Сачыненне на тэму раман Дуброўскі

Раман Аляксандра Сяргеевіча Пушкіна «Дуброўскі» з’яўляецца выкрывальным супрацьпастаўленьнем гонару падману, памешчыцкай улады прыгоннаму бяспраўю, разгульнай прапальванне жыцця бедняка існавання.

Пушкін ўвасобіў у вобраз Троекурова ўсе заганы дваранскай шляхты. Подлы падман лічыўся нормай сярод такіх багатыроў. Кіравацца высокімі маральнымі прынцыпамі лічылася ніжэйшых заняткам, доляй слабых свету гэтага.

Троекуров быў некіравальным ў сваіх дэспатычных схільнасцях і бясконцых здзеках не толькі над сваімі сялянамі, але і над гасцямі, роўнымі яму па саслоўя і рангу. Улада грошай зачыняла раты ўсім незадаволеным.

Такая з’ява звыкла для ходу гісторыі многіх дзяржаў. Не нова яно і для Расіі. Аўтар апісвае сітуацыю, якая склалася, ужываючы такія словы, абароты, параўнанні і выбіраючы сюжэты так, што чытачу становіцца ясна: пісьменнік з вялікім спачуваннем ставіцца да зняважанай бясчынствам баку. Выразна прасочваецца пушкінская іронія з нагоды бязмежжа, учыняць Троекуровым, то бок панскай шляхтай наогул.

Майстэрску параўноўвае аўтар жыццё сялян з сабачай доляй. У той час, калі людзі галадаюць і бядуюць з-за прагнасці і подласці памешчыка, яго сабакі атрымліваюць найсмачную ежу, медыцынскую дапамогу, догляд, не ведаюць што такое холад і тулянні.

Прататыпам Троекурова выступае Дуброўскі-старэйшы. Ён разважлівы, сумленны, прыстойны і справядлівы. Але адданасць высокім ідэалам аказваецца слабым звону манет і Троекуров незаконна атрымлівае маёнтак Дуброўскага ў свае ўладанні. Несправядлівасьць і падман зноў перамагаюць.

Сяляне не хочуць страшнай долі, але баяцца выказаць услых свае пратэсты. Мора людскіх жыццяў становіцца ўсё меней спакойным, прадракаючы будучую буру. Самай вялікай хваляй, набегла на памешчыцкія берага, стаў ашуканы спадчыннік Уладзімір Дуброўскі. Усе народнае абурэньне выплюхнулася ў яго помсты Троекурову.

Аўтар уклаў у вобраз Уладзіміра рамантычныя рысы і высокамаральныя прынцыпы. Аўтар ідэалізуе Дуброўскага, праводзячы нябачную паралель паміж яго чынам і надзеяй на светлую будучыню, на лепшую долю рускага народа.

Пушкін падводзіць апавяданне да перамогі дабра над злом, весялосці справядлівасці і росквіту сумленнасці сярод адносін у грамадстве. Ён пакідае шчыліну для вяртання змагароў справядлівасці, даўшы магчымасць Дуброўскі і таварышам знікнуць, пазбегнуўшы пакарання.

Заканчваем раман А.С. Пушкіна «Дуброўскі»

Прайшло некалькі гадоў. Нішто не парушала спакойнага жыцця Кірылы Пятровіча Троекурова. Ён аддаў сына вучыцца ў гвардзейскі полк і жыў, атрымліваючы асалоду ад супакоем і адзінотай. Толькі зрэдку Кірыла Пятровіч наведваў дачка, якая жыве непадалёк, і нядаўна які нарадзіўся ўнука Володенька.

Амаль увесь свой час Троекуров праводзіў на паляванні. Ён ніколі не казаў пра былога сябра Андрэя Гаўрылавічу Дуброўскім і пра яго сыне Уладзіміры. Больш таго, Троекуров нікому не дазваляў успамінаць пры ім гісторыю з «гувернёрам» Дефоржем, якая разгарнулася ў яго сядзібе. Аднак яна яшчэ да канца не была скончаная.

Маша, быўшы жонкай шляхетнага старога князя Верейская, захоўвала яму вернасць. Але, колькі б у думках яна не забараняла сабе думаць пра Уладзіміра Дуброўскім, часам гераіня не магла даць рады з сабой. Дуброўскі быў з ёй побач заўсёды. Менавіта ў гонар Уладзіміра Марыя назвала свайго сына.

Часта гледзячы на ​​маленькага Володенька, гераіня ўяўляла, што магла б выйсці замуж за Дуброўскага, і што Володенька мог бы быць іх сынам. Але — Мар’я Кірылаўна тут жа абсякаць сябе. Ніколі, ніколі, нават дзеля любові да Дуброўскага, яна не змагла б парушыць клятву, дадзеную ёю перад Богам! Значыць, так заўгодна Ўсявышняга — ёй жыць з нялюбым мужам, а Дуброўскі насяляць удалечыні ад радзімы, за мяжой.

Але калі быць да канца сумленнымі, адзін раз Маша ўсё ж такі сустракалася з Уладзімірам. Ён ўпотай прыязджаў у Расею — праз некалькі гадоў свайго знаходжання ў Еўропе, па справах тайнай арганізацыі, членам якой складаўся. Наш герой не змог утрымацца — і праз служанку перадаў запіску, у якой прасіў Машу аб адной адзінай сустрэчы. І тая, нягледзячы на ​​пакуты сумлення і страх быць выкрыты, дала згоду.

Як апісаць сустрэчу двух людзей, якія вар’яцка любілі адзін аднаго, але не маглі быць разам? Як апісаць румянец на шчоках Мар’і Кірылаўны, ціхі шэпт у адказ на стрыманы пацалунак яе рукі? Як апісаць дрыгаценне ў голасе і бляск у вачах Дуброўскага? Як апісаць слёзы абодвух пасля гэтага нядоўгага спаткання?

Мар’я Кірылаўна даведалася, што Дуброўскі з’яўляецца адным з кіраўнікоў тайнай арганізацыі ў Еўропе, якая неяк звязана з небяспечнымі, ледзь не рэвалюцыйнымі, справамі. Што ён ездзіць практычна па ўсім свеце, свабодна гаворыць на шасці мовах. Але — і гэта было бачна з першага погляду — Дуброўскі быў няшчасны. Ён даў сабе зарок бясшлюбнасці, бо яго адзіная любоў была замужам. А пра астатніх жанчын гаварыў нават не думаў.

Спатканне герояў доўжылася ўсяго пятнаццаць хвілін, пасля якіх яны рассталіся назаўсёды. Каб калі-небудзь злучыцца на тым свеце … ужо навечна.

0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Пушкін А.С. / Дуброўскі / Сканчаем раман А.С. Пушкіна «Дуброўскі»

Глядзі таксама па твору «Дуброўскі»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector