В. А. Жукоўскі яркі прадстаўнік стылістычнага напрамку «рамантызм». Яго любімым жанрам, перш за ўсё, былі баляды. Ён змог пераняць трагічную і мяцежнікі душу рускага народа. І не проста ўзяў некаторую змрочнасць народных балад, а падарыў ім асаблівыя цеплыню і святло. Баладамі ён і запомніўся рускаму чытачу. Гэты жанр, як ліра-эпічнае твор, спалучае ў сабе і гістарычнае, і гераічнае. Адна з самых вядомых балад Жукоўскага — «Святлана». Яна адразу палюбілася народу і аказала велізарны ўплыў на рускую літаратуру. Літаратуразнаўцы лічаць, што шмат у чым гэты вобраз паўплываў на Таццяну Ларыну Пушкіна.
Сюжэт не з’яўляецца арыгінальным. Аўтар узяў за аснову баладу «Ленор» Готфрыда Бюргера. Да яе ён ужо звяртаўся ў сваёй баладзе «Людміла». Падобныя выпадкі не так ужо рэдкія ў літаратуры. Аўтар бярэ ўжо існуючую ідэю, але настолькі тонка і па-іншаму прадстаўляе падзеі, што атрымліваецца ўнікальны твор. Так і Жукоўскі, ён настолькі спатоліў твор сваім, што атрымалася адна з лепшых балад рускай літаратуры. Балада ўвабрала ў сябе народныя паданні, песні. Яе музычнасць нагадвае народныя быліны. Напісана яна народным мовай з выкарыстаннем гутарковых слоў: «плат», «Злата і нов вянок», «песенькі падблюдныя».
Галоўным новаўвядзеннем Жукоўскага стаў добры фінал.
Цёмная ноч і містыка апынуліся благім сном.
Светлая душа гераіні атрымлівае ўзнагароджанне. І раніцу яе сустракае ня горам, а радаснай весткай.
Вобраз Святланы — гэта ідэальны вобраз простай рускай дзяўчыны. Яна светлая і спакойнае. Сімвалічна і яе імя — Святлана. Яно як нельга лепш падабрана аўтарам для гэтага персанажа. Святлана цалкам адпавядае яму. Яна прымае ўсе выпрабаванні лёсу і ні на секунду не аддаецца адчай. Дзяўчына не просіць вышэйшыя сілы прыйсці і выправіць сітуацыю. Ні на імгненне яе вера не знікае. Таму цёмныя сілы і не могуць заваюе яе.
Яе дух мацней цемры. Бо святло заўсёды мацней.
За гэта дзяўчына і была ўзнагароджана.
Рысы рамантызму ў баладзе
1) ктивное выкарыстанне фальклору і цікавасць да гісторыі (апісанне абраду, фальклорныя вобразы, народная лексіка);
2) цікавасць да пачуццяў і перажыванняў простага чалавека;
3) гераіня рамана — асоба з суцэльным характарам. Яе душы чужыя кіданні і нявызначанасць. Гэта моцны і непарушны характар.
4) выкарыстанне балады, як аднаго з характэрных рамантычных
5) цікавасць да звышнатуральнаму і фантастычнага.
6) культ прастаты, прыродныя і натуральнага чалавека.
Складанне »Жукоўскі» складанне на тэму «Аналіз балады В.А. Жукоўскага «Святлана» »
Аналіз балады В.А. Жукоўскага "Светлана9quot;
Балада «Святлана» была напісана В.А. Жукоўскім ў 1812 годзе па матывах твора «Леанора» Бюргера.
У баладзе моцна выяўляюцца фолклорные матывы: варажбы, прыкметы, абрадавыя песні, матывы народных казак.
Сюжэт «Святланы» вельмі падобны на ўтрыманне «Людмілы»: галоўная гераіня напярэдадні хрышчэння варожыць пра любасны, пра які няма вестак.
Далей аўтар апісвае містычную сітуацыю, у якой жаніх кліча Святлану на вянчанне ў царкву. Гераіня прыязджае туды і цудам ратуецца ад мерцвяка, якія апынуўся яе каханым. Аднак, гэты жахлівы эпізод апынуўся толькі сном дзяўчаты. У канцы балады кахаючая пара гуляе вяселле, а грозны містычны сон не мае да іх лёсу ніякага значэння.
Гераіня мае «размаўлялае» імя: душа Святланы чыстая, яна не наракае на лёс, не кляне вышэйшыя сілы, а нястомна верыць у каханне. Яе душа аказалася мацнейшай цёмных сіл, і ў ўзнагароду яна атрымлівае шчасце. Рысы характару Святланы з’яўляюцца квінтэсенцыя лепшых асаблівасцяў нацыянальнага характару: сілы, чысціні, вернасці, пакоры, рэлігійнасьці.
У баладзе атрымоўваюць перамогу рэлігійнасць, дабрыня, сціпласць і вера. Святлана стала адной з самых вядомых і любімых гераінь рускай літаратуры.