В. А. Жукоўскі яркі прадстаўнік стылістычнага напрамку «рамантызм». Яго любімым жанрам, перш за ўсё, былі баляды. Ён змог пераняць трагічную і мяцежнікі душу рускага народа. І не проста ўзяў некаторую змрочнасць народных балад, а падарыў ім асаблівыя цеплыню і святло. Баладамі ён і запомніўся рускаму чытачу. Гэты жанр, як ліра-эпічнае твор, спалучае ў сабе і гістарычнае, і гераічнае. Адна з самых вядомых балад Жукоўскага — «Святлана». Яна адразу палюбілася народу і аказала велізарны ўплыў на рускую літаратуру. Літаратуразнаўцы лічаць, што шмат у чым гэты вобраз паўплываў на Таццяну Ларыну Пушкіна.

Сюжэт не з’яўляецца арыгінальным. Аўтар узяў за аснову баладу «Ленор» Готфрыда Бюргера. Да яе ён ужо звяртаўся ў сваёй баладзе «Людміла». Падобныя выпадкі не так ужо рэдкія ў літаратуры. Аўтар бярэ ўжо існуючую ідэю, але настолькі тонка і па-іншаму прадстаўляе падзеі, што атрымліваецца ўнікальны твор. Так і Жукоўскі, ён настолькі спатоліў твор сваім, што атрымалася адна з лепшых балад рускай літаратуры. Балада ўвабрала ў сябе народныя паданні, песні. Яе музычнасць нагадвае народныя быліны. Напісана яна народным мовай з выкарыстаннем гутарковых слоў: «плат», «Злата і нов вянок», «песенькі падблюдныя».

Галоўным новаўвядзеннем Жукоўскага стаў добры фінал.

Цёмная ноч і містыка апынуліся благім сном.

Светлая душа гераіні атрымлівае ўзнагароджанне. І раніцу яе сустракае ня горам, а радаснай весткай.

Вобраз Святланы — гэта ідэальны вобраз простай рускай дзяўчыны. Яна светлая і спакойнае. Сімвалічна і яе імя — Святлана. Яно як нельга лепш падабрана аўтарам для гэтага персанажа. Святлана цалкам адпавядае яму. Яна прымае ўсе выпрабаванні лёсу і ні на секунду не аддаецца адчай. Дзяўчына не просіць вышэйшыя сілы прыйсці і выправіць сітуацыю. Ні на імгненне яе вера не знікае. Таму цёмныя сілы і не могуць заваюе яе.

Яе дух мацней цемры. Бо святло заўсёды мацней.

За гэта дзяўчына і была ўзнагароджана.

Рысы рамантызму ў баладзе

1) ктивное выкарыстанне фальклору і цікавасць да гісторыі (апісанне абраду, фальклорныя вобразы, народная лексіка);

2) цікавасць да пачуццяў і перажыванняў простага чалавека;

3) гераіня рамана — асоба з суцэльным характарам. Яе душы чужыя кіданні і нявызначанасць. Гэта моцны і непарушны характар.

4) выкарыстанне балады, як аднаго з характэрных рамантычных

5) цікавасць да звышнатуральнаму і фантастычнага.

6) культ прастаты, прыродныя і натуральнага чалавека.

Складанне »Жукоўскі» складанне на тэму «Аналіз балады В.А. Жукоўскага «Святлана» »

Школьны асістэнт — гатовыя сачыненні па рускай мове і літаратуры

Балада — гэта вершаваны аповед пераважна фантастычнага або героіка-гістарычнага характару. Найбольш вядомай баладай Жукоўскага з’яўляецца балада «Святлана», над якой паэт працаваў у 1808-1812 г. У якасці вясельнага падарунка балада прысвечана пляменніцы Жукоўскага А. Пратасава. Імкненне аўтара папоўніць нацыянальную рускую тым у паэзіі ўвянчалася найбольшым поспехам. Ён даў сукупнасць прыме рускага нацыянальнага стылю: зіма, званочак абраз. Хатка.

Выкарыстаў стыль народнага казачнага апавядання, зачын: «Раз у вадохрышчанскі адвячорак» Тут фальклорнае пачатак адлюстравана ў традыцыйных для казак словазлучэннях: «чыстая вайна», «пярсцёнак залаты», «шэрыя смарагды». Адлюстравана і этнаграфічная бок народнага побыту: свята Хрышчэння з яго абрадамі. У вобразе Святланы Жукоўскі ўпершыню вызначае характэрныя рысы рускага жаночага тыпу, як ён яго разумее: вернасць, пакорлівасць, паэтычнасць. Далей у баладу ўваходзіць і лірычная Сачыненне па Дастаеўскім, звязаная з сумам па мілага аднаму. Потым ідзе апісанне падрыхтоўкі да будучай вяселлі.

Прыведзены сапраўдныя тэксты Гадальный песні ў апрацаваным выглядзе, са зваротам да міфалагічнага каваля. Падрыхтоўка да вяселля са «Злата кольцам», якім трэба будзе заручыцца нявесце у «святога налоя». Тут наўмысна ў адной фразе паўтараецца «вянок браць шлюб», якія адносяцца да самога абраду.

Гэта эпічнае пачатак руйнуецца сваім адказам і апускае нас у лірычную сум. Далейшае развіццё сюжэту вядзе да таго, што Святлана з дапамогай варожб на люстэрку выклікае жаніха. Ён зноў заклікае ехаць дзяўчыну да шлюбу.

Але ўжо падчас падарожжа «сэрца прарочае» выклікае Святлане трывогу. Яна здзіўленая і настроена доўгім маўчаннем жаніха. І ў храме сустракае іх труну, і адбываецца не вянчанне, а абрад адпявання. Аднак чамусьці коні праносяць маладых міма храма, а потым з-за якая паднялася завеі яны згарнулі да адзінокай хаціны, дзе жаніх раптоўна знікае разам з коньмі. Святлана ўваходзіць у хаціну і бачыць. Нябожчык ажывае, але ён не ў стане прычыніць ёй шкоды.

Яе ратуе малітва перад абразом Спаса. Карціна вяселля змянілася рамантычным пейзажам: труну з ажывае нябожчыкам, белым голубам, які сімвалізуе бога. Мярцвяк, як чакалася з самага пачатку балады, апынуўся умілаваным Святланы, а якія адбываюцца апынулася ў фінале сном. Мараль балады ў тым, што вера выратавала дзяўчыну ад жаніха-пярэваратня, які спрабаваў павесьці Святлану з сабой у свет іншы.

І вось лірычны эпілог паэмы, які ўзвышае гераіню. У эпілогу лірычны пейзаж — ручаёк, луг. Заключныя вершы раскрываюць сэнс яе імя. Сюжэт балады драматычны, гэта падтрымліваецца чаргаваннем эпічных і лірычных месцаў.

Галоўная думка балады пра ролю Божага ў нашым жыцці.

Дзякуй што наведалі сайт SchoolTask.ru

Гатовыя школьныя сачыненні і пераказы па літаратуры. Заўсёды для Вас ў бясплатным доступе. Мы будзем удзячныя за спасылку на наш сайт.