Апісанне тэмы: Апісанне першых дзён восені, пара бабінага лета, птушкі збіраюцца ў зграі, неба, амаль як летам, блакітнае і яшчэ не паспела зацягнуцца дажджамі.
Наступіла восень. Сонца грэе яшчэ амаль па-летняму, імкнучыся аддаць апошняе нерастрачаных цёпла. На блакітным і чыстым небе яшчэ амаль няма хмар. Толькі вецер стаў больш халодным і рэзкім, нагадваючы пра тое, што на двары ўжо верасень месяц. Сярод яркай зеляніны ўжо прыкметныя першыя прадвеснікі восені: жоўтыя і чырвоныя лісце. Хутка яны опадут з дрэў і накрыюць сабой усе дарогі і дарожкі.
Птушкі ўжо пачынаюць збірацца ў чароды, рыхтуюцца да працяглага пералёту ў вырай. Яшчэ чуецца адусюль іх вясёлы гоман, шчабятанне, якія неўзабаве аціхнуць да новай вясны. Яшчэ не пачаўся сезон зацяжных і бурных ліўняў, аднак неба ўжо зрэдку хмурыцца. Часам на зямлю праліваецца дождж, але лужыны высыхаюць тут жа пад апошнімі ласкавымі прамянямі сонца.
Па раніцах становіцца халадней. Неба ў гэты час дзіўна празрыстае, чыстае і высокае. Здаецца, быццам узмацнелы вецер разагнаў усе аблокі, раскідаў іх па далёкіх кутках, каб нішто не перашкаджала сонцу дарыць нам сваё цяпло. Разам з чырвоным лісцем чырванеюць і ягады. Усе хмызнякі быццам адмыслова падфарбаваць да пачатку восені. Ягады розных памераў ціхенька пагойдваюцца, прыцягваючы ўвагі птушак і маленькіх звяркоў, якія робяць запасы на зіму. У паветры варта асаблівы восеньскі водар: пах свежескошенной травы, нагрэтай за лета зямлі і спелых яблыкаў.
Прырода апранаецца ў яркія восеньскія фарбы, імкнучыся пакрасавацца перад прыходам чорна-белай зімы. Гэта падобна на развітальны карнавал, дзе залатая восень імкнецца паказаць усю сваю прыгажосць. Шпаркасць і рэзкасць гарачага лета сыходзяць, саступаючы месца сталасці і марудлівасці, што больш адпавядае цяперашняму часу года. Нават надакучлівыя насякомыя, раней практычна няўлоўныя, цяпер пачынаюць ўпадаць у спячку. Іх руху, марудныя і сонныя, не даюць забыць пра тое, што восень ужо на парозе.
Але, перш чым канчаткова пахаладае і поблекнут яркія фарбы, трэба будзе яшчэ парадавацца апошняе прывітанне ад цёплага часу года: бабьему лета. Гэтая мяжа паміж летам і ўвосень па-асабліваму яркая і прыкметная. Яна быццам ўвабрала ў сябе найбольш яркія і цёплыя фарбы, злучыла цёпла і яркасць лета з марудлівасцю і ўтульнасцю восені. У гэты час можна атрымаць асалоду ад апошнім цяплом і, пад прамянямі ўжо пахаладнелы, але ўсё яшчэ цёплага сонейка, марыць пра будучыню гарачым леце.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Сачыненне на тэму «Маё любімае час года»
Больш за ўсё я люблю восень. Цудоўны час года, пра які так прыгожа піша Пушкін.
Самае цудоўнае ў восені — гэта рознакаляровыя лісце. Менавіта ў іх атрымліваюцца самыя выдатныя восеньскія фатаграфіі. Выдатна шпацыраваць па тоўстым, шастаць дыване, слухаць музыку, думаць аб сваім, патаемным.
Восень звычайна багатая дажджамі. Мне спадабаўся грыбны дождж. Дробны, дакучлівы, паволі ён промачивает зямлю, дае неабходную вільгаць грыбніцы. Падчас восеньскіх дажджоў хочацца сядзець дома ў крэсле з кубкам гарбаты ці кавы і глядзець у акно. Часам я гуляю пад восеньскім дажджом па парку, там можна сустрэць такіх жа «Пушкіных», як я, завесці новыя знаёмствы, знайсці аднадумцаў.
Увосень мы развітваемся з пералётнымі птушкамі. Сумна, але грэе думка пра не зусім хуткай вясновай сустрэчы з імі.
Менавіта ў прахалодныя восеньскія дні мы з сябрамі ездзім на роварах за горад: на раку, у лес. У восеньскае надвор’е добра дзяўбе рыба на нашай рацэ, яна нібы ажывае пасля летняй спёкі і з апетытам нападае на нашых чарвякоў. У лес мы ездзім за грыбамі. Збіраем духмяныя падбярозавікі, дужыя баравікі, часам трапляюцца і чырвонагаловікі.
Увосень добра паліць вогнішчы. Няма страху, што загарыцца трава і блізкія дрэвы, таму што зямля і апалае лісце добра прамачыў дажджом. Самы час для шумных вячорак ля вогнішча ў асяроддзі сяброў і аднакласнікаў.
Па раніцах восенню густыя туманы. Выходзіш на вуліцу — нічога не відаць, здаецца, быццам зараз цябе засмокча гэтая трохі палохалая, прахалодная імгла.
У верасні мы звычайна ездзім на дачу прыбіраць ураджай. Выкопваем бульбу, моркву, буракі, зразаем капусту. Мама асцярожна збірае духмяныя, прыгожыя яблыкі. Восеньскія плён самыя смачныя і сакавітыя, таму што яны паспелі ўвабраць у сябе ўсе летняе цяпло і ўзяць з зямлі досыць вільгаці.
У лістападаўскія дні я баюся прачнуцца раніцай і ўбачыць, як уся вуліца пакрываецца белым снегам, які ціха-ціха падае з неба. Не хочацца, каб прахалодная, слотную і дажджлівае, але, тым не менш, такая выдатная і шчодрая восень сыходзіла …