе гэтага пластей паказаў вёску як нешта звычайнае, будзённае і адначасова з гэтым прыбранае ад першага снегу. Гэтую карціну, відавочна напісаў чалавек, які любіць родную прыроду. Асабіста мне гэтая карціна вельмі спадабалася. У ёй, мастак здолеў перадаць дзіцячую радасць, усё іх настрой і ўражанні ад убачанага. Разам з імі, у мяне ўзнікае адчуванне нейкай радасці, свята, шчасця, варта толькі паглядзець на гэтую карціну.
Застаецца толькі выказаць падзяку самому мастаку, за тое, што ён дазволіў яшчэ раз перажыць чыстае пачуццё дзіцячага здзіўлення і радасці пры выглядзе белага снегу.