Сёння раніцай я прачнуўся, выглянуў, як звычайна ў акно, і вельмі зьдзівіўся. Яшчэ ўчора на ходніках ляжала пожухшая лістота, карціна была шэрай, маркотнай. Зараз жа ўсё было непазнавальным, чыстым і белым, бо выпаў першы снег. Надвор’е было ціхая, ціхае. На небе я заўважыў шэрыя хмары, з якіх працягвалі падаць буйныя шматкі снегу. Яны не раставалі, дакранаючыся да зямлі, бо на вуліцы было ўжо досыць халодна. Снег падаў на дамы, на тратуары, на мінакоў. Мне не цярпелася выбегчы на вуліцу і бліжэй убачыць усю гэтую прыгажосць, бо вядома, што ўсе сняжынкі непадобныя, яны моцна адрозніваюцца адна ад іншай. Праз некаторы час хмары рассеяліся, вызірнула яркае сонца. Карціна стала яшчэ больш зачаравальнай. Сонечныя прамяні падалі на чысты, які выпаў снег. Сняжынкі іскрыліся і пераліваліся ўсімі колерамі вясёлкі. Дрэвы ў імгненне вока апынуліся белымі, пухнатымі. Адразу ўспамінаюцца карціны мастакоў, на якіх яны адлюстроўваюць усю гэтую прыродную прыгажосць і непаўторнасць. З некаторых галінак снег вялікімі абярэмкамі падаў уніз, бо яго выпала так шмат. Паветра было чыстым, свежым, марозным.
Наш двор змяніўся да непазнавальнасці. Па ім ужо на ўсю моц бегалі дзеткі, кідаючыся першымі снежкамі, бо яны чакалі гэтага амаль цэлы год. Снег быў мяккі, паветраны, так і хацелася акунуцца ў яго. Адразу паўстала адчуванне свята. Усё літаральна апынуліся ў прадчуванні навагодніх святаў, маючых адбыцца доўгіх канікул. Настрой быў проста выдатным. Хацелася радавацца, весяліцца, падкідваць снег уверх і любавацца, як ён іскрыцца ад сонечных прамянёў, ззяючы і пераліваючыся.
Хутчэй за ўсё, гэты снег растане праз некалькі дзён ці нават гадзін. Але ўражанне пра першы снежным покрыве надоўга застанецца ў маёй памяці. Менавіта за гэтыя незабыўныя ўражанні я і люблю зіму.
Складанне па карціне пластовых «Першы снег»
Карціна пластовых называецца «Першы снег». На ёй мы бачым, як рана раніцай дзеці прачнуліся і выглянулі ў акно. Яны былі моцна здзіўлены: усяго за адну адзіную ноч усё вакол пабялеў.
На ганак выбегла дзяўчынка са сваім малодшым братам. Яна не паспела нават толкам апрануцца: накінула на галаву вялікі вязаный хустку і ў адным толькі лёгкім сукенка выскачыла з хаты. Хіба што ногі паспела сунуць у цёплыя валёнкі.
Дзяўчынка, закінуўшы галаву ўверх, радасна глядзіць на які падае сняжок. На яе твары ясна праглядаецца захапленне і здзіўленне. Яе выдатныя дзіцячыя вочы весела усміхаюцца і літаральна блішчаць ад радасці.
Брат ж яе, апрануўся куды цяплей: чорны пінжак, на галаве пухнатая футравая шапка. Хлопчык разглядае збялелую вуліцу, белыя даху вясковых хат. Ён не менш задаволены з’яўленню першага снегу. У кветніку жа побач, расце старая бяроза. Да гэтага часу, яна ўжо стала белай і пухнатай. Паблізу ад яе расце невялікі куст. Яго ніжнія галінкі, усе засыпаны белым снегам і прыціснутыя да зямлі.
За самым вуглом хаты, можна ўбачыць частка вясковай вуліцы. Ледзь наводдаль, чалавек з санкамі, які таксама як і дзеці спыніўся палюбавацца новымі снежнымі хованкамі. Толькі ля самага плота засталася далікатная невялікая праталіны, побач з якой горда валачэцца шэра-чорная варона, відавочна якая радуецца снегу, не менш за астатніх. Ціха і спакойна навокал. Несумненна, дзеці былі рады зімы.
Радасныя, шчаслівыя і здзіўленыя, яны глядзелі на цудоўную карціну. І нам дадзена магчымасць падзяліць іх ўражанні. Мастак дамогся поспеху, спалучаючы ў сваёй карціне карычневыя, шэрыя і белыя фарбы. Аднак разам з гэтым у карціне прысутнічае ружовы колер і месца яму адведзена нямала. Ружовы колер дапамагае гледачу адчуць усю прыгажосць прыроды, растварыцца ў свяце першага снегу.
Пры дапамозе гэтага пластей паказаў вёску як нешта звычайнае, будзённае і адначасова з гэтым прыбранае ад першага снегу. Гэтую карціну, відавочна напісаў чалавек, які любіць родную прыроду. Асабіста мне гэтая карціна вельмі спадабалася. У ёй, мастак здолеў перадаць дзіцячую радасць, усё іх настрой і ўражанні ад убачанага. Разам з імі, у мяне ўзнікае адчуванне нейкай радасці, свята, шчасця, варта толькі паглядзець на гэтую карціну.
Застаецца толькі выказаць падзяку самому мастаку, за тое, што ён дазволіў яшчэ раз перажыць чыстае пачуццё дзіцячага здзіўлення і радасці пры выглядзе белага снегу.